Backyard Festival, dat is een gezellig rammelrockfestival in het diepste van de Kempen. In Merksplas vind je in de tuin van een bescheiden boerderij de leuke festivalweide met een vijver, een kleine tent, een stal voor dj’s en vooral veel sfeer. Het kleinschalige event kon dit jaar het bordje uitverkocht bovenhalen en met namen als Psycho 44 en SLIFT konden de liefhebbers van stevige gitaren hun hartje ophalen. Het werd dan ook een topeditie.
Stoop Kid
De tent openen was dit jaar de taak van Stoop Kid. De band uit Diest mocht ook naar Merksplas komen en bracht er een mix van bedroompop met wat emo-invloeden. De ene keer was het al wat strakker dan de andere keer, maar het was vooral ideaal voor de festivalganger om rustig wakker te worden. De vocals van frontman deden wat denken aan David Berman en je voelt die eerlijke sfeer ook wel in de emomuziek. Als plots de bassist de stem opneemt, krijgen we zelfs een rasecht, strak rocknummer dat heel fijn binnenkomt en misschien wel het hoogtepunt van de set blijkt.
The Deer Friends
Het begon niet goed voor The Deer Friends, want er werden slechts enkele noten gespeeld vooraleer de snaar van de bassist het begaf. Daarna ging het ook niet goed verder de band was iets te braaf en de sound te soft, waardoor het talrijke publiek al snel aan het praten sloeg. Jammer, maar unieke muziek brengt The Deer Friends dan ook niet. Er zat een iets strakkere song tussen die voor wat meer intensiteit zorgde, maar voor de rest zijn we alweer vergeten wat er allemaal te horen was.
Crackups
Crackups staan altijd garant voor een stevige en intense set en dat was op Backyard Festival niet anders. De groep schoot meteen stevig van wal met “Wet Sheets” en nam nergens nog gas terug. “Floor” en “Trainstation” deden er nog een schepje bovenop en voor we het wisten ontstond er zelfs een kleine moshpit. De sfeer was gezet, al had het publiek nog net iets uitbundiger mee mogen doen. Nu bracht Crackups eigenlijk zoals steeds strakke muziek, maar ze kregen pas echt iedereen mee bij de bisronde met een knallende afsluiter. Hard gaan en alles kapot, Crackups weet als geen ander hoe dat moet.
Psycho 44
Psycho 44 heeft het lastig gehad. Twee weken na de release van de nieuwe plaat was er de lockdown en dus waren er nog maar bitter weinig kansen om de band live in normale omstandigheden aan het werk te zien. Op Backyard Festival was er gelukkig zo’n kans en die grepen ze met beide handen. Het begin van de set was nochtans redelijk dromerig met enkele nummers die vooral de synths lieten spreken, maar als de band er dan riffs tegen gooit, weet je dat we niet meer nodig hebben. Het eerste echte euforiemoment kwam er weliswaar pas bij “All My Demons Have Distortion” en toen werd ook de eindsprint ingezet. De band knalde los door de muur en bij “Dance MTHRFCKR Dance” deed het publiek wat hen bevolen werd. Psycho 44 staat dus nog steeds garant voor dikke shows, al zijn het vooral de oude nummers die blijven hangen.
The Guru Guru
The Guru Guru is een liveband, dat weet je van zodra je frontman het podium ziet betreden. Met zijn expressieve gedragingen en extraverte show zorgde hij ervoor dat de vettige riffs van de band nog beter overkomen. Opener “Where’s My Rum (Isn’t It Anywhere)” zette meteen de toon voor een stevige set die werd afgewisseld tussen toneel en muzikaliteit. De frontman bleef altijd in zijn ‘rol’ en de muzikanten gaven gewoon altijd hard van jetje. Het was noise, maar wel met een toegankelijk niveau en daardoor klonk het allemaal heel vet. Ook wanneer er middenin een simpel ukuleleliedje werd gespeeld, voelde je dat de tent wel geniet. Er werd op een bepaald moment zelfs wat percussie in het publiek gesmeten en dat zorgde natuurlijk voor veel genot. The Guru Guru is dus een band die heel goed het evenwicht tussen expressie en muzikaliteit weet te vinden waardoor ze geen gimmick worden en hierdoor kunnen ze zeker tot een van de hoogtepunten horen op Backyard Festival.
La Jungle
Ook La Jungle is een liveband, maar zo een van het kaliber dat je altijd weet dat het een feestje wordt. Dat was nu niet anders want van begin tot eind stond de hele tent volledig te gaan om de repetitieve math-sound die de band typeert. Het begon nochtans allemaal heel chaotisch, maar eens er een herkenbare strakke en vooral dansbare riff in kwam, was het hek helemaal van de dam. Het publiek ging compleet gek en de tent werd plots omgetoverd tot een zweterige kelder, en dat is ook waar La Jungle het best tot zijn recht komt. Op Backyard toonden ze ons de weg door de jungle en het was er vooral eentje vol omwegen, maar wel heel boeiend en vooral stomend.
SLIFT
SLIFT was de eerste internationale naam op de line-up en de Fransen stelden allesbehalve teleur. Van bij opener “Ummon” gaf het drietal ons een wall of sound om U tegen te zeggen. De groep had niet meer bandleden nodig om alles volledig af te breken en dat is maar goed ook. Gelukkig waren het niet enkel stevige riffnummers, want in het middendeel van de set experimenteerde de band ook wel met psychedelische klanken om zo een rustmoment in te bouwen. Natuurlijk hoorde je af en toe ook stevige riffs voor enkele seconden, maar de band bouwde vooral op naar afsluiter “Lions, Tigers and Bears”. Daar werd de helft van de set ook aan gewijd en het zijn stevige riffs, solo’s en heel veel instrumentaliteit die hier zegevierden. De moshpits werden alleen maar steviger, en terecht. SLIFT brak gewoon alles af en bewees dat internationaal soms beter is dan nationaal, want ze waren niet alleen headliner, maar ze bleken ook de beste act van de dag.
Aili
Aili had de lastige taak om als enige vrouw de tent na de sloopwerken van SLIFT herop te bouwen en aan het dansen te krijgen. Dat lukte voor een deel omdat het publiek al goed beschonken was en zich door iedere beat liet bewegen. Muzikaal gezien zat de groovy disco ook wel leuk in elkaar, maar meer dan ‘leuk’ kunnen we het setje ook niet noemen. Het enthousiasme van de frontvrouw was aanstekelijk en de synths van Transistorcake soms moddervet, maar het mocht soms nog vetter en nog harder. Nu was het soms moeilijk te herinneren welke nummers we weer hoorden. Bewijs daarvan was het bisnummer, dat ze al eens speelden maar dat we ons niet meer konden herinneren.
Druiprek
Dan had Druiprek iets meer succes. De drie Nederlanders met futuristische brillen en trainingspak waren gekomen om een rave in gang te steken en dat deden ze ook. Van begin tot einde knalden de dj’s vettige techno door de speakers en dat met samples van willekeurige Nederlandstalige woorden of zinnen ertussen geplaatst. Het was plezant, het feestje was heftig en de tent werd nog eens vakkundig gesloopt.
Backyard Festival was een succes. Het kleine festival in de Kempen heeft veel potentieel om meer te worden dan een klein festival. De sfeer was altijd super, de locatie erg gezellig en het gratis ontbijt de dag nadien erg lekker. Muzikaal blonken SLIFT, Crackups, The Guru Guru, La Jungle en Psycho 44 het meest uit, maar eigenlijk zagen we niets dat echt slecht was, dus dat is een programmatorisch wonder. Een tuinfeest zoals dat in Merksplas krijg je niet iedere dag, maar voor een jaarlijkse afspraak kunnen ze ons altijd noteren.
