Op Valentijnsdag werden we verblijd door Dijf Sanders’ nieuwe album PUJA en zoals het echte geliefden betaamt wachtten we geduldig tot de live-uitvoering ervan kon plaatsvinden. Eergisteren werd de Handelsbeurs alvast tot leven gebracht door Dijf en kompanen Mattias De Craene en Simon Segers. Een driehoeksverhouding die gegarandeerd vonken geeft, dus daar moesten we bij zijn. Gisteren zakten we dan ook af voor hun extra concertavond om een gezamenlijke trip naar het Oosten te ondernemen.
De drie muzikanten verschenen op het podium en zonder boe of ba begonnen ze aan wat de eerste opbouw van vele zou blijken. Vliegensvlug kreeg die het karakter van een trance-inducerende hymne en vanaf dan was er geen houden meer aan. Met de voetjes op de grond belanden zat er niet meer in wanneer de zaal in zijn volledigheid werd ondergedompeld in wierrooksnuiverij en exotische samplesnuisterij.
Westerse regels en kenmerken werden lustig aan de laars gelapt op het podium. Op die zinderende beats alleen al had Dijf de zaal aan het raven kunnen krijgen tot we doorweekt moesten afdruipen, laat staan wanneer De Craene die elektronica nog eens verrijkt met blazerklanken en -sferen allerhande. Ook Segers droeg bij aan het vieren van de teugels door ironisch genoeg in te zetten op een vlekkeloze precisie in al wat twee drumstokken maar veroorzaken kunnen. Zomaar een rechtdoorzee basis voor de stukken zal Segers nooit voorzien; zijn onuitgesproken drummersleuze lijkt te draaien om nauwkeurige dynamiek.
De levendigheid was dan ook alomtegenwoordig in het samenspel tussen de drie. De hypnose bevond zich in de muzikaal boeiend uitgespeelde repetitiviteit. Herhaling betekende geen rust, maar een moment om aandachtig insectenspray te verspreiden en een schietgebedje te murmelen vooraleer de Nepalese of Indonesische jungle ons weer zou overrompelen. Soms gierend luid, waardoor zelfs THX er niets tegen was, soms gehuld in mysterie, soms geweldig dansbaar door zijn uitbundigheid, maar op elk moment immens rijk.
Het enige dat onze trance kon doorbreken was de zo nu en dan opduikende verwondering over de uithouding die Sanders’ zithouding met zich mee moet brengen. Om maar te zeggen dat de magnetische uitwerking van de muziek ons nauwelijks tot niet losliet. Samen met de muzikanten maakte het tribunepubliek een langgerekte invloedensalto door: een fameuze upgrade van de Eftelings ‘Villa Volta’-attractie met het draaiende huis zo je wil.
De drang naar het vreemde werd ontzettend prikkelend op ons afgestuurd, vanaf minuut één tot de Handelsbeursmedewerkers ons rij per rij naar buiten leidden als lamgeslagen sekteleden na een succesvolle zuiveringssessie (of als mensen die de coronaregels wilden respecteren, aan jou de keuze). Als Sanders ooit besluit de muziekwereld achter zit te laten, kan hij ons als referentie op zijn cv noteren wanneer hij solliciteert voor reisleider.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
