Allison Ponthier ging zopas op tournee met Bleachers en werd al geprezen door Elton John. De queer countrypop gaat keer op keer gepaard met prachtige foto’s en wonderbaarlijke videoclips, maar op een grote doorbraak is het nog even wachten voor de uit Texas afkomstige singer-songwriter. Vorig jaar bracht Ponthier al een eerste ep uit en op Faking My Own Death keek ze haar verleden recht in de ogen. De dag dat die ep uitkwam stierf er geheel onverwacht een goeie vriend van Allison en dat inspireerde haar om “Shaking Hands With Elvis” te schijven, dat uiteindelijk de titelsong van haar tweede ep werd.
Shaking Hands With Elvis gaat van gang met single “Autopilot”, één van de stevigste nummers die Allison Ponthier tot op heden uitbracht. Vooral tijdens het refrein komt de gitaar verrassend hard uit de hoek, maar het is toch de zachte zang stem die het helemaal afmaakt. “Hardcore”, één van de andere singles, is dan weer wat rustiger dan de naam doet vermoeden. Het blijft desondanks een mooi deuntje waarop we Allison Ponthier horen op de manier dat we haar kennen en het liefst hebben. Ook “Late Bloomer” was al een tijdje de beluisteren en na enkele maanden te kunnen rijpen, ligt het nog steeds niet zo vlot in het oor als andere muziek van Ponthier. De muziek komt nogal hakkerig over, maar de boodschap over de tweede pubertijd van de singer-songwriter na haar coming out is zonder twijfel wel herkenbaar voor veel queer kids.
En dan over naar de drie nieuwe liedjes! Op “Chasing a Feeling” heeft Allison Ponthier het over ontsnappen uit een sekte en haar begrafenis. Het rustige deuntje gaat over van alles, zonder ooit diep op iets in te gaan. Storend is het niet, want is vooral de zachte muziek en ‘ooooh’ tijdens het refrein die hier voor de magie zorgen. “Hollywood Forever Cemetery” is net iets uitbundiger, dankzij een leuke baslijn en aanstekelijker door het repetitieve refrein. Er wordt gezongen over Norma Jean, die op haar graf haar artiestennaam heeft staan en zo volgens Ponthier nog steeds een act opvoert. Het lied klinkt nogal vrolijk, maar uiteindelijk is het vrij tragisch en nogal Hollywood-achtig om niet Norma Jean, maar Marilyn Monroe op je grafsteen te hebben staan.
Zoals eerder gezegd gaat de titelsong van deze ep, net als sommige andere nummers, over de dood. “Shaking Hands With Elvis” is een heel emotioneel lied met prachtige lijnen als ‘You may not be in Memphis but you’re shaking hands with Elvis’ en een simpele, doch oprechte ‘I miss my friend’. Metaforen en teksten recht uit het hart worden hier met elkaar gecombineerd en zo voegt Allison Ponthier wat campy elementen toe aan haar muziek, iets dat ze ook doet tijdens haar videoclips en TikToks.
Net als op Faking My Own Death is Shaking Hands With Elvis weer deels geïnspireerd door de dood, maar op de tweede ep van Allison Ponthier klinkt het persoonlijker en oprechter. Toch weet de singer-songwriter te voorkomen dat we met onze zakdoek in de hand zitten te luisteren, want zoals gewoonlijk voegt ze leuke, aanstekelijke elementen toe aan de muziek en teksten. De Amerikaanse weet inhoud met plezier te combineren en samen met de prachtige visuals weet ze zo haar sterktes uit te spelen. Allison Ponthier is klaar voor de wereld, maar is de wereld klaar voor haar?
Facebook / Instagram / Twitter
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
