Yung Geoffs is het nieuwe project van muzikanten Alexander Verguchten en Giel Vanthournout, beiden bandleden van de rockformatie Millbrooks, en hun boezemvriend Ruben Vanhoutte, die waarschijnlijk een belletje doet rinkelen als drummer van Jaguar Jaguar of Tamino. Het ontstaan van de groep is te situeren in de tweede lockdown. Een onbekende, die de heren tot Ome hebben gedoopt, stuurde via Whatsapp spraakberichten over een vreemde droom die hij had. De creatieve geest van Vanhoutte werd geprikkeld en hij besloot samen met Alexander en Giel de droom om te zetten naar een eenmalig auditief werk. Het geheel wordt uitgebracht door Coq Au Vin Records.
Het trio vertelt het verhaal via West-Vlaamse rap, wat met artiesten als Brihang, ‘T Hof Van Commerce, NTREK en het nieuwe olsan een groot publiek weet te bereiken. Yung Geoffs doet het op een eigen manier en neemt de luisteraar mee op een tocht. Een man, die ons ons niet in een al te nuchtere staat lijkt te bevinden, vertelt de gebeurtenissen. Gelukkig nemen de heren het relatief snel over met een aangename beat. Tekstueel wordt het verhaal van enkele bon vivants verteld die in de Belgische hoofdstad een stevige avond beleven. Inhoudelijk spreekt het ons niet onmiddellijk aan.
Blijkbaar leverde een dolle avond in Brussel de verteller zowaar een intiem contact op met een vrouw Margot. Tevens de naam van de eerste single die Yung Geoffs in de aanloop van dit album loste. “Margot” is een van de beste nummers op het album. De zeemzoete instrumentatie schept de juiste sfeer en de tekst is een pak spitsvondiger dan hetgeen we reeds te horen kregen. De samenzang zorgt voor een aangename melodische toets die het geheel tot een nog hoger niveau tilt.
Yung Geoffs koos ervoor om ook tussen de nummers telkens het verhaal te laten vertellen door de man in bedenkelijke toestand. De eerste keer dat je het album beluistert, is dit op zich nog interessant. Echter moeten we bekennen dat dit ons na bepaalde tijd stoort en we eigenlijk gewoon de muziek willen horen. Telkens we in de sfeer van een nummer zitten, wordt dit onderbroken. Dat er in het verhaal enkele keren opvallend gegeeuwd wordt, helpt niet om er onze aandacht bij te houden. Wat ons betreft mochten de gesproken delen in veel mindere mate aanwezig zijn en mocht de aandacht meer gericht zijn op de nummers zelf.
Het rappen en de beats zitten nochtans goed. Op het einde van “(F)aux Parleur” denken we even dat we naar ‘T Hof Van Commerce aan het luisteren zijn. De snelle rap gaat Yung Geoffs goed af en klinkt overtuigend. Ook “Ronny Kartony” en “Zwanne” zijn aangename nummers die elk hun eigen accenten hebben. De verschillende stemmen van de drie bandleden zorgen ervoor dat de songs voldoende wendingen krijgen en op geen enkele moment gaat vervelen.
Als we het album globaal bekijken, moeten we het jammer genoeg onderverdelen in twee delen. Enerzijds ligt de focus op een verhaal dat halfslachtig verteld wordt. Het verhaal over een wilde nacht, en later een aanvaring met de politie over een minieme hoeveelheid wiet, weet ons op geen enkel moment aan te spreken en voelt aan als een stoorzender. De kunde van de band ligt in het maken van muziek, die in ons aanvoelen ondergeschikt wordt in het geheel. De nummers zelf zijn tekstueel niet altijd hoogstaand, maar hebben een aangename vibe. We kunnen ook niet ontkennen dat alle leden van Young Geoffs een talent hebben voor rappen en door hun verscheidenheid van klank samen interessante en toffe dingen kunnen doen.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify!
