Australische bands hoeven niet altijd ronkende namen als Tame Impala of King Gizzard & The Lizard Wizard te hebben om hun plaats in het muzieklandschap te verdienen. De mannen van Pist Idiots – what’s in a name – maken pubrock om van te springen en te brullen, die al sinds hun debuut in 2017 de tijd kreeg om te rijpen. Naast hun loeiharde punkattitude is het vooral de stem van frontman Sniff die de band haar karakteristieke sound bezorgt. Het doet met momenten wat denken aan de Australische neef van Joe Talbot, zanger van IDLES, om maar te illustreren dat het bij Pist Idiots allemaal met veel overgave gebeurt.
Na lang te teren op een paar singletjes was de tijd vorig jaar eindelijk rijp voor Ticker. Het debuutalbum van Pist Idiots was een witheet staaltje rammelrock met uitstapjes naar punk en postpunk dat naast boos, gefrustreerd en destructief soms ook een beetje autobiografisch en intiem klonk. Het beschrijft meteen in welke sfeer “Street Fighter” zich afspeelt. Het nummer gooit de ruiten meteen in met een breed uitwaaierende riff die de lijnen uitzet waarbinnen Sniff zijn razernij de vrije loop kan laten gaan. De meerstemmige passages die de chaos nog wat verder uitdiepen lijken gemaakt om mee te kwelen, en dat doe je dan ook met veel goesting. De videoclip is trouwens een ode aan “Weapon Of Choice” van Fatboy Slim, maar dan een pak naakter, wilder en impulsiever, zoals het Pist Idiots typeert.
