Twee jaar na het uitbrengen van het zeer uitgebreide Icarus Falls en vier jaar na zijn debuutsoloalbum Mind of Mine is Zain Javadd Malik terug met een nieuw, langverwacht album. Zayn staat erom bekend zich uiterst gedeisd te houden na het uitbrengen van nieuw materiaal en ook deze keer maakte de 27-jarige, Brits-Pakistaanse zanger geen uitzondering. Buiten zijn verschijning op een remix van Shaed’s wereldhit “Trampoline”, op “Rumors” van Sabrina Claudio, “Flames” van R3hab en op twee bijgewerkte versies van “A Whole New World” met Zhavia Ward en Becky G bleef het vrij stil rond het ex-lid van One Direction.
Zayn laat niet snel in zijn persoonlijk leven kijken, maar na het uitbrengen van de eerste single “Better” op dit derde album beloofde hij plechtig aan zijn fans dat dit zijn meest persoonlijke project tot nu toe wordt. Met de totale creatieve zeggenschap over zijn derde album brengt hij ditmaal de muziek die hij altijd al wou brengen. Een mix van R&B met uitermate hoge kopstemmen die een inkijk geeft op Zayns persoonlijke leven en daarbij voornamelijk zijn onlangs uitgebreide gezin. Samen met zijn vriendin Gigi Hadid werd hij in september namelijk troste ouder van zijn eerste kindje.
Toch start Zayn het album op een zeer atypische, lage toon. Hij reflecteert kort over zijn leven met een meer gesproken dan gezongen Brits accent. Je verwacht misschien een nieuwe stijl, maar al snel verdwijnt het potentieel sterk geluid naar de gekende hoge klank. Romantiek is geen onbekend thema in zijn materiaal. Toch merk je quasi onmiddellijk het duidelijk beloofde persoonlijke aspect zoals in “Calamity”, “Better” en “Outside”. De liefde wordt een volwassener thema in het leven van de tekstuele romanticus, maar ondanks dat vult hij dat op “Vibez”, “Sweat” en “Windowsill” weer uitgebreid aan met de nodige, gekende dosis tienerhormonen. Al kan hij het laatstgenoemde nummer naar een hoger niveau tillen dankzij de samenwerking met de Britse rapper Devlin. De atypische lage grimetoon waarmee dit project ook begint, brengt de nodige moderne dosis pit aan het album. Iets dat we misschien wel missen in “When Love’s Around”, waar hij wel vergezeld wordt door de een Amerikaanse zangeres Syd die niet onbekend is in de alternatieve hiphopscène.
Een hoge falsetstem gecombineerd met vette basgeluiden zijn een duidelijk aanwezig kenmerk in het materiaal van de R&B-zanger. Doorheen zijn solocarrière en doorheen dit album is dat niet anders. Toch geeft Malik een meer persoonlijke indruk weer, zoals te merken is in “Unfuckwitable”. Hij lijkt op een volwassen manier geleerd te hebben uit enkele fouten en focust zich meer op de positieve zaken zonder onnodig energieverlies. Dit bewijst hij volop met het bespelen van de nodige gitaarsnaren in de tragere, maar serieuzere stijl van nummers zoals “Tightrope” en “River Road”. De hypnotische, oosterse invloed onderscheidt de voor de rest niet zo verschillende laatste twee nummers van de plaat.
Dit album was duidelijk korter dan voorgaande albums. Zayn schotelt hierbij meer afgelijnde thema’s van liefde, romantiek en maturiteit voor aan zijn fanbase. Hoge falsetto’s en vette baslijnen, het is een gekend recept voor de huidige fans van het genre, maar helaas zal deze fanbase nauwelijks uitgebreid worden na het beluisteren van het nieuwe album. Toch is dit project meer in de privésfeer terug te vinden met enkele potentieel sterke en nieuwe aspecten qua stijl en tempo. De trouwe liefhebbers zullen zich meer kunnen linken aan het nieuwe materiaal van Malik en op een volwassen manier kunnen meegroeien met de artiest waar ze naar opkijken. Een zanger die, zoals beloofd, letterlijk en figuurlijk zijn ziel blootlegt in Nobody Is Listening. Dat Zayn een sterke stem heeft, is geen geheim. Zijn talent krijgt door de totale creatieve autoriteit op deze plaat eveneens meer vrij spel wat een gunstig effect heeft op het mature eindresultaat (op de oppervlakkige kinderfouten na).
Youtube / Website / Facebook / Twitter / Instagram
