Onze noorderburen hebben er een nieuw talent bij: Eva van Manen. De naam doet je misschien geen belletje rinkelen, maar dat zal waarschijnlijk niet lang meer duren. Eva staat bekend als artiest, producer en muzikante. Ze componeert muziek voor theater en werkte daarbij al samen met de eigenzinnige eenmansband Spinvis. Samen met zangeres Josephine Zwaan richtte ze rosetta op, een platform waarbij vrouwelijke muziekproducers hun kennis en ervaringen kunnen uitwisselen. De Nederlandse is ook een echte woordkunstenaar en daar is haar eerste gedichtenbundel Hoe zijn we hier gekomen? het bewijs van.
Na haar debuutalbum Politiek & Liefde komt Eva nu voor de dag met De Diepte In. Een plaat waarbij ze haar focus verlegt naar haar eigen gevoelens en zo de mening van anderen buiten beschouwing laat. Meer dan ooit probeert ze de nadruk op sensitiviteit en muzikaliteit te leggen. Waar ze met haar vorige langspeler de gecompliceerde relatie tussen politiek en liefde schetste, beschrijft ze nu vooral de grootsheid van de natuur. Ze heeft het over het contrast tussen eb en vloed, het klotsen van golven en hoe nietig we zijn als mens op deze aarde. Vanuit die opvatting duikt ze haar eigen diepte in, op zoek naar zichzelf.
We worden verwelkomd door het zachte getokkel van gitaren in “Zonder Woorden”. Met het idee dat bepaalde gevoelens moeilijk kunnen worden omschreven, maakte Eva van Manen een weinigzeggend popnummertje. Zelfs na een paar keer geforceerd luisteren, kan ze ons hier niet mee van onze sokken blazen. “Wie Weet Nou Alles” doet juist het omgekeerde. Het zet ons aan het dansen en laat ons hunkeren naar de rest van de plaat. ‘Ken je grond een beetje voordat je een zaadje plant/Leef gewoon en laat gewoon leven’ zingt ze. Een heerlijke vergelijking die ons doet inzien dat we onbewust te veel vooroordelen hebben over de huidige maatschappij. “Hou Het Rustig” mist dan weer een flink pak afkruiding. De boodschap over het intense verlangen naar een geliefde komt hard binnen, maar wordt absoluut niet ondersteund door de experimentele saxofoonklanken op de achtergrond.
Met “Niet Voor Mij” voert Eva ons vol melancholie mee in haar eigen gedachten. Gevoelens van eenzaamheid zijn haar de baas. Terwijl iedereen beslissingen maakt die horen bij volwassen zijn, loopt zij wat verloren op zoek naar haar eigen geluk. Ze weet haar emoties te verwoorden op een tedere, maar toch krachtige manier. Fans van Eefje de Visser zullen zeker niet onberoerd blijven na het horen van dit nummer. De titeltrack daarentegen stelt ons ietwat teleur. Eva probeert de song nog wat leven in te blazen door een geestig gitaarriffeltje, maar toch lijkt het een verloren zaak. Ze stelt zichzelf voor als een zwembad waar anderen in kunnen springen om een kijkje te nemen in haar ziel. Op het eerste gezicht lijkt het een amusante metafoor, maar soms komt het te kinderachtig en gemaakt over. De ijzersterkte tekst van “De Liefde” wordt dan weer aanzienlijk tenietgedaan door de klagerige melodie die voortdurend wordt herhaald. Dit maakt het absoluut geen meerwaarde om te beluisteren.
Alleen “Regenpak” kan ons van dat onvoldaan gevoel verlossen. Het nummer brengt ons naar een zomerse dag op het strand waarbij een licht briesje zorgt voor wat afkoeling. Eva voelt zich schuldig over het verlies van een vriend en beschrijft dit zo poëtisch dat het door merg en been gaat. Ze beseft dat ze enkel voor zichzelf kan zorgen als ze anderen ook kan loslaten. Een boodschap waar ook wij wat uit kunnen leren. We worden achtergelaten met een wrang gevoel, want het laatste liedje “Eigen Paradijs” heeft een duister kantje. Terwijl we worden ondergedompeld in een mysterieuze sfeer van onsamenhangende klanken, geeft de Nederlandse dichteres zichzelf volledig bloot. Op zich niet echt een meezingbare song, maar wel een leuke manier om het album mee af te sluiten.
De Diepte In weet ons maar halvelings te overtuigen. Met zorgvuldig gekozen woorden en sfeervolle baslijnen probeert Eva een evenwicht te vinden tussen poëzie en geluid. Het resultaat is een mengeling van jazz, elektronische muziek en dromerige zangpartijen die net niet lijkt te werken. Er wordt te veel nadruk gelegd op de tekst, waardoor de muziek zelf wat tekortschiet. De Diepte In is vernieuwend, maar springt er niet echt uit. Het is een leuk album waarvan je eens vluchtig een aantal liedjes kan beluisteren, maar een echt meesterwerk kunnen we het niet noemen.
Facebook / Instagram / Website
