The Black Gasolines is een viertal waar je zeker het laatste nog niet van gehoord hebt. In 2018 deelden ze hun debuut-ep Dopamine Rush met de wereld. De rockband uit regio Kortrijk begon sindsdien op te treden in Gent en Antwerpen, maar staken ook al de grens over naar Amsterdam en Londen. Eind 2019 startten de jonge knapen met hun eerste album en trokken daarvoor naar het zuiden van Frankrijk. Het coronavirus stak echter een stok in de wielen, maar dat hield hen niet tegen om hun conceptalbum af te werken van thuis uit.
Door het eerste nummer, “The Last Day Show”, word je al direct geïntroduceerd tot het verhaal en de setting waarin dat verhaal verteld wordt. Het begint met een intro van een oude talkshow waarin de persoon waarover het album gaat geïnterviewd wordt. Je hoort niet alles scherp en alles voelt wat wazig aan. Ook de verschillende achtergrondgeluiden en het gebiep van de hartmonitor geven je de indruk dat de man in kwestie schommelt tussen leven en dood. Door dit slim in elkaar gelijmde stukje krijg je al een voorgevoel van hoe de rest van de plaat zou kunnen aanvoelen.
De plaat neemt ons mee in het verhaal van een man die plots overlijdt en op het randje staat tussen leven en dood. Terwijl hij zweeft tussen de twee werelden, realiseert hij zich dat hij niet het leven geleefd heeft dat hij wou. De man heeft veel spijt en wil dit rechtzetten. Het is net alsof je naar een theaterstuk gaat kijken, maar het enkel waarneemt met je gehoor.
It Took A Lifetime is een heel andere entiteit in vergelijking met hun debuut uit 2018. De jongens slaan de weg in van de theatrale rock en doen dit uitstekend. Het is niet meer de krachtige rock die ze ervoor maakten, maar je herkent er zeker nog hun roots in. Ze vinden hun kracht in het groter maken van de songs. Ze houden het niet meer bij een hoop gitaren, bas, piano en drum. Door het toevoegen van sessiemuzikanten die de saxofoon, trompet, viool en cello bespelen, krijgt het album een heel andere dimensie. Zelfs VRT-journalist Björn Soenens krijg je te horen op enkele songs, hij vult de rol in van voice-over-artiest. Dit detail geeft de plaat een echt film noir-gevoel.
In een notendop kan je bij It Took A Lifetime het gevoel krijgen dat je naar een mix van Tranquility Base Hotel & Casino en David Bowie luistert. Met gesloten ogen krijg je soms het gevoel dat je aan het vertoeven bent in het nachtleven van een grootstad in de jaren zeventig. Hoewel de magie op geen enkel moment verbroken wordt, toch laten The Black Gasolines je elk nummer iets anders horen. Zelfs één nummer kan heel theatraal van kalm naar opwindend gaan. Een echt plezier voor het oor dat de moeite waard is om helemaal uit te luisteren.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
