In 2016 lanceerde De Nieuwe Lichting van Studio Brussel de succescarrière van het reeds gekende Equal Idiots, maar ook Wanthanee Wadngam behoorde tot de finalisten van dat jaar. Met het melancholische “Only Shadows Remain” – gebracht op slechts haar akoestische gitaar – wist ze op te vallen en menig luisteraar (én jurylid) te charmeren. Ondanks haar overwinning bleef het heel stil rond de West-Vlaamse singer-songwriter. Vorig jaar werd die stilte doorbroken met de release van single “Mid Day Dream”, waarmee ze haar debuutplaat aankondigde. Vandaag plukken we daar de smaakvolle vruchten van.
Al vanaf het eerste nummer “Taipei” horen we een opvallend mooi uitgewerkt arrangement voor strijkers en zang, dat doorheen de hele plaat voor een magisch element zorgt. Laat het dan ook niet verrassen dat onze West-Vlaamse muzikante met Thaise roots naast gitaar, ook klassiek geschoold is in piano en viool. Samen met haar partner Orson Wouters – tevens producer van de plaat – werkte ze aan de arrangementen die Wanthanee toch wel opmerkelijk mooi maken. In “Taipei”, met zijn grote apotheose, wordt Wanthanee’s Aziatische achtergrond naar voren geschoven. Het is dan ook naar eigen zeggen een ode aan haar Thaise roots.
Al op de reeds uitgebrachte singles hoorden we dat er een vrolijker pad wordt bewandeld dan vijf jaar geleden, maar hoe dan ook blijft er melancholie in Wanthanee’s muziek schuilen. Met name in het duistere “Concrete”, waarvan de tekst hard binnenkomt. Ook hier komt het strijkersarrangement krachtig over en zorgt het voor een smaakvolle tragedie. Naast de nieuwe nummers vinden we ook het prachtige “Only Shadows Remain” terug, waarmee Wanthanee vijf jaar geleden tot De Nieuwe Lichting werd gekroond in de AB. Nog steeds krijgen we kippenvel van dit emotioneel geladen nummer dat we ook categoriseren onder de eerder droevige nummers op de plaat.
Anderzijds zijn er ook dromerige indiepopnummers die een warm gevoel teweegbrengen. Zachte synthesizers en belletjes leggen een gezellig tapijtje voor Wanthanee’s diepe stem en folky gitaarspel. Haar stem doet al eens denken aan die van Hannah Reid van London Grammar. In de muziek van beide dames valt op dat het melodisch aspect enorm in de schijnwerpers komt te staan. Wanthanee wordt afgesloten met “Lightshow”, dat toch minder overtuigt dan de andere nummers die ons vast en zeker bijblijven.
Wanthanee herintroduceert zich succesvol met haar zelfgetitelde album. Wanthanee bevat slechts negen nummers, maar zelfs met die kleine hoeveelheid overtuigt ze ons van haar prachtige ambacht. Ondersteund door magistrale strijkersarrangementen brengt onze nachtegaal uit De Panne haar dromerige indiepop aan de man. Hier en daar huist er melancholie in de breekbare nummers en die nemen we er maar al te graag bij. In een grappig contrast staat de plezierige coverfoto. Deze straalt allerminst weemoedigheid uit en doet ons glimlachen.
Op 9 november kunnen we Wanthanee live aan het werk zien op haar releaseshow in de AB. Tickets zijn hier verkrijgbaar.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
