Dan Kye is een zijprojectje dat Jordan Rakei startte in 2016. De in Nieuw-Zeeland geboren Australiër verhuisde in 2014 naar Londen, waar hij vaak samenwerkte met zielsverwanten als Tom Misch, FKJ, Alfa Mist en Barney Artist. Ook zijn eigen muziek houdt het midden tussen neo-soul, jazz en hiphop. Jordan had echter ook nog een voorliefde voor elektronische muziek, en aangezien die niet meteen aansloot bij de artiest Jordan Rakei, besloot hij Dan Kye uit de grond te stampen. Hij begon met het maken van remixes van zijn eigen nummers en dit leidde tot een eerste ep Joy, Ease, Lightness, die eind 2016 uitkwam. Hierna draaide hij nog op feestjes van onder andere Lefto, Gilles Peterson en Maribou State, maar op nieuwe muziek bleef het wachten tot hij in 2019 met “Focus” opeens verscheen op fabric presents Bonobo. Vervolgens verdween hij weer in alle stilte; hij had namelijk al genoeg werk als Jordan Rakei met Origin, dat in juni vorig jaar verscheen.
Dit jaar stond het coronavirus spijtig genoeg voor de deur, waardoor verschillende landen een lockdown afkondigden. Hiervan maakte Jordan gretig gebruik om Dan Kye nog eens vanonder het stof te halen, wat meteen resulteerde in zijn debuutalbum Small Moments.
De bedoeling van Dan Kye is om met Small Moments de mensen terug aan het dansen te krijgen, zowel in de clubs (wanneer die weer open mogen) als thuis. In dit opzet slaagt hij wonderwel door het combineren van technobeats met exotische synths, zijn soulvolle stem en zelfs eens een streepje jazz. Dit zorgt spijtig genoeg wel voor soms vreemde overgangen tussen nummers. Zo start de plaat met het donkere “Mogeri”, wiens trage opbouw en knallende bassen de dansvloer van een donkere kelder in Berlijn zouden kunnen laten daveren. “Rainbow Road” is dan weer van heel andere makelij. Het nummer werd geïnspireerd door Mario Kart en het iconische concert van Prince in The Aladdin in Las Vegas en dat valt zeker te horen. Hier knallen de bassen iets minder hard, maar swingen ze eerder de pan uit.
“Sober” als titel klinkt misschien wat weemoedig, maar dat is het nummer helemaal niet. Met de jazzelementen en saxofoon klinkt het wel eerder als een nummer van Jordan Rakei dan van Dan Kye. De uptempo beat is nu niet meteen gemaakt om op los te gaan in de clubs, maar om een dansje te placeren in de woonkamer is het wel perfect. Bij “Fever” gaat het dan terug de donkere kant op en klinkt het alsof er een ongeïnspireerde versie van Bonobo of Four Tet achter de draaitafel is gaan staan. Perfect moment dus om tussen het dansen door eens een drankje te gaan halen.
Nadat het drankje op is, is er gelukkig weer tijd om de dansbenen verder los te gooien. Op “Focus” en “Actually” wordt de warme beat bijgestaan door Jordans soulvolle stem. Hierdoor krijgen we al meteen heimwee naar een zwoele zomeravond met een cocktail in de hand. “Raro” gaat hier zelfs nog een stapje verder in; met zuiders slagwerk, een stevige bas en zachte synths katapulteert Dan ons zelfs helemaal naar een strandfeest op een exotisch eiland.
Dan Kye is in zijn opzet geslaagd om een album te maken dat je zowel in clubs als in je eigen woonkamer kan laten dansen. Dit met dank aan de combinatie van nummers waarin hij enerzijds volledig het pad van Dan Kye verkiest, maar anderzijds ook eens de magische touch van Jordan Rakei bovenhaalt om het geheel net dat tikkeltje meer kleur te geven.
