AlbumsRecensies

Eades – Delusion Spree (★★★½:): Postpunk vol referenties

In de vijver van de Engelse postpunk beginnen de laatste tijd heel wat vissen rond te zwemmen, en met Eades komt er een alweer venijnig visje aan de oppervlakte met een langverwacht debuutalbum. Het vijftal uit Leeds verzamelde in 2020 al enkele spannende singles vol hoekige gitaren, dansbare ritmes en zeurderige zang op de ep Microcosmic Things. Ook de tweede ep Abstract Education wist het jaar nadien te overtuigen en deed de fans uitkijken naar een eerste volwaardig album vol evenveel fijne rockmuziek. Dat bleek geen onmogelijke opdracht voor zanger en gitarist Harry Jordan, gitarist Tom O’Reilly, bassist Sam Wilde, drummer Dan Clifford-Smith en toetsenist Lily Fontaine, want Delusion Spree bevat wel wat lekkers!

Voor de opnames van de plaat dook de groep twee weken in een afgelegen boerderij op het platteland van Yorkshire. Alle nummers werden snel, simpel en helemaal live opgenomen, en dat laat zich goed horen in het eindresultaat. Het tempo ligt immers hoog en de liedjes klinken gejaagd en geagiteerd. De liveproductie klinkt fris en zet vooral de dansbare ritmesectie en rollende basgitaar van Sam Wilde in de kijker. Het album klinkt zo als een ideale uitlaatklep voor iedereen die de afgelopen twee jaar opgesloten zat en nu nog eens zin heeft om enthousiast te feesten.

De band noemt zelf Parquet Courts, Pixies en The Strokes als voornaamste inspiratiebronnen tijdens de opnamesessies, en dat hoor je meteen. Probeer maar eens niet “Total Football” van Parquet Courts te herkennen wanneer je naar de brug van de (overigens fantastische) opener “Reno” luistert. Het is op zo’n nummer dat Eades op haar best is en alle puzzelstukjes in elkaar vallen: jengelende gitaren, springerige ritmes, hoge basklanken en cryptisch coole teksten. Ook de heerlijke singles “Backseat Politic” en “Ever Changing” zijn lekkere lapjes postpunk die live ongetwijfeld een menigte aan het springen krijgen.

Toch is Delusion Spree niet zomaar een rechttoe rechtaan postpunkplaat. Zo hoor je ook heel wat gammele garagerock (“Reno”), scherpe funkrock (“Saying Forever”) of experimentele artrock (“Parachute Games”, “Former Warnings Cluster”). Het door Lily Fontaine gezongen “I’m Holding Back Your Hair” is dan weer zomerse alternatieve rock uit de jaren negentig, schatplichtig aan Hole en consorten. De leden van Eades hebben duidelijk een gevarieerde muzikale achtergrond en stellen die met veel plezier tentoon op hun debuutalbum. Ze vermengen dan ook maar wat graag andere referenties in hun dansbare postpunk.

Maar niet alle krenten in de koek smaken even zoet, en ook op Delusion Spree slaagt niet elk nummer er in om even hard te overtuigen. Echt slecht wordt het nergens, maar het lijkt alsof de groep in de studio met zo veel ideeën speelde dat ook enkele zwakkere vondsten werden uitgewerkt tot volwaardige nummers. Zo heeft “Smoking Hour” niet meer te bieden dan een leuke baslijn en een makke britpopriff. Helaas ontploft het nummer nergens in een muzikale rijkdom die we normaal wel bij de betere britpop zouden verwachten. Het dromerige “Voodoo Doll” slaagt er dan weer niet in om de aandacht vast te houden, ondanks een zweverige synth en een bittere tekst. Het afsluitende “Sundays” schiet ten slotte alle kanten uit, maar raakt nergens echt ons postpunkhart.

Met het langverwachte debuut Delusion Spree steekt Eades de kop op als beloftevol talent. De plaat komt niet binnen als een mokerslag, maar weet toch met een fris en aanstekelijk livegeluid te overtuigen. Het vijftal trapt de bal nergens helemaal mis en dat stemt ons verder hoopvol voor de toekomst. Zonder twijfel staan de twaalf nummers van Delusion Spree live als een huis, dus verwachten we van deze bende wel heel wat op een podium. Hou de concertkalenders dus maar in de gaten!

Facebook / Instagram / Twitter / Website

Ontdek nog meer nieuwe muziek op onze Spotify!

166 posts

About author
It's party time and not one minute we can lose.
Articles
Related posts
LiveRecensies

John Watts (Fischer-Z Solo) @ Cinema Plaza: Uitgebeende klassiekers met humor gebracht

Bij veel jongeren zal de naam Fischer-Z misschien niet meteen bekend in de oren klinken, maar toch heeft de band rond zanger/gitarist…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Nation of Language – “Too Much, Enough”

In september brengt Nation of Language haar nieuwe album Strange Disciple uit. Het Amerikaanse drietal kenmerkt zich door haar aanstekelijke en tegelijk met…
AlbumsRecensies

Squid - O Monolith (★★★★): Jazzbar waarin al wel eens gevochten wordt

Van alle rockbands die de laatste jaren op de scène verschenen is het uit Brighton afkomstige Squid ongetwijfeld een van de spannendste….

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.