AlbumsRecensies

Kirk Hammett – Portals (★★): Alleen voor de diehards

‘Kirk Hammett brengt solodebuut uit op Record Store Day.’ Toen we die aankondiging lazen, voelden we een opstoot van kinderlijke vreugde. Nu zijn we geen lid van de Met Club, maar de laatste dertig jaar hebben we zelden een Metallica-concert gemist op Belgische bodem. Zeggen dat onze verwachtingen hooggespannen waren voor deze ep is als zeggen in de woestijn ‘Beetje droog, hier’: een understatement van heb ik jou daar.

Helaas ging het van bij de eerste single al meteen grondig mis. “High Plains Drifter” is Ennio Morricone light, zonder suiker en zonder calorieën. Als je weet hoe belangrijk Morricone is in Metallica-land, dan zou je toch eerder een fijn eerbetoon verwachten in plaats van een flauw afkooksel. We moesten ons net niet inspuiten met een shot adrenaline om van de shock te bekomen. Was dit hoe de machtige Kirk Hammett solo klinkt?

Ondertussen lazen we dat hij de nummers van zijn ep beschouwde als ‘Audio Cinematic’: muziek die past bij de films die hij in zijn hoofd zag. Het enige, toch wel voor de hand liggende probleem daarbij is dat andere mensen niet in zijn hoofd kunnen kijken. Wij zien – of voelen – alleszins bitter weinig bij deze soundscapes die een in de microgolf opgewarmd stoofpotje zijn van klassieke muziek, horrorsoundtracks en gitaren. Met “The Incantation”, het laatste nummer, kunnen we nog leven: de wah-wah sleept je mee, het rustige middenstuk heeft een Midden-Oosters riedeltje dat de sfeer perfect schept en naar het bombastische einde toe clashen gitaar, drums en strijkers op een ingenieuze manier met elkaar. Hier gebeurt eindelijk iets muzikaals.

Dat Portals zo mak overkomt, heeft mogelijk te maken met zijn oorspronkelijke idee: Hammett wou een soundtrack maken voor zijn eerste kunsttentoonstelling in 2017, muziek die in een loop zou spelen op de achtergrond. Wat dat betreft: he nailed it. Maar als op zich staande ep lijkt het wel of we naar derdegraadsdemo’s van Metallica aan het luisteren zijn: het pseudopompeuze, de riffs van een eurocent, de knullige productie, we begrijpen er werkelijk niks van. Stond de naam ‘Kirk Hammett’ niet op deze ep, dan zou hij even geruisloos verdwijnen als verschijnen. De ene portal in en de andere uit. Jammer.

Facebook / Instagram / Website

Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.

Related posts
AlbumsFeatured albumsRecensies

Surprise Chef – Superb (★★★½): Bijna superbe

Het gaat snel voor Surprise Chef. Amper zes jaar geleden verraste het bonte vijftal uit Melbourne, Australië, met hun debuut All News…
InstagramLiveRecensies

Melanie Martinez @ Vorst Nationaal: Meeslepende musical

Popprinses, tienericoon of gewoon fenomeen. Er zijn meerdere manieren om de Amerikaanse artieste Melanie Martinez te beschrijven. De New Yorkse werd meer…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Ramkot - "Hollow"

Ramkot heeft zich inmiddels stevig gevestigd in de Belgische muziekscene. De rockband, opgericht in 2017 en bestaande uit Tim Leyman (zang en…

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *