AlbumsRecensies

Jordan Rakei – What We Call Life (★★★★): Het leven samengevat in 10 soulvolle nummers

Is dit het, is dit wat het leven inhoudt? Als ontnuchterende tienerjongen spookte die vraag wel vaker door Jordan Rakei’s hoofd. De multi-instrumentalist is geboren in Nieuw-Zeeland, maar verhuisde naar Australië toen zijn ouders uit elkaar gingen. Hij trok naar Londen, waar hij zijn muze vond en met muziek een dankbare uitlaatklep had. Hij debuteerde met album Cloak, geïnspireerd op de Londense jazzscene. Daarna kwamen Origin, Small Moments en de compilatie Late Night Tales uit, waarmee Rakei al heel wat gevoelige snaren wist te raken bij zijn steeds groter wordend publiek.

Echte dansplaatjes zijn misschien niet de meest uitgesproken kant van Rakei. De artiest staat vooral bekend om zijn intelligente en diepgaande teksten, zachte, emotionele stem en intrigerende instrumentale mix van jazz en hiphop, geproducet over lichtvoetige, meeslepende beats. Het geheel heeft wel iets weg van de altijd beklijvende Jorja Smith, minus Smith’s fenomenale klok van een stem. Ook zijn curriculum vitae oogt ondertussen zeer fraai: samenwerkingen met Loyle Carner – op diens hit “Ottolenghi” – Puma Blue, Tom Misch en Richard Spayen kleuren zijn muzikale carrière.

Maar na meer dan 10 jaar komt Rakei eindelijk met een antwoord op zijn aanslepende jeugdvraag: ‘Is this what we call life?’. In het album brengt de Nieuw-Zeelander een bloemlezing van hoe hij het leven ervaart, aan de hand van elementen die hij opstak tijdens zijn therapiesessies. Het resultaat is 10 dieppersoonlijke nummers, gebundeld in What We Call Life, die als het ware een zoektocht vormen door zijn persoonlijkheid. Met zijn intieme lyrics wil Rakei zogezegd ‘een kwetsbaarheidsbarrière doorbreken en zo eerlijk mogelijk zijn’ voor zijn publiek.

Rakei willigt die belofte alvast ruimschoots in met “Family”, een ijzersterk maar toch ook ergens breekbaar nummer over de gevoelige relatie met zijn ouders, die tijdens zijn jeugd scheidden. Hij brengt een zeer waarheidsgetrouwe mengelmoes van razernij, ontgoocheling, hoop, rancune maar bovenal verdriet van het zuiverste soort. Met “Family” wil Rakei duidelijk maken dat hij nog steeds van zijn ouders en familie houdt, ondanks alle pijn. Geheel in de stijl van de Nieuw-Zeelander levert dat een zeer beklijvend en echt aanvoelend stukje muziek op.

In “Send My Love” snijdt hij dan weer een heel ander thema aan. Hij drukt zijn gevoelens uit over de vele verhuizen die hij onvrijwillig als kleine jongen heeft moeten ondergaan, maar die hij later ook vrijwillig doormaakte toen hij naar Londen trok. ‘Ik ben nooit echt weggeweest, maar ik stuur je mijn liefde op!’ zingt Rakei toepasselijk. Ook hier weet hij met zijn melodie en opbouw te balanceren tussen hoopvol en weemoedig, wat dan nog versterkt wordt door zijn genuanceerde teksten. Ondanks al deze lagen weet de Nieuw-Zeelander het nummer toch vrij simpel en meezingbaar te houden, wat het resultaat alleen maar ten goede komt.

De titelsong van What We Call Life is een lastig geval. Het ligt een beetje buiten het muziekspectrum waarin Rakei normaliter opereert, en die gewaagde zet valt te appreciëren. Anderzijds is een kritische noot noodzakelijk. Het nummer rust volledig op de vocale kwaliteiten van Rakei, die soms niet helemaal tot hun recht komen. Tegelijkertijd hebben de ondersteunende melodie en bass te weinig om het lijf om echt potten te breken. Het is duidelijk dat de artiest hier een heel subtiel en breekbaar nummer wou neerzetten, maar het resultaat klinkt eerder een beetje gemaakt of zelfs fake.

Die vocale kwaliteiten worden gelukkig snel weer opgepikt in “Runaway” – dat met intrigerende tegentonen een meer jazzy en laidback gevoel geeft – en worden overgedragen tot aan het einde van het album. Ook met de laatste meer experimentele nummers van het album zal Rakei amper hitlijsten halen, maar dat neemt niet weg dat ook deze uitlopertjes er zeker mogen zijn.

Het is duidelijk dat de eerste drie nummers – “Family”, “Send My Love” en “Illusion” – What We Call Life volledig dragen. Maar in combinatie met de andere singles is het geheel wel een enorm soulvolle en intieme inkijk in Rakei’s visie op zijn – en bij uitbreiding onze – leefwereld, verpakt in even intieme en wondermooie muziek. Soms kan hij lichtjes de mist ingaan, maar ook dat gevoel verdwijnt snel. Slotconclusie: Ondanks alle tegenvallers, problemen en hindernissen, mag het leven er zeker zijn zoals het is. Zeker als Jordan Rakei muziek blijft maken.

Op 14 April 2022 valt al dit breekbare muziekgeweld te bewonderen in de Ancienne Belgique in Brussel, een emotionele rollercoaster waar Dansende Beren alvast graag bij wilt zijn!

Facebook / Instagram

Ontdek nog meer nieuwe muziek op onze Spotify.

Related posts
AlbumsFeatured albumsRecensies

Liam Gallagher & John Squire - Liam Gallagher & John Squire (★★½): Niet zo bijbels als je zou hopen

Britpop is een genre dat de wereld al meerdere keren heeft overspoeld, maar de golf die midden de jaren negentig van de…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Pukkelpop haalt o.a. Jorja Smith, Soulwax, Skrillex en The Smile naar Kiewit!

Pukkelpop heeft ook deze week heel wat mooie namen in petto. Nadat de organisatie afgelopen week uitpakte met headliners als Fred again..,…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Jordan Rakei - "Freedom"

De Nieuw-Zeelandse soultroubadour Jordan Rakei heeft ruim de tijd genomen om aan een nieuw album te werken. Als alleskunner neemt hij graag…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.