De driekoppige formatie The Brahms uit Utrecht beleefde in 2015 hun doorbraak met ep Meraki. Hun carrière schoot toentertijd uit de startblokken. Zo werd hitsingle “Golden” door ons nog gekozen als één van de beste singles van dat jaar en werd deze ook gebombardeerd tot 3FM Megahit. Hetzelfde jaar werden ze ook nog betiteld als ”3FM Serious Talent”. Dit alles door frisse, energieke indierock die gekenmerkt werd door pakkende gitaarriffs en melodielijnen die eindeloos bleven hangen.
Zes jaar later geven ze, door middel van een Facebook-bericht, aan dat ze er definitief de brui aan geven. Ze geven ons echter nog wel een afscheidscadeau in de vorm van ep Wolves. Deze kent naast het eerder uitgebrachte ”Feelings” en ”Video Call”, twee nieuwe singles: ”Wolves” en ”Young and Lost”. Op de nieuwe ep lijkt niks over te blijven van de band die ooit in 2015 doorbrak. Het is alsof we een andere groep horen, wat ook wel gedeeltelijk waar is.
Nadat de bassist na debuutplaat Me and My Damn Dreams in 2018 uit de formatie stapte, sloegen de overgebleven drie bandleden een andere richting in. Voor hun nieuwste werk gaf zanger David Westmeijer aan dat het schrijfproces vanachter de computer plaatsvond, wat overduidelijk terug te horen is. Jammer genoeg op een negatieve manier.
Bij opener ”Wolves” zijn direct de elektronische invloeden te horen. Het nummer zit boordevol synthgeluiden en de basgitaar is ook ingeruild voor elektronische basklanken. Het is een energiek nummer waarvan het refrein nog aanstekelijk werkt. Toch blijft het geheel vlak en weet het nooit te overtuigen. Bij ”Young and Lost” zijn de heren iets te enthousiast omgegaan met de productie van de drumbeat die een drum-‘n-bass gevoel geeft, welke te overdreven aanwezig is. De gitaarklanken die we ooit kenden van The Brahms lijken bij dit nummer ook verder weg dan ooit.
”Feelings” is het nummer dat nog enigszins pakkend klinkt. Het is een dansbare plaat in de geest van Years and Years en de tekst klinkt wat minder plat dan op de overige nummers. Ook is het hier het geval dat het nummer niet te overgeproducet is. Waar het oude werk van de band nog origineel klonk, is er op de nieuwste ep niks meer overgebleven van het authentieke geluid. Ook al zitten de nummers productioneel wel goed in elkaar, klinkt het geheel wel erg voorspelbaar en inspiratieloos. Dit komt het beste naar voor in ”Video Call”. Ondanks dat de gitaar hier weer zijn herintrede maakt, blijft het geheel toch wat flets. Het klinkt allemaal net iets te voor de hand liggend
Het is overduidelijk dat The Brahms met hun laatste ep een nieuw geluid zijn gaan uitproberen. Het resultaat is echter totaal niet overtuigend en mist authenticiteit, in tegenstelling tot hun eerdere werk. Het is helaas dertien in een dozijn muziek geworden, ook al is er productioneel niet al te veel op aan te merken. Het weet gewoon niet te overtuigen. Zo blijkt het afscheidscadeautje dat The Brahms ons geeft uiteindelijk niet de moeite waard om te openen.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
