Het mag dan wel al van 2019 geleden zijn dat Metronomy nog eens een echt album op de wereld losliet, fans mogen absoluut niet klagen over een gebrek aan muziek van hun favoriete band. Herwerkingen, covers, remixes, heruitgaven… ze verschenen allemaal de afgelopen paar jaar, en nu ligt er met Small World alweer een nieuwe plaat in de winkelrekken. ‘Stilzitten’ staat dus klaarblijkelijk niet in het woordenboek van Joe Mount. En toch had hij schijnbaar het gevoel dat hij niet genoeg deed voor de wereld. Dat gevoel probeerde hij om te zetten in muziek. In een album dat een ode werd aan de kleine dingen, de natuur en het leven.
Het lijkt wel de heilige graal, die appreciatie voor het leven, waar iedereen tegenwoordig naar op zoek is. De naar Parijs uitgeweken Brit heeft die, met de pelgrimstocht die Small World moet voorstellen, zeker gevonden. Dat komt doorheen het album zo duidelijk tot z’n recht, dat je haast niet zou geloven dat de man het al in 2020 maakte, nog voor er zelfs sprake was van een coronacrisis. Laat staan alle existentiële vragen die ten gevolge van de crisis boven kwamen drijven.
Na het dromerige en euforische Metronomy Forever neemt de band met deze Small World op vlak van vrolijkheid dus misschien wel wat gas terug. Dat is daarom niet per se een negatief punt, maar het zorgt er weliswaar wel voor dat we niet van de eerste keer helemaal mee zijn. Zo opent dit ondertussen zevende album bijvoorbeeld helemaal niet zo opgewekt als de singles deden vermoeden. “Life and Death” hangt aan elkaar met enkel een piano en wat aanvullende elektronica, terwijl Mount mijmert over zijn bestaan als individu op deze grote blauwe planeet. Neen, het zonnetje heeft vandaag even de tijd nodig om vanachter de grijze wolkjes vol existentiële vragen tevoorschijn te komen.
Gelukkig klaren die wolken geleidelijk aan op en neemt de man vrede met alles wat hij al heeft bereikt in zijn leven. Op die manier komen we haast vanzelfsprekend aan bij “Things will be fine”, en het is pas dan dat Metronomy ons aan het bewegen krijgt. Terwijl de zomerse gitaartjes de betekenis van de tracktitel omzetten in muziek, eert de frontman het vertrouwen in de mensheid. De positiviteit steekt op die manier de kop op, en die lijkt niet meteen weg te trekken. “It’s good to be back” breit een verlengstukje aan dat verhaal, met een mix van elektro en indiepop. Een frisse lentebries waait door je haren, terwijl de eerste zonnestraaltjes je dosis vitamine D voor het eerst aanvullen. Het is fijn om hier te zijn.
Gek genoeg kan Metronomy niet zo lang blijven surfen op die gigantisch vrolijke vloedgolf. Muzikaal raakt Small World een beetje verstrengeld in een donker steegje, waarin zwaarmoedige bassen de plak zwaaien. Het tempo zakt dankzij “Loneliness on the run” al een beetje, waardoor je het gevoel krijgt dat de nummers gewoon wat betekenisloos voortkabbelen. Slecht klinkt het objectief gezien niet, maar de schwung is er een beetje uit. Zo kan ook “Love Factory”, toch zeker het eerste deel, het hoge niveau van de singles niet overtreffen.
Met slechts negen nummers is Small World al niet echt lijvig, dus Mount heeft niet al te veel speling om de bal mis te slaan. Gelukkig vindt de man geleidelijk aan wel zijn tweede adem, want na het naar Tame Impala knipogende “I lost my mind”, volgt er beterschap. Het tempo vindt dankzij “Right on time” weer zijn weg naar boven, waardoor de zon ook voorzichtig terug vanachter de wolken wordt gesleurd door de vele Mario Kart-achtige geluidjes die het nummer rijk is. ‘Let’s enjoy the sunshine!’, roept de Brit, waardoor we terug voor de volle honderd procent achter hem kruipen.
Nu we in het zonnetje liggen te genieten dankzij een mix van piano, strijkers en beats, kijken we al minder snel op van iets ongewoons. Toch moet gezegd dat een postpunkband als Porridge Radio die opduikt op een nummer van Metronomy niet meteen voor de hand liggend is. Gek genoeg (of misschien net niet?) pakt de combinatie bijzonder goed uit. De frisse lentezon bereikt stilletjes aan zijn hoogtepunt, zeker als Dana Margolin haar intrede maakt. Haar stem zorgt voor een groteskere toets, waardoor we een indrukwekkend en zelfs nog niet al te vaak uitgevoerd muzikaal geluid te horen krijgen. Op z’n minst een hoogtepunt te noemen dus.
En laat dat nu misschien hetgeen zijn we een beetje missen doorheen Small World. Misschien lag het aan het feit dat singletjes “Things will be fine” en “It’s good to be back” er zo vlotjes in gingen, dat we verwachtten dat Metronomy met dit zevende studioalbum een verzameling van zomerse indiehitjes zou uitbrengen. Het eindresultaat bewijst iets anders, waardoor we niet hélemaal overtuigd zijn van de plaat. Toch zijn er zeker enkele degelijke nummers te vinden doorheen het album en weet het vijftal onder leiding van Joe Mount absoluut nog een glimlach op ons gezicht te toveren, maar de band haalt te vaak het tempo uit zijn eigen album. Onze ervaring leert ons gelukkig dat Metronomy live wel altijd een feestje weet te bouwen, dus zal deze Small World ongetwijfeld weer een paar fijne dansmomentjes opleveren in de set.
Metronomy speelt op zondag 3 april in de Ancienne Belgique en komende zomer op DOUR.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
