©️ CPU – Joost Van Hoey
Terwijl de skaters buiten aan het Cactus Muziekcentrum in Brugge nog duchtig op hun bek gingen, trapte de eerste West-Vlaamse voorronde van Sound Track 2021 zichzelf langzaam en gezapig op gang. Stonden er twee jaar geleden nog ‘ronkende’ namen als Ratmosphere, Ventilateur en Budget Trash, dan zijn de acht geselecteerde bands in Brugge anno 2021 relatief onbekende en onontgonnen artiesten. Reden te meer om nog eens af te zakken naar de provinciehoofdstad van West-Vlaanderen voor een avondje vol verrassingen.
©️ CPU – Joost Van Hoey
Nick Noel and The Red Rose Rodgers zijn niet alleen een hele mondvol, het bleek al snel ook een heel podium vol te zijn. Met zijn achten wist de band rond Nick Noel vooral punten te scoren op enthousiasme en vestimentaire keuzes, maar ontbrak toch die creativiteit waar onze geliefde Rode Duivels ook al eens mee sukkelen. Want hoewel Nick en zijn Rodgers een uitgekiende set wisten neer te zetten, leken ze toch nergens de vergelijkingen met Nathaniel Rateliff en zijn Night Sweats te ontstijgen. Hun zelfbenoemde livehit “El Diablo” was vinnig en dansbaar, al kon dat ook zijn omdat we het nummer al eens gehoord hadden op een trouwfeest of in de dranktent van ons lokaal dorpsfeest. Nick Noels’ West-Vlaamse americana gedijt dus veel beter in benevelde toestand, helaas waren de meeste toeschouwers net aan het sippen van hun eerste biertje van de avond.
©️ CPU – Joost Van Hoey
Het contrast met Bobbi Lu kon haast niet groter zijn. Stond het podium daarnet nog overvol met gitaren, drums en bongo’s, dan stopte de Brits-Brugse Bobbi Lu zich weg achter twee keyboards, een paar drumpads en verder alleen haar broze stem die ze eigenhandig door de mangel haalde. Haar invloeden haalde ze hoorbaar van Grimes, Billie Eilish en James Blake, maar ze voegde er gelukkig haar eigen portie weirdness aan toe zodat ze meer leek op één helft van het zusjesduo Let’s Eat Grandma. Hoewel het hier en daar wat misliep (een noot die er compleet naast zat of een drumloopje dat te vroeg startte) overtuigde Bobbi Lu met haar indringende sfeer en intrigerende songs. Je kon heel wat opmerken en er is zeker grond voor verbetering, maar doorheen haar set was het haast onmogelijk om weg te kijken. Van het ingetogen relaas van een droom waarin ze haar moeder vermoordt tot de bescheiden danceroom banger waarmee ze afsloot, stond er met Bobbi Lu een beheerste doch ruwe diamant op het podium.
©️ CPU – Joost Van Hoey
Alsof het een wedstrijd om het minst instrumenten was, bracht Lone Wolf enkel zijn bas, ukelele en imposante stem mee. Maar of hij het daarmee ook ver zal schoppen, is nog wat twijfelachtig. Sammy Maipauw is dan wel een sympathieke kerel met een gouden stem, zijn nummers hadden vaak zo weinig om het lijf dat je plots de aankomende winterprik al kon voelen. Met zijn “For The Lost” deed hij toch een vroege gooi naar een Music for Life-hit, maar of mensen die werkelijk in de put zitten zich ook echt kunnen optrekken, is nog maar de vraag. Al lijken de flanellen houthakkershemdjes en warme armen van Lone Wolf wel een fijne plek om tot rust te komen.
©️ CPU – Joost Van Hoey
Qua minimalistische opzet stak Rooftop J iedereen de loef af. De Brugse hiphopper had zijn beats mee op een bandje en trotseerde helemaal alleen het podium, terwijl zijn grote idool Kendrick Lamar meekeek vanop zijn T-shirt. Had King Kendrick kunnen luisteren, dan had hij wellicht goedkeurend geknikt, maar ook zeker een waslijst aan werkpuntjes genoteerd. Hiphop moet het vaak hebben van zijn energie, beats en flow. Die laatste twee heeft Rooftop J alvast goed onder de knie, maar op vlak van energie kan het nog heel wat versnellingen hoger. Jari Marain is vast en zeker een toffe kerel die duidelijk veel werk en tijd stopt in zijn beats en teksten, maar jammer genoeg weet hij die branie niet te vertalen naar een podium. Wie zijn bescheiden hit “Pesos” al eens hoorde waaien op MNM, weet hoe jammer dat is.
©️ CPU – Joost Van Hoey
In werkelijk ieder tekstje dat over het soloproject van Jente Neels werd geschreven, wordt Jen steevast in een adem met Phoebe Bridgers vermeld. Maar gooi je een scheut folk, rock en americana samen met een frontvrouw met een sterke stem, kom je al snel uit bij de Phoebe Bridgers, Leslie Feists en Kacey Musgraves van deze wereld. Voor het eerst live met een full band bracht Jen deze avond een act die af was. Van de sound over de stem tot de all black outfits, alles zat vanaf de eerste minuut goed voor de band en ze trokken die goeie start gewoon twintig minuten door. Ook al moeten de nummers van Jen voorlopig nog onderdoen voor haar grote idolen, het potentieel en de goesting zijn er alvast in overvloed. Jente Neels heeft een goeie band rond zich verzameld die klinkt als een gerodeerde machine.
©️ CPU – Joost Van Hoey
Geen Lady V op Sound Track dit jaar, de Kortrijkse moest verstek geven. En dus mocht Wayne Matthews met zichtbare zenuwen en wat bibber op de stem beginnen aan zijn set op het podium van het Cactus Muziekcentrum. Matthews stortte zich in de muziek na een break-up en raakte naar eigen zeggen verliefd op het podium. Maar of die liefde wederzijds is, werd niet helemaal duidelijk, want het podium voelde niet echt aan als zijn natuurlijke habitat. Niet dat Matthews het niet probeerde en het was best aandoenlijk om hem moedig door de zenuwen te zien ploegen, maar ons echt omverblazen zat er niet in. De jongeman uit Ingelmunster heeft dan wel een niet onaardige stem en dito présence, maar op vlak van songmateriaal en gitaarspel heeft hij nog wat werk voor de boeg.
©️ CPU – Joost Van Hoey
Als er één ding is dat Barno Koevoet en zijn Duijmschpijkers kunnen, dan is het zeker kabaal maken. Op vorige West-Vlaamse voorrondes mochten we al collegakabaalmakers als Divided, Budget Trash of The Purplemachine ontdekken en na hun doortocht in Brugge hoort Barno Koevoet zeker ook in dat rijtje thuis. Echt veel moeite om zich te onderscheiden van IDLES, Viagra Boys of Fontaines D.C. doen ze niet echt, al mikken de Duijmschpijkers meer op vettige en snelle gitaarakkoorden dan op aanstekelijke melodieën en voetbalstadionmeezingers. En of het snel ging. Het ene nummer was pas gedaan of het andere knalde al op gang. Het zou ons niet verbazen als Koevoet er op hun korte set van twintig minuten een nummer of tien door gedraaid heeft. En hoewel het publiek voor het eerst echt uit zijn dak ging, bleven wij nog wat op onze honger zitten. Stevig, snedig en onverschrokken was Koevoet vast en zeker, maar we misten nog net die ene riff of melodie die in ons hoofd blijft hangen of die door een zat publiek meegelald kan worden.
©️ CPU – Joost Van Hoey
Iets voor middernacht mocht het gitaarduo Tars op een fijne en ingetogen wijze de avond afsluiten. De ene helft van het duo deed al eens mee aan The Voice en heeft duidelijke banden met VTM (hij werd al uitgenodigd door Medialaan en het Q-Beach House van Q-Music), de andere (Nicolas Vlaeminck) won in een niet zo ver verleden Westtalent. Dat beide heren zich dus op hun gemak voelen op een podium, was meteen duidelijk. Tars beschikt over zowel een stem als twee paar handen die op hun akoestische, elektrische en banjogitaren de juiste snaren weten te raken. Hun zachte luisterliedjes gedijden goed dankzij het late uur en het vermoeide publiek dat wel oor had naar wat mellow folkpop. Toch werd onze aandacht iets te vaak afgeleid door een overijverige tweede gitarist die haast elk nummer probeerde op te vullen met fills, riffjes en solo’s, zodat die de aandacht wegtrokken van de melodieën die Tars op het podium wilde brengen. En leek “Books & Prayers” niet verdacht sterk op Admiraal Freebees “Rags ‘n’ Run”? De nieuwe Milow kan Tars zeker worden, maar liever zien we hem gewoon uitgroeien tot een nieuwe Tars.
Twee jaar geleden konden maar liefst drie acts uit de voorronde in Brugge doorstoten naar de finale. Mocht dat dit jaar ook weer het geval zijn dan hebben wij alvast enkele suggesties wie dat zouden mogen zijn:
3. Barno Koevoet (& The Duijmschpijkers)
2. Jen
1. Bobbi Lu
Benieuwd wat dit prachtige muziekconcours nog in petto heeft? Ga dan zeker eens kijken naar een van de selectierondes of finales. Een overzicht vind je hier. Alle foto’s kan je checken op deze site.
