Balthazar & Eefje de Visser @ Leuven Air: Volgend jaar dan maar die Main Stage inpakken

Gezien Pukkelpop noodgedwongen de editie van deze zomer moest annuleren, kwam er een gaatje vrij in het tourschema van Balthazar. Het Depot en de Stad Leuven waren er als de kippen bij om een van onze beste Belgische exportproducten naar de festivalsite van Leuven Air te halen. De heren van Balthazar namen op hun beurt dan weer de zoetgevooisde stem van Eefje de Visser mee als special guest. Een veelbelovende affiche met twee artiesten die geroemd worden om hun performance. Dankzij de vele vrijwilligers op en rond het terrein en na vertoon van het verplichte Covid Safe Ticket was het publiek klaar om te genieten van een rondje herwonnen vrijheid.

De trouwe fans van Eefje de Visser posteerden zich tijdig voor het podium om de intrede van de begeleidingsband niet te missen. Niet veel later kwam de volledig in het zwart getooide Nederlandse haar muzikanten vervoegen om “Storm” in te zetten. Meteen na deze sterke intrede, spande Eefje de gitaar hoog boven haar bolle buik voor de titeltrack van haar laatste album Bitterzoet. Enigszins jammer dat deze twee nummers reeds zo vroeg werden prijsgegeven, gezien de meerderheid van het volk nog op zoek was naar de drank- en eetgelegenheden op het terrein.

Ook in de klanktoren was het nog even zoeken naar de juiste balans tussen de typerende bassen in de muziek van de Nederlandse en de bijhorende melodieën. Dit euvel maakte het er niet eenvoudiger op om de sowieso al moeilijk verstaanbare teksten te onderscheiden. Gelukkig kon Eefje de Visser opnieuw beroep doen op haar achtergrondzangeressen-danseressen om met synchrone handbewegingen uit te beelden wat er werd gezongen.

Het tweeluik “Scheef” en “Staan” uit het album Nachtlicht bracht wat meer tempo in de set, maar al snel ebde de aandacht weer weg bij het opgedaagde publiek. Het moet gezegd, de mysterieuze en sfeervolle muziek van Eefje zou beter tot zijn recht komen in een concertzaal of een donkere – al dan niet overdekte – setting op een festival. Tijdens haar laatste show voor haar zwangerschapsrust leek Eefje er zelf evenwel veel zin in te hebben en op de loepzuivere zangpartijen viel dan ook niets aan te merken.

Een sterke, beter uitgebalanceerde versie van “Zwarte Zon” bracht toch wat beweging op de wei en de uitnodiging tot dansen bij “Oh” viel niet in dovemansoren. De entourage van Balthazar keek goedkeurend mee van onder de klanktoren. Eefje keerde voor de bisronde nog even terug met het ingetogen “Groen”, dat volledig verloren ging in het geroezemoes van het publiek. Het staat buiten kijf dat Eefje de Visser weet hoe ze een sfeervolle set kan verzorgen, maar de omstandigheden en het (te) vroeg prijsgeven van de beter bekende nummers speelden niet in haar voordeel.

De terugkerende loop van “Hourglass” als intro zoog de aandacht meteen naar het podium en niet veel later deden de mannen van Balthazar met deze single hun blijde intrede in Leuven. Gesteund door een nieuwe lichtshow trapten ze meteen af met een vierluik om u tegen te zeggen. De swingende baslijn van “Grapefruit” zette zich meteen op de heupen van de aanwezigen en Maarten Devoldere en Jinte Deprez zochten afwisselend de schijnwerpers op om het publiek meteen bij het nekvel te grijpen. De gitaarintro van “Do Not Claim Them Anymore” werd op luid gejuich onthaald en pas na het heerlijke oude “The Boatman” werd er een eerste keer contact gelegd met het publiek.

Met de nieuwe plaat Sand onder de arm, was het uitkijken naar hoe Balthazar deze nummers live zou integreren in hun setlist. Waar vele bands op veilig spelen bij het brengen van nieuw materiaal, zie je de muzikaliteit van de heren hier meteen naar voor komen. Zo kreeg “Moment” live meteen een extra dansbare dimensie dankzij een uitgesponnen elektronisch intermezzo. De klankmannen van Eefje de Visser kunnen misschien nog even ten rade gaan bij de collega’s van Balthazar, want hier konden we wel spreken van een uitstekende balans tussen zang en de muzikale begeleiding. Manusje-van-alles Tijs Delbeke ontpopte zich dankzij zijn uitgekiende trombone- en vioolpartijen gaandeweg tot publiekslieveling en gaf aan menig nummer dat extra cachet dat Balthazar tot een uitstekende liveband maakt.

Het getuigt tevens van lef om “Blood Like Wine” – al jaar en dag de vaste afsluiter van de band – te posteren in het midden van de set. Het uitgebreide meezingmoment in de outro werd in deze versie wel gevoelig ingekort, maar niemand die daar op dat moment rouwig om was. Waar Balthazar met het album Fever duidelijk een dansbare weg opzocht, bouwt opvolger Sand mooi verder op diezelfde vibe. Er werd duchtig geëxperimenteerd met elektronica naar aanloop van deze plaat en de spelvreugde straalt er live dan ook van af. De ietwat statische opstelling van weleer is volledig verdwenen en de dynamiek tussen de bandleden oogt spontaner dan ooit tevoren.

Met een versie van “Fever” van om en bij de tien minuten zette de band zijn veelzijdigheid nog eens extra in de verf. Alle registers werden opengetrokken, waarop de volledige band het podium verliet en de melodie als een loop zijn werk liet doen bij het publiek. De terugkeer zorgde voor een extatisch meezingmoment en het daaropvolgende rauwe “Entertainment” zette de spreekwoordelijke kers op de taart.

Enkele trouwe fans zorgden op hun beurt dan weer voor een echte taart ter ere van de verjaardag van drummer Michiel Balcaen na eerste bisnummer “Bunker”. Met “Losers” kreeg de weldoordachte set een feestelijke en dansbare afsluiter. We hadden het de mannen graag gegund om Pukkelpop te headlinen, want Balthazar bewees gisteren opnieuw een band van hoog internationaal niveau te zijn. Uitstel is geen afstel? Laat ons hopen.

Setlist Eefje de Visser:

Storm
Bitterzoet
Startschot
Scheef
Staan
Jong
Controle
Zwarte zon
De parade
Oh
Maak het stil
Lange vinnen
Groen

Setlist Balthazar:

Hourglass
Grapefruit
Do Not Claim Them Anymore
The Boatman
Moment
On a Roll
You Won’t Come Around
Blood Like Wine
Linger On
I Want You
Fever
Entertainment

Bunker
Losers