Eirik Glambek Bøe en Erlend Øye zijn terug. De twee Noren brachten in de jaren nul vier albums uit en wisten zich met akoestisch gitaarwerk, zachte stemmen en minimalistische composities een plekje in het hart te veroveren van menig indiefolkliefhebber. Na een pauze van ruim tien jaar blijkt niet veel veranderd aan de succesformule van de Scandinaviërs.
Dat is verrassend omdat het creatieve proces achter Peace or Love toch wel wat tijd in beslag nam. Het duo trok in 2016 na lange schrijfsessies de studio in om de plaat op te nemen, maar Øye gaf er de brui aan omdat hij naar verluidt te weinig energie overhad. De meeste nummers zijn dus vijf jaar oud; misschien is het daarom dat wij terug in de tijd getransporteerd worden wanneer we dit album beluisteren.
Het duo maakt nog steeds krak dezelfde muziek die eind jaren nul populair was, toen elke romantische film wel enkele indienummers van She & Him, Regina Spektor, Feist en – welja – Kings of Convenience bevatte. Brave groepjes, die wel onmiskenbaar over melodieus talent beschikken. Feist draaft op dit album trouwens nog eens op en leent haar stem uit voor twee nummers. Vooral bij “Catholic Country” werkt dat zeer goed; een hoogtepuntje van de plaat.
De heren fingerpicken er ook als vanouds op los en de zachte percussie die de muziek doorspekt is zeer aangenaam. De band maakt ook enkele kleine uitstapjes richting bossa nova. Toch blijft het jammer dat het duo muzikaal niet meer risico’s neemt. Kings of Convenience was altijd al een zeer rustige, ietwat gladde band, en met het voortschrijden van de jaren is dat alleen maar duidelijker geworden.
Dat is spijtig, want vooral Øye bewees met zijproject The Whitest Boy Alive al dat hij muzikaal veelzijdig kan zijn. Op dit album haalt de band echter alle oude trucjes opnieuw van stal en fluisteren de heren weer een tikkeltje eentonig in onze oren. Ook de teksten zijn niet echt origineel en gaan allemaal over de liefde. Romantisch voor de ene, saai voor de andere.
De twee muzikanten blijven wel vakmannen, en tegen nummers als “Rocky Trail” of “Fever” kan je niet veel hebben. Peace or Love klinkt in tegenstelling tot wat het moeilijke opnameproces zou doen vermoeden, kalm en bescheiden. Dat is meteen het grootste probleem van deze plaat. Nergens horen wij veel passie, wrijving of veel muzikale evolutie. Een aangenaam plaatje voor op de achtergrond, dat ons niet zo lang zal bijblijven.
Facebook / Instagram / Website
