Eerder liet de Tunesisch-Belgische muzikant/acteur Jawhar Basti al van zich horen met albums als Qiblah Wa Qoblah en vooral met het prima in het oor liggende Winrah Marah. Met Tasweerah, zijn vierde langspeler inmiddels, is er een langverwachte opvolger. Die ligt grotendeels in dezelfde lijn maar kent evenwel een aantal verrassingen.
Basti’s muziek is onmiskenbaar beïnvloed door zijn thuisland Tunesië, hetgeen onder meer opduikt in een song als “BORN AGAIN”. Interessant is hoe die Arabische geluiden zowel naadloos verweven worden met delicate, sensuele en verleidelijke pop als met fragiele, melancholische folk. De muzikale referenties die je bij beluistering van dit Tasweerah-album binnenvallen zijn overigens erg divers. Zij demonstreren dat de muziek van Jawhari Basti zowel breed als versatiel is.
Met Tasweerah wil Basti verschillende facetten van zijn persoonlijkheid aan bod laten komen. In de twaalf composities bevraagt hij onder meer zijn plaats in de wereld. Vanuit een persoonlijk perspectief heeft hij het onder meer over de tijdelijkheid van alles, over het onophoudelijke zwerven tussen leven en dood, over familiale (“FAMILIA SONG”) en maatschappelijke kwesties. Met centraal daarin de eeuwige zoektocht naar liefde en schoonheid (het op sinister rockende hooks voortdrijvende “SAYYED EZZIN’”).
Wellicht het meest opmerkelijke aan dit in de Gentse Robot Studios opgenomen Tasweerah-album is hoe het kundig speelt met scherpe contrasten tussen licht en donker. Dat valt onder meer af te leiden uit de albumhoes, maar evengoed kan je het terugvinden in de in het Arabisch gezongen songs. Leg je oor maar eens te luister bij het wat naar ‘dark’ Mark Lanegan knikkende “CHSAR” met aan het andere uiterste een song als “FOUGH LAYYEM” – een meditatie over de tijdelijkheid der dingen, die overigens best een frisse aanwinst zou kunnen zijn op de betere radiozender.
Soms voel je sterk de loden somberte, zoals tijdens het serene, door zacht gefluister gekenmerkte “DIMA MAAK” (“Always With You”) dat de invloed van een groep als Tindersticks meer dan duidelijk evoceert. Elders zijn er pakweg dromerige echo’s van Nick Drake (het in al zijn sobere kwetsbaarheid weergaloos mooie “EL MOOJA”) of Bonnie Prince Billy te ontwaren, zoals tijdens de wat plechtstatige, in melancholieke en ijle sferen gedrenkte opener “MALGUIT” (“I Can’t Find”). Terwijl er dus evengoed ook aandacht is voor radiovriendelijke popstructuren, zoals onder meer uit de vooruitgeschoven single “Schizo Hyout” of het gemoedelijk voortvarende “BEEN BEEN” blijkt.
Bovendien valt ook op dat Basti zich uitstekend laat omringen. Met muzikanten aan zijn zijde als pianist Eric Bribosia, bassist Yannick Dupont (die bijklust op keys, trompet en percussie) en multi-instrumentalist Louis Evrard, toont Basti dat hij op geheel eigen wijze kleur geeft aan het vaak nogal vlakke muzikale landschap. Dat heet dan: een ontdekking.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
