De Leuvenaars van Bonzo timmeren al sinds midden jaren tien aan de weg, maar debuteerden pas in 2019 met het entertainende, toepasselijk getitelde Always Holiday. De groep rond singer-songwriter Thijs Boyen specialiseerde zich in het soort luie en dromerige gitaarpop dat enkele jaren geleden bijzonder populair was bij het indiepubliek (denk aan acts als Mac DeMarco, Alvvays en Boy Pablo); en nu is het dus tijd voor de opvolger. Spannend.
Wij hoopten op een geslaagd vervolg, want Bonzo is volgens ons een band met potentieel. Niets tegen opkomende Belgische acts als The Haunted Youth of Cloudy-oh (uitstekende groepjes allemaal), maar deze Leuvenaars krijgen voorlopig minder aandacht, al spelen ze muzikaal naar onze mening in dezelfde categorie mee. Zeker op deze opvolger, waarop de heren hun geluid wat uitgediept hebben.
Frontman Boyen pakte het minder gemakzuchtig aan dan de muziekstijl zou doen vermoeden en toverde zo’n 250 demo’s uit zijn hoed, waarvan de tien beste het album haalden. Rode draad: bescheiden levensadvies geven aan alle twintigers daarbuiten, nu de vier bandleden prille dertigers zijn. Het advies stelt niet teleur. Liedjes willen wij horen en die zijn er. “Start Again”, “Stardust”, “Bassi” en “Counting The Days” zijn aanstekelijke popnummers (al doen die eerste twee soms nét iets te hard hun best een hit te zijn) en ook de andere liedjes op de eerste helft van de plaat komen aangenaam binnen.
Opvallend is dat het tempo lager komt te liggen wanneer “Too Shy” halverwege de revue passeert, voor ons een absoluut hoogtepunt van Modest Life Advice. Het nummer graaft wat dieper en is daardoor meteen ook veel beklijvender. Goed zo, want de zwakke plek van Bonzo is dat de groep bij momenten te afwezig kan klinken. De juiste balans tussen laidback en passie is niet altijd even evident bij dit genre, maar hier zitten de heren alvast goed.
De tweede helft van de plaat is melancholischer, maar net iets minder sterk dan de eerste, en bij “Ocean” klinkt Boyen zowaar wat als een jonge Billie Corgan van Smashing Pumpkins. Het is op het randje van het zagerige en de spoken word is ook riskant, maar de heren komen ermee weg. Afsluiter “Belong Together” laat nogmaals horen wat de band in haar mars heeft en is het tweede hoogtepunt van de plaat, met dank aan het energetische toffe gitaarwerk. Topniveau.
De heren van Bonzo besloten hun geluid niet te veranderen, maar we horen weldegelijk muzikale groei. Als de band nu over de hele lijn nog iets dieper durft te graven op hun volgende worp zijn ze er helemaal. Bonzo vindt het wiel misschien niet opnieuw uit, maar pakt wel uit met enkele verdomd mooie velgen. Net vier sterren. Goed gedaan, Venkelman en co.
Bandcamp / Facebook / Instagram
