26 jaar, zolang is het geleden sinds Belle and Sebastian debuutalbum Tigermilk uitbracht. Sindsdien groeide het Schotse zevental uit tot de adel van de warme indiepop, die het vandaag nog steeds is. Wanneer televisiemakers de soundtrack zochten voor een emotionele scène, loerden nummers als “The Boy With the Arab Strap” en “Piazza, New York Catcher” nooit erg ver om de hoek. Het geluid van de groep nestelde zich zo vertrouwd in onze oren, dat we bijna zouden vergeten dat het al zeven jaar geleden is dat we op een volwaardig nieuw album getrakteerd werden. Die periode van droogte ligt achter ons nu A Bit of Previous uit is.
De albumtitel hint ondubbelzinnig naar het verleden en zou de verkeerde indruk kunnen wekken dat A Bit of Previous een best off-album is of nog erger: een verzameling B-kantjes waar gewoonlijk enkel de meeste fanatieke fans op zitten te wachten. Niets is minder waar. Tot een stuk over de helft van dit nieuwe album toont Belle and Sebastian zich van haar meest veelzijdige kant. Na brave opener “Young and Stupid”, een goed nummer zoals de groep er evenwel al tientallen gemaakt heeft, trekken Stuart Murdoch en de zijnen alle registers open. Gepolijste pareltjes als “Do It For Your Country” worden afgewisseld door de eclectische chaos van “Unnecessary Drama” of het heerlijke geflipte “Talk to Me, Talk to Me”.
Het is moeilijk om ons niet te bezondigen aan een chronologische bespreking per nummer. Er gebeurt immers zoveel. Elektronische dansinvloeden vervangen euforische popnummers die op hun beurt weer een ‘loungy’ nummer als “Come On Home” in de wachtkamer houden. Middenin die perfecte storm is de single “If They’re Shooting At You” misschien nog het ideale rustpunt. Trompetten nemen ons bij de hand een nummer binnen dat het typisch warme Belle and Sebastian-geluid allicht nog het best in herinnering brengt. De instrumentatie is er zo fijntjes afgewerkt, dat het nummer een prominent plaatsje verdient binnen het repertoire van de band.
Misschien had de groep ons de eerste acht nummers zo dolgedraaid op haar achtbaan, misschien waren onze energiereserves volledig opgedroogd. Wat de reden ook moge zijn: na acht nummers vertoont de spanningsboog een duidelijke breuk. “A World Without You” is nog typisch Belle and Sebastian, maar dan met de bedenking dat ze die identiteit al interessanter uitgewerkt hebben. “Deathbed Of My Dreams” bewijst dan weer dat lijzigheid tot onverschilligheid kan leiden. Het weerhoudt de band er gelukkig niet van om de plaat met een glimlach af te sluiten. ‘Everybody gets an even shot at seeing heaven’, zalft Stuart Murdoch op de laatste, uitstervende noten.
Als A Bit of Previous dan toch een gelijke noemer moet krijgen, dan is het wel troost. Zoals het warme indiepop betaamt, dient ze onze tranen te drogen en helpt ze ons neer te leggen bij de onvermijdelijkheid der dingen. ‘You know, I’m so small, nothing matters’, besluit een gesproken passage het openingsnummer. Uit andere monden zou het een fatalistische klacht vol stervende frustratie kunnen zijn. In een Belle and Sebastian-nummer is het echter een troostende schouder die even rust biedt alvorens de wereld weer op volle snelheid bestormd kan worden.
A Bit of Previous is slechts in tweede instantie een terugblik op wat gepasseerd is. Het is veel meer een mission statement van een groep die na zesentwintig jaar nog zo vers klinkt, dat het lijkt alsof ze net uit zijn bubbeltjespapier bevrijd is. Wanneer een groep ons op grote delen van een album alle hoeken van de kamer beleefd dan wel vol enthousiasme aanwijst, is de conclusie duidelijk: onversneden klasse kent geen houdbaarheidsdatum.
Op 8 juli speelt Belle and Sebastian op het Cactusfestival in Brugge. Een ideaal decor om de nieuwe plaat aan een festivalpubliek voor te stellen.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
