AlbumsRecensies

Dylan Moon – Option Explore (★★★): Futuristisch spelen met het verleden

Dylan Moon groeide op in Los Angeles, ging elektronische productie en sounddesign studeren in Boston en keerde met die kennis terug naar L.A.. In 2019 maakte hij er een dromerig folkalbum, maar via enkele ep’s verschoof zijn sound naar iets wat nog mysterieuzer en origineler, maar vooral futuristischer klinkt. Die sound vat hij nu samen in het album Option Explore. Voor de akkoordreeksen deed hij hier en daar beroep op verborgen eighties funk en nineties hiphop. Het resultaat is dertien korte en gelaagde elektronische nummertjes, die je nog nergens anders had gehoord.

Met “10 Apples” begint de plaat heel plots. Het is alsof je de radio aanzet middenin een nummer. De openingstrack is overigens meteen het leukste nummer van de plaat. Je wordt gezwierd tussen dromerigheid en een clubby ritme. Subtiele vintage synths en de lichte stem van Dylan Moon zijn de rode draad doorheen de plaat en die wordt hier meteen mooi uitgespeeld. De nummers van Dylan bestaan uit een veelheid aan kleine laagjes. Op “Spandex Simple” en “Fortuna” doet de dromerige, elektronische gelaagdheid met vrolijke melodietjes wel nogal denken aan het wachtmuziekje van een telefoonlijn of spelmenu. Gelukkig komt Dylans stem er vaak genoeg tussen piepen.

We zeiden al dat deze plaat heel futuristisch klinkt, maar dat ook vintage synthesizers de sound bepalen. Die tweestrijd vertaalt zich het best in “Plot Points” en “Dröm”. De nummers voelen als een ruimtereisje door de tijd. Het ruimteschip wordt daarbij aangedreven door percussie, waarbij een melig gitaartje ergens verderop in het heelal zweeft om de gelaagdheid te verzekeren. Tijdens “Hmm” is de drijfmotor dan weer een wonky synthmelodie die doet denken aan eightiesband Talk Talk.

Soms zinkt ons ruimteschip even de zee in. Bij het beatrijke “Deep Time” lijkt het alsof je de muziek aanhoort van onder water; er zit een soort vlakheid op. Dan horen we een vrouwelijke stem, die ons als een zeemeermin komt waarschuwen: ‘Run, there’s giants swimming deep’, zingt ze. In de clip van dit nummer zie je de zangeres inspiratieloos dansen met psychedelische onderwaterbeelden op de achtergrond.

Na “Deep Time” komen er nog wel interessante dingen, zoals het gitaarrijke “I-80” of het lachwekkend tropische “Fortuna”, maar de toon blijft vooral slaperig. Met “10 Apples” als energieke opener hadden we ons verwacht aan meer uptempo beatnummers, maar enkel “Deep Time” kwam in die buurt. De toon van de plaat leek dus niet gezet.

Dylan Moon gaat op zijn tweede album een richting uit die zowel voor hem als voor ons vrij nieuw klinkt. Option Explore is futuristisch, maar bevat vaak genoeg vintage geluiden die het toegankelijker maken. Die tien appeltjes in het begin smaakten naar meer, maar misleidden een beetje als energieke opener van een verder redelijk slaperige plaat. Al bij al doet Dylan Moon met deze dertien nummers een sterke zet.

Instagram / Twitter

Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.