Voor Corona een teststokje stak voor hun internationale doorbraak, warmden Whispering Sons nog vakkundig een uitverkocht Sportpaleis op voor Editors. De postpunktrots van België, ex-winnaars van Humo’s Rock Rally, bestormers van Afrekeningen en andere alternatieve hitparades: wanneer zij hun tweede langspeler op de wereld loslaten, staan al onze zintuigen op scherp. Maar laten we niet langer doen wat het Limburgse vijftal met hun nieuwe album ook niet helemaal klaarspeelt, namelijk de spanning verder opdrijven. Several Others klinkt best goed, maar is een tikkeltje te voorspelbaar om onafgebroken gevaarlijk te zijn.
Ook al neemt Whispering Sons al van in den beginne de tijd om gestaag te groeien, ze ontsnappen als ‘beloftevol’ verklaarden niet aan de vloek van het vermaledijde tweede album. Hoe dat album tot stand kwam en hoe de bandleden met de verwachtingen en druk omgingen, lieten ze op hun sociale media zien in een reeks teasende filmpjes. ‘Een ander proces, een andere producer, een andere vibe’, klonk het hoopgevend. Geteased waren we alleszins, maar met teasers is het soms zoals met trailers: ze zijn dikwijls spannender dan de film. Spanning behelst dat je niet weet wat er komt. Blijkt dat we bij Whispering Sons nu en dan al te goed weten wat er om de hoek loert.
Several Others opent wel verrassend met de onheilspellende, ietwat jazzy baslijn van “Dead End”, die zandkleurige beelden oproept van verlaten skeletten en halfvergane transistorradio’s in verraderlijk stille woestijnen. Tot een zandstorm losbarst in de vorm van een geweldig gitaarsalvo. Het had de filmscore van een horrorwestern kunnen zijn; Ennio Morricone meets Bauhaus. In elk geval vormt het een perfecte opwarmer voor “Heat”, het tweede en meteen ook strafste nummer van de plaat, waarin de Limburgers weliswaar terugplooien op bekend terrein, maar dan wel om er met hun gekende troeven furieus uit te halen. De onweerachtige drums en bassen, de schietgrage gitaren en de gitzwarte fluisterstem van Fenne Kuppens cumuleren tot een ongenadig voortdenderende, duistere song met vlijmscherpe randjes.
Die reeds heel vertrouwd in het oor liggende scherp-sombere Sons-sound horen we ook op de rest van het album, maar de band brouwt met de beproefde new wave-ingrediënten niet bestendig de sterke songs die ze op voorganger Image wel een plaat lang uit hun mouw wisten te schudden. In “Vision” laten Whispering Sons zich nog van hun bloedstollende kant zien met een bezwerende melodie die onder je vel en je hersenpan kruipt, maar nummers als “Flood” en “Satantango” zijn dan weer als een angstaanjagend bedoelde hijgtelefoon van een maat wiens stem je meteen herkent: volstrekt ongevaarlijk en na één keer is de pret er vanaf. Ook “Surgery” snijdt net niet diep genoeg en “Screens” is Einstürzende Neubauten zonder drilboren. Het nummer lijkt aanvankelijk het kot te zullen afbreken, maar het belt gewoon vriendelijk aan de voordeur met een pianoakkoordje om vervolgens niet binnen te komen.
In “Surface”, de eerste single die de band begin dit jaar al loste, drijven de betere Whispering Sons wel boven. ‘So close’, zingt Kuppens, en het was zelfs even sigaar. Vlaanderen kon het nummer waarderen en katapulteerde het naar de eerste plaats in De Afrekening. Hoewel het liedje niets nieuws brengt onder de zonen, illustreert het wel dat er nog altijd gevaarlijke splinters zitten aan het hout waaruit de band is gesneden. Dit ietwat wisselvallige tweede album ten spijt, zijn de Rock Rallywinnaars hun mojo toch duidelijk nog niet kwijt.
Whispering Sons weet met Several Others de torenhoge verwachtingen niet helemaal in te lossen. Met hun ep, hun debuutalbum en hun stevige livereputatie legde de Limburgse band voor zichzelf de lat dan ook bijzonder hoog. De nieuwe plaat mag dan al even donker klinken als we van hen gewend zijn, een flink deel van de liedjes weegt toch iets te licht. Geen nood, we blijven fan en er volgen ongetwijfeld nog ‘several other’ platen. Wie weet ook met meer geluiden uit onverwachte hoek. Op dat vlak was “Dead End” al een beresterk begin, een voorsmaak naar meer.
Voor Corona moest je de band al bewust ontwijken om ze niet overal tegen te komen op een podium. Dat belooft nu niet anders te worden. Je zal de nieuwe nummers onder meer live kunnen horen op Werchter Parklife op 24 juli.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
