De tweede van vier Antwerpse Sound Track-selectierondes vond plaats in Mechelen. In het leuke zaaltje ‘De Club’ rond de ringweg kregen zes opkomende bands/artiesten een mooie kans om zich live te bewijzen. Met een uiteenlopende line-up beloofde het een interessante avond te worden. Onder nauwlettend oog van de meer dan behoorlijke opkomst werd het dit ook.
Bluai
De loterij besliste dat Bluai de spits mocht afbijten, wat nooit gemakkelijk is. Tijdens de eerste twee nummers waren zowel band als geluidsman bijgevolg nog wat zoekende, maar alles zou al snel in zijn plooi vallen. De coole jongedames maakten indruk met boeiende, reverb-rijke indienummers die knipoogden naar Mac DeMarco en Hinds. Het viertal wordt aangevoerd door leading lady Catherine Smet, die met een heel warme en bedwelmende stem haar troefkaart uitspeelde. Op haar uitnodiging om wat dichterbij te komen, werd dan ook resoluut ingegaan. Het fungeerde precies als een warm dekentje om haar van haar aangekondigde verkoudheid te genezen. Bluai bevestigde onze vermoedens en legde de lat meteen hoog, en timmert zo verder aan hun opmars in 2021.
Dimitry Kouchnir
Het kleine podium was net groot genoeg om het volgende zestal te huisvesten. Met Dimitry Kouchnir kregen we een mix van hiphop, rock en elektronica voorgeschoteld. Het optreden in De Club was meteen ook hun eerste optreden, en na een aarzelende start werd dit snel duidelijk. Het ontbrak de set vooral aan strakheid en vooral muzikaal is er nog wat werk aan de winkel, maar frontman Dimitry heeft een stem die er staat en waarop gebouwd kan worden. De band amuseerde zich ook kostelijk samen met hun aanhang – inclusief een oud-leerkracht – die speciaal voor hen afzakten naar Mechelen. Verder werken op die zangmelodieën en ettelijke uren verslijten in het repetitiekot, en het komt wel goed met Dimitry Kouchnir en zijn kompanen.
Morane Miangue
Met Morane Miangue kregen we als derde act een hele frisse verschijning te zien op het podium. Allereerst onze kudos voor het spel van duidelijk geoefende muzikanten, in combinatie met fraaie samples. De r&b/soulnummers waren zeer goed gebracht en Miangue zong ook gewoon heel sterk. Haar energie was aanstekelijk en het geheel was enorm ‘feelgood’. Het is muziek die in iedere setting zou aanslaan. Met haar dat letterlijk tot op de grond hing en bloemen vastgespeld aan kostuums kreeg het oog ook wat. Misschien niet meteen de meest vernieuwende act van het moment, maar als het zo excellent gebracht wordt, maalt niemand daarom. Het perfectionistisch kantje van Morane loont duidelijk, ze mocht terecht trots zijn op een oerdegelijk optreden. De oprechte dankbaarheid voor haar bandleden en voor deze kans waren ook mooi om te zien. Wordt zeker en vast vervolgd!
Shellter
De lichten werden gedimd en de decibels gingen naar beneden voor een intieme set van Shellter. De minimalistische nummers – die wat deden denken aan The XX – kwamen goed tot hun recht in De Club. Silke Janssens heeft een onvervalst zuivere stem, die precies een kalmerend effect uitoefende op een opvallend aandachtig publiek. Ook origineel hoe het gebrek aan percussie werd gecompenseerd door ritmische tikkingen op de gitaar en tactvolle delay-effecten. Een kwartiertje Shellter was ideaal, voor een volwaardige set ontbreekt er misschien nog dat tikkeltje extra om de aandacht van de luisteraar te bewaken. Maar in ieder geval was het een overtuigende set, want na de laatste act kreeg ze een grote fles Gouden Carolus van de organisatie als favoriete act van de avond. Een geschenk dat ze ietwat verlegen, maar vol dankbaarheid in ontvangst nam.
Samuel D’Hoore
Shellter was nog maar gedaan of Samuel D’Hoore (FKA Deathstar MacGyver) stond ongeduldig te popelen om aan zijn set te beginnen. Na een soundcheck van enkele minuten was hij er al klaar voor, maar eerst was het nog wat wachten op zijn lief en nicht die op dat moment nog niet in de zaal stonden. Samuel stond er volledig alleen voor vanavond, maar stond duidelijk sterk in zijn schoenen. Hij bracht gitaarliedjes die zweefden rond enkele jazzakkoorden, met gevatte teksten die heel helder en origineel gezongen werden. Het was flirten met de grens tussen zelfzekerheid en arrogantie, maar op het einde van de rit kwam Samuel er ontegenzeggelijk mee weg. Met zijn spontane humor wond hij het merendeel van het publiek rond zijn vinger. Grappige gozer, maar vooral een prima optreden, dat voor ons gerust nog wat langer mocht duren.
SYMN.
Afsluiter van dienst was de fanatieke Simon Valente, onder het alias SYMN. Voor het eerst deze avond werden de dansheupen uitdrukkelijk op de proef gesteld. Simon sprong van de ene naar de andere kant van het podium, en moest tussen de nummers door op adem komen. Het zweet blonk op zijn voorhoofd, aan toewijding alvast geen gebrek. De zelfgemaakte samples, die een mix van beats en punk omvatten, zaten goed en professioneel in elkaar. Een heel internationale sound en knap gezongen/gerapt – met behulp van autotune weliswaar. Het bandje met exact dezelfde zanglijn die in de achtergrond liep, was wel wat overbodig. Maar met goedkeuring van het publiek en een fiere mama, die de set volledig filmde langs de zijlijn, zorgde SYMN. voor een prettige afsluiter van deze selectieronde.
Het werd een geslaagde avond in de stad van de Maneblussers. Na lang wikken en wegen in de autorit terug naar Gent kozen we nog voor onze persoonlijke top 3:
3. Shellter
2. Morane Miangue
1. Bluai
Benieuwd wat dit prachtige muziekconcours nog in petto heeft? Ga dan zeker eens kijken naar één van de selectierondes of finales. Een overzicht vind je hier.
