We weten niet of Robbing Millions de miljoenenroof in haar naam inmiddels tot een goed einde heeft gebracht, maar ons hart heeft de formatie rond Lucien Fraipont in elk geval wel gestolen. (Ziezo, daarmee hebben we ook de melige openingszin gehad.) De Brusselaar werd op de ep’s Ages and Sun en Lonely Carnivore en een titelloze langspeler vergezeld door Gaspard Ryelandt, maar staat er sindsdien alleen voor. Bij die personeelswissel kwam overigens ook een langdurige pauze kijken. Na vier jaar stilte begonnen we te vrezen dat die pauze gaandeweg in een definitief einde was veranderd, maar vorige herfst bewees Fraipont het tegendeel: naar zijn optreden tijdens Les Nuits (Retardées) Botanique had hij een koffer vol met overdonderend nieuw materiaal meegebracht.
De toen beloofde uitgave in 2020 haalde album nummer twee niet meer, maar vandaag krijgen we alsnog een eerste duo voorsmaakjes. “Camera” herkennen we als het tweede nummer uit de set; ter plaatse noteerden we, naast enkele rijmwoorden en een maatsoort, ‘Frans’. Ja, voor het eerst waagt Fraipont zich aan zijn moedertaal. Onze kennis van die taal is ergens in het tweede middelbaar blijven steken, maar heel eerlijk: van het Engels op Robbing Millions verstonden we ook niet al te veel. Reden te meer, dus, om ons te focussen op de muzikale begeleiding bij dat alles, en die is wederom subliem: het geheel klinkt als een heropgegraven videobandje uit een heerlijke jeugd waar we net te laat voor kwamen.
Ook op B-kantje “Overdry” laat Fraipont zich inspireren door de jaren tachtig. De eerste minuut zou best als de themamuziek van een Stranger Things-spinoff met experimenteel randje kunnen fungeren, terwijl het wilde middenstuk eerder beelden oproept van gevechten met eindbazen op inmiddels verouderde spelconsoles. Nog een primeur: de man benut zijn stemgeluid deze keer helemaal niet. Daar kunnen we best mee leven, want de gitaarmelodie die hij ter vervanging uit zijn hoed tovert, bezit een niet te onderschatten oorwurmgehalte. Het resultaat is losstaand iets minder overtuigend dan “Camera”, maar dat maakt ons vooral nog meer benieuwd naar de context waarin het zich op de aankomende langspeler zal bevinden.
Waar was Robbing Millions de voorbije vijf jaar? “Camera” en “Overdry” suggereren in elk geval prachtige (en soms ietwat surreële) oorden waar we ook best heen willen. Voorlopig bestempelt Vadertje Staat onze reisplannen helaas nog als niet-noodzakelijk, maar gelukkig hebben we in de tussentijd wel een erg veelbelovend album om naar uit te kijken. Holidays Inside wordt overigens de eerste uitgave van een andere artiest op het label van indiepoplegendes MGMT; hoeveel Belgische bands deden Fraipont zoiets voor?
Ontdek nog meer nieuwe muziek op onze Spotify.
