© Dan Medhurst
Er lijkt niets te zijn wat Sam Shepherd, beter gekend als Floating Points, niet kan. De 35-jarige Londenaar werd gezegend met indrukwekkende skills aan de piano en achter de draaitafels, maar verdiende ook zijn strepen als genreoverschrijdend producer. Sinds zijn eerste ep Vacuum, een jazzy houseplaat die meer dan tien jaar later nog altijd populair is in de dj-gemeenschap, maakte zijn stijl een metamorfose mee. Van zijn vrolijke en toegankelijke housejaren is nog maar weinig te bespeuren op zijn voorlaatste album Crush, waar futuristische beats die uit het jaar 2046 lijken te komen een evenwichtige mix met klassieke instrumentatie creëren. Op zijn laatste album Promises, een samenwerking met Pharoah Sanders en The London Symphony Orchestra, ging hij dan weer helemaal terug naar zijn roots. Wie dacht dat hij het pad van de sfeervolle jazz ging blijven volgen, heeft het echter mis. Op zijn nieuwe single “Vocoder” heeft het futurisme de overhand.
Het enige moment waarop we een beetje aan Crush moeten denken komt tijdens de intro, waar nog weinig moderne rariteiten zijn te bespeuren. Een elektronische akkoordenprogressie die op een variatie lijkt van een stuk of honderd houseklassiekers die we ooit al wel eens hoorden, wordt verrijkt met een paar keyboardlijnen. Pas wanneer de synth geïsoleerd wordt van de rest van het ensemble, beseffen we waarom het nummer zijn naam kreeg. Het vocodereffect wordt zo krachtig dat de digitale klanken nu als een koor brabbelende knapen beginnen te klinken. Voor een keer introduceert Shepherd zijn kickdrum niet aan de hand van een epische opbouw, maar presenteert hij hem zomaar, zonder enige vorm van provocatie. Soms kan dit trucje werken, maar in dit geval voelt het eerder aan als luiheid. Wanneer de in stukken gehakte vocale sample wordt geïntroduceerd krijgen we wel een opbouw- en dropdynamiek, maar de uiteindelijke beat klinkt te middelmatig om ons te imponeren.
Op “Vocoder” beperkt hij zich tot een minimalistisch housenummer, ondanks het feit dat hij over een gigantisch instrumentenarsenaal beschikt. Hij heeft een indrukwekkende set modules van het legendarische merk Buchla en een hele winkel aan keyboards en synths, maar wat we uiteindelijk horen zou even goed op een laptop gemaakt kunnen zijn. ‘Less is more’. Het zijn wijze woorden, maar deze keer had hij ze toch wel achterwege mogen laten. Laten we hopen dat hij zich weer volledig laat gaan tijdens zijn optreden op Dour Festival 2022.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
