‘Naar de sterren en daar voorbij’, moet Imagine Dragons gedacht hebben bij het opnemen van haar vijfde plaat, Mercury – Act I. De galactische titel van het album doet watertanden naar nummers die inslaan als een meteoor. Nadat de groep met haar debuut Night Visions in 2012 gelanceerd werd naar de toppen van de hitlijsten, sprak ze enkele jaren geleden met radiohits op haar derde plaat Evolve een heel nieuw publiek aan. Jammer genoeg weet Imagine Dragons de verwachtingen die het daarmee creëerde niet in te lossen op hun laatste nieuwe album.
Nochtans begint Mercury met een nummer waarop de stem van frontman Dan Reynolds heerlijk puur naar voren komt. Het zacht klinkende “My Life” leidt het album dan ook goed in, terwijl de twijfel en wanhoop, die ook de rest van de plaat kleuren, toch de ruimte krijgen om erin door te klinken. De breekbaarheid in Reynolds’ stem raakt.
Al vrij snel blijkt echter dat de band het moeilijk heeft die toon aan te houden. Net als bij vele van de nummers gaat ook “Lonely” over mentale gezondheid, maar meer dan eens haalt de muziek de sterke verwoordingen van allerlei dubbele gevoelens onderuit. Ook een lied als “It’s Ok” toont duidelijk aan hoe de muziek op dit album de teksten soms oneer aandoet. ‘It’s okay to not be okay’ kan dan wel krachtig gaan klinken wanneer het gescandeerd wordt door een publiek, de studio-opname van zweverige samenzang schiet tekort wanneer het over dit onderwerp gaat.
Zelfs het prachtig geschreven “Easy Come, Easy Go” verliest impact doordat Imagine Dragons maar geen stijl weet te kiezen om zich aan vast te houden. Wanneer het de brug maakt naar het laatste refrein, vertelt Reynolds over het bijstaan van iemand die tegen kanker vecht. De tekst lijkt daarbij te verwijzen naar Tyler Robinson, een fan van het allereerste uur. ‘Yeah, you know that you are our hero / You were there when I was a zero’, zingt Reynolds immers.
Hoewel ook de rest van de teksten op Mercury zouden moeten raken, dringen ze te weinig door omdat ze overstemd worden door matige muziek die te licht en te vrijblijvend klinkt voor het thema. ‘Running away from my demons of the past’, klinkt het, al was Imagine Dragons misschien beter wel trouw gebleven aan de manier waarop ze in hun eerste album – waarvan de hit “Demons” deel uitmaakte – schaduwkanten en bijwerkingen van het leven bestreed met muziek. Volgens de band zelf moest dit vijfde album een bron van geluk worden, maar jammer genoeg miskent de vrolijke aard ervan vaak de dieperliggende betekenis.
Het moet echter gezegd dat de band ook nummers met een donkerder geluid toevoegde aan haar nieuwste plaat. De eerder uitgebrachte single “Wrecked” maakt bijvoorbeeld een vlotte overgang van iets poppy naar iets rauwers. “Giants” en “Dull Knives” zijn echter slechts schimmen van wat de nummers hadden kunnen zijn als Reynolds en co wat beter hadden teruggekeken naar hun eigen eerdere successen. “Dull Knives” herbergt zo onder meer een hint naar een goede gitaarsolo, zoals gitarist Wayne Sermon die overtuigend wist te brengen op Smoke + Mirrors. In “Giants” herkennen we dan weer de échte drumbeat zoals die ook in Night Visions klonk.
Kortom mist Mercury stabiliteit en evenwicht wanneer het aankomt op stijl. Vaak klinken de nummers te standaard, op andere keren slaat de balans dan weer over naar ongeslaagd experiment. Voor fans van Origins bevat de nieuwe plaat van Imagine Dragons mogelijk opnieuw een aantal interessante elementen. Wie vooral Night Visions in zijn hart draagt, zal echter vaak terugverlangen naar de drums en gitaren van toen. Imagine Dragons als vallende ster. Te wensen is daarbij dus een tweede en derde akte van Mercury waarop de band haar eigen geluid terugvindt en de planeten op één lijn komen te staan.
Facebook / Instagram / Website
1 Comment