De Nederlandse muzikante Yanna Albertine Pelser doet waarschijnlijk niet onmiddellijk een belletje rinkelen. De Rotterdamse genoot een klassieke opleiding altviool en speelde met dit instrument onder andere reeds mee met Duncan Laurance. Op heden is ze nog vast lid bij The North Sea String Quartet en dit jaar staat ze in de finale van de prestigieuze muziekwedstrijd De Grote Prijs Van Rotterdam. Naast deze performances in de klassieke muziek, verkende Albertine de wegen van de wereldmuziek en jazz. Met deze Drops maakt ze haar debuut als singer-songwriter.
Drops werd aangekondigd als een eclectische mix van stijlen met als verbindende factoren de stem en altviool. Als opener van het album maakt “The Bones of You” die omschrijving meteen helemaal waar. We krijgen warm getokkel op de altviool, die ons door het nummer laat dartelen als een hert op een aangename zomerdag in z’n natuurlijke habitat. De stem van Albertine klinkt warm, aangenaam en met de perfecte hoeveelheid ondersteuning is de openingstrack meteen een parel.
Het leven is niet altijd rozegeur en maneschijn. Naast de vrolijke nummers laat Albertine zich eveneens van haar melancholische kant zien. Op “If You Were the Moon” is het getokkel op de viool op zich nog vrolijk, maar de gevoeligheid van het nummer zit verborgen in de stem, de strijkers en de inhoud van de mooie tekst. Daarbovenop wordt gebruikgemaakt van samenzang die prachtig in het geheel past. Een knap staaltje songwriting, iets wat Albertine over de hele plaat etaleert. Zowat elk nummer zit erg goed in elkaar, weet gevoel over te brengen en wordt op geen enkel moment te veel.
De muziek die Drops met zich meebrengt is een prachtige samensmelting van diverse invloeden. “Hey Today” wordt ingezet met een mooi stukje klassiek klinkende piano, die kracht wordt bijgezet door de inval van altviool. Wanneer de zang invalt, klinkt het geheel echter meteen een stuk toegankelijker en merk je dat Pelser verschillende invloeden samen in de blender gooit. Met “Space Dance” krijgen we een sterk, dansbaar geheel voorgeschoteld waar er duidelijk jazzinvloeden terug te vinden zijn. De horizonten die Pelser verkent, zijn op z’n minst breed te noemen.
Albertine laat op haar eerste soloalbum meteen zien dat zij als singer-songwriter grote kwaliteiten bezit. Dat de basis van de meeste nummers uit getokkel op een altviool bestaat, maakt dat haar muziek speciaal in de oren klinkt. Door stelselmatige opbouwen en toevoegingen wordt het echter geen enkele keer te veel. Het resultaat is een eclectisch album dat ons alvast heeft weten te overtuigen en dat ons op een rustige zondagmiddag kan laten wegdromen.
