Op Wikipedia staat shoegaze gekenschetst als ‘a subgenre of alternative rock characterized by its ethereal mixture of obscured vocals, guitar distortion and effects, feedback, and overwhelming volume’. Deze beschrijving doet turbulentie vermoeden en is dan ook isomorf met die van het Amerikaanse A Place to Bury Strangers. Hun thuishaven New York bood hen een rijke geschiedenis aan experimentele punk- en noise-invloeden, denk maar aan iconen zoals Sonic Youth en Swans. De naam is afkomstig uit het gedicht “Aceldama” van de romantische occultist en bergbeklimmer Aleister Crowley. ‘Akeldama’ is Aramees voor ‘armengraf’ en betreft een bestaande plaats in Jeruzalem. Het landgoed werd gekocht met de dertig zilverstukken die de bijbelse Judas van hogepriester Caiaphas kreeg om Jesus te verraden. In de eerste eeuw werd het gebruikt als begraafplaats voor vreemdelingen. De tempeliers begroeven er tot vijftig slachtoffers van de kruistochten per dag. Als gevolg daarvan is de laag beenderen op sommige plaatsen meer dan drie meter dik.

A Place to Bury Strangers houdt wel van een macaber sfeertje en op “End Of The Night” is dat niet anders. De single komt met de aankondiging van een ep Hologram en een Europese tour (met halte op 4 april in Kavka Antwerpen), respectievelijk voorzien voor 16 juli 2021 en 9 maart 2022. Ook heeft het project van Oliver Ackermann een eigen label DedStrange en een volledig vernieuwde line-up. Al dat nieuws neemt niet weg dat APTBS blijft vervallen in redundantie, een probleem dat sinds hun start in 2007 blijft opduiken. “End Of The Night” klinkt bijna als een kopie van My Bloody Valentine. Dat is op zich geen probleem, maar het klinkt toch wat te vertrouwd voor een experimentele band. Nowave en rockclichés werken moeilijk samen. Noem het een ‘return to form’ – dit nummer klinkt best ok – maar we zien het geen eindejaarslijstjes halen.

Website / Instagram / Facebook