Hands Off The Barmaid is een West-Vlaamse rockband die misschien wel een belletje doet rinkelen sinds hun eerste plaat Life’s Little Luxuries uit 2014. Maar liefst zeven jaar en zes kinderen later, weliswaar verdeeld over verschillende bandleden, komen de heren uit Tielt met hun tweede album The Point Of No Return. Om het geduld van de fans niet te hard op de proef te stellen, werden reeds enkele singles het universum ingestuurd, met als meest recente “Man With A Mission”. Het album komt er via Banjar Records, een jong Belgisch onafhankelijk label.
Het album start met “Café De Paris”, een titel die de bandnaam volledig waard is. Meteen doet het nummer verlangen naar de heropening van onze favoriete kroegen, waar we naast het nuttigen van gerstenat ook opnieuw livebands aan het werk kunnen zien. Dat is de sfeer die het openingsnummer ons geeft. Een gitaarriff die het geheel op gang brengt, een goeie afwisseling van zangstukken en instrumentale stukken, en als climax een harder stuk waar de gitaren samen komen. Na verschillende luisterbeurten zal je het refrein automatisch beginnen meezingen, wat een voorbode blijkt te zijn voor de rest van het album.
Nummers zoals “The Fireplace” en “Call Inside” volgen het basisrecept, namelijk een beweeglijke bas, catchy zang en portie gitaarsolo’s. Gelukkig zijn ze op hun eigen manier wel afwisselend genoeg om niet eentonig te klinken. Zo wordt bij die laatstgenoemde na het laatste refrein het tempo naar beneden gehaald en volgt een rustige strofe die duidelijk geschreven is voor sing-a-longs. Het geheel wordt afgewerkt met een cleane, maar goed klinkende solo.
Dat de kersverse vaders meer in zich hebben dan dat, wordt op onder meer op “Cheer-Out” getoond. Het is een relatief korte song waar het allemaal iets simpeler, snediger en vuiler mag klinken. Ook in “Man With A Mission” wordt een andere, ditmaal meer funky sfeer opgezocht. Zanger Dennis vertelt er het verhaal van een cafébezoek, waarbij een dame werd versierd en is geëindigd in de auto. Helaas werd achteraf de naam van de dame in kwestie vergeten en kent het verhaal bijgevolg geen romantisch einde. Voor de liefhebbers van een rustig, door de bas beheerst nummer, bokste de band “Disagree” in elkaar. Al moeten we hier wel waarschuwen voor de climax van het nummer. Er ontrolt zich op het einde van het nummer een knappe gitaarsolo van jewelste.
Met The Point Of No Return levert Hands Off The Barmaid een heel tof album af. In de afgelopen zeven jaar ontwikkelde de band een meer volwassen en beter uitgebalanceerde sound. Hoewel de nummers zich vaak in dezelfde sfeer bevinden, gaat het geheel op geen enkel moment vervelen. Aan alle rockliefhebbers die niet vies zijn van een gitaarsolo meer of minder kunnen we deze jonge worp van eigen bodem ten zeerste aanbevelen. De grote fans kunnen het album aanschaffen op vinyl of cd, en je krijgt er meteen een duoticket bij voor de releaseshow.
