Met het in binnen- en buitenland gegeerde GOOSE kon Mickael Karkousse al heel wat pluimen op zijn hoed steken. Het Belgische uithangbord is momenteel bezig met zijn vijfde plaat, dat het na een drukke festivalzomer in een studio in Parijs afwerkt. Op GOOSE-gerelateerd nieuws moeten we echter niet wachten tot volgend voorjaar, want vandaag komt de eerste solo-ep van frontman Karkousse uit. Al moeten we ‘GOOSE-gerelateerd’ misschien in de kantlijn plaatsen, want met Where Do We Begin bewandelt de frontman toch een ander pad dan dat wat van hem gewend zijn.
Oké, de riff van “On a Train” knipoogt naar GOOSE en synths zijn doorheen de ep alomtegenwoordig, maar daarbuiten toont Karkousse dat hij zijn energie toch ook eens in iets anders wilde storten. Het resulteerde in een sound die het vooral moet hebben van een wegdromende sfeerschepping enerzijds en een prangende spanning anderzijds. Alles is een stuk minder gestoeld op snedige uithalen en explosies, wat ons soms een beetje doet hunkeren naar opwinding en climax. Enige uitzondering op die bemerking is eerste single “Where Do We Begin”. Het nummer, dat zelfs aanleunt bij een popsong, is ongelofelijk catchy en komt heel levenslustig en energiek binnen.
Verder dus songs die net wat te lang in dezelfde pas lopen, al geeft hun repetitieve en eerder vlakke karakter je als luisteraar ook de kans om zelf het verhaal wat in te kleuren. Zo droom je op “All My Life” weg in een bootje dat evengoed een zeil van Kavinsky had kunnen dragen. Karkousse werkte voor deze ep samen met de Franse producer Victor Le Masne (die Kavinsky reeds onder zijn vleugels had), en dat wordt op het openingsnummer misschien nog het meest in de verf gezet. Gemoedelijk wegsoezen lukt eveneens zonder moeite op het naar dreampop à la Beach House neigende “Just One Day”. Ook “Never Give Up” zwemt continu in hetzelfde vijvertje en laat je gedachten afdwalen naar wat nog in je hersenpan rondspookt.
Enige uitzondering op deze regel is afsluiter “One Look”. Denk aan een broeierige avond in een donkere club, maar waarbij alle elementen die zo’n ervaring extreem maken, weggefilterd zijn. Een donkere dreigende mantra, maar dan zonder een dreunende bas die hartkloppingen veroorzaakt, verblind worden door stroboscopen en een dampend en uitgelaten publiek. Op die manier wordt het nummer naadloos ingepast in de rest van de ep, met een gemoedelijk karakter en zonder extreme uitspattingen.
Karkousse kiest dus voor sfeerschepping en beklijving op Where Do We Begin en laat bombast en climax links liggen. Een duidelijke keuze, die ons intrigeert en triggert, al mag het allemaal ook wat hoekiger en scherper zijn. Benieuwd of de man zijn solowerk ook effectief komt voorstellen aan een publiek. We vermoeden dat opengelaten witruimtes in een livesetting makkelijk ingevuld kunnen worden!
Ontdek nog meer nieuwe muziek op onze Spotify!
