© Josh Goleman
Renata Zeiguer is de zoveelste volbloedindieartiest die afgelopen decennium als een paddenstoel uit de grond schoot. Haar eerste album maakte ze helemaal zelf en dat kon al wat pril succes genieten. Het begint stilaan moeilijk te worden om dit soort dromerige songs als bovengemiddeld te beoordelen, maar Renata hoort er gelukkig nog bij. Haar inspiratie uit de anachronistische indietronica van Broadcast zal haar ook vast enkele nieuwe fans opleveren. “Picnic in the Dark” is al de derde single van de gelijknamige langspeler, die uitkomt op 8 april. Het label is nog steeds Northern Spy, maar voor de productie werkte ze deze keer samen met jeugdvriend Sam Griffin Owens. Op z’n minst is de albumhoes iets creatiever dan die van Old Ghost, al zijn we nog steeds geen superfan. Je kan echter niet zeggen dat ze niet haar best doet: deze maand geeft ze maar liefst 25 optredens, allemaal in de Verenigde Staten weliswaar.
In de videoclip beeldt Zeiguer haar teksten uit, want ’s nachts kan het solitaire leven al eens eenzaam zijn. Zelf noemt ze het onverlichte picknicklaken een metafoor voor ‘an in-between state of familiarity and uncertainty, like the stillness within the eye of a storm’. De speelse aanslagen van surfgitaar passen goed bij de bijna kinderlijke beeldspraak, maar de breedvoerige, doch ingetogen compositie doet al snel vermoeden dat het om een volwassen nummer gaat. De hele plaat wordt blijkbaar een openhartig gesprek met het innerlijke kind van de zangeres uit Brooklyn. Hopelijk neemt de introspectie niet te veel weg van de rock-‘n-roll, en kunnen we meer dan slaapliedjes op de plaat vinden. Een licht psychedelisch sausje van effecten en enkele accenten van strijkers en blazers (wellicht door een synthesizer) werken het gelukkig nog behoorlijk af.
Facebook / Instagram / Twitter / Website / Bandcamp
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify!
