Linde, een band vernoemd naar de frontvrouw, bracht sedert vorig jaar vier singles uit en dus vond ze het tijd voor een volwaardige langspeler. Linde Muylaert wilde op haar debuutalbum zo puur en eerlijk mogelijk klinken. Dat pure uit zich in de veelal zachte zang van Linde zelf, akoestisch gitaarwerk van Jeroen Huyzentruyt en percussie van Jef De Smet. Toch bevat de muziek zeker en vast een twist waardoor Linde zich onderscheidt van andere akoestische projecten. Invloeden uit Mongolië (zoals keelzang en blaasinstrumenten) veranderen de muziek volledig en doen wellicht vele luisteraars vreemd opkijken bij een eerste luisterbeurt, maar betekent anders slecht? Of krijgen we hier een prachtig en uniek album voorgeschoteld?
Cold Sore opent met een deuntje dat wat doet denken aan een ringtone. Hierdoor voelt “Bookshelves” lichtjes bekend aan, maar doordat het opbouwt naar een intieme climax weet het nummer toch te verrassen. Dat laatste woord mag u als één van de kernwoorden beschouwen in een beschrijving van dit album. Tijdens “Evaporate” krijgen we uit het niets al enkele vreemde klanken te horen, maar aan het begin van “With Love” verschoten we toch even. Geluiden die doen denken aan stereotiepe keelzang uit Aziatische landen klinken extra bizar uit de mond van een fijn Belgisch meisje. Keelzang wordt afgewisseld met gekreun en licht geschreeuw, opgevolgd door zenuwachtige zang waarbij we ons niet helemaal ontspannen voelen.
Linde weet zeker en vast sfeer te scheppen met haar muziek en die sfeer is uniek. De zangeres weet bovendien veel emotie en gevoel in haar stem te leggen waardoor de muziek soms wat gaat aanvoelen alsof deze afkomstig is uit een musical. Een prinses die alleen verdwaalt is in een berglandschap en terecht komt bij een kamelenherder met een gitaar. Met die herder begint Linde dan maar nummers als “Eggs” te spelen en eens ze aanvoelt dat deze op het randje van saai balanceren begint ze onnodig te schreeuwen. De herder en zijn gitaar keren terug op “Unknown Track”. Daar krijgen we een Linde te horen die angst weet door te geven aan de luisteraar. Linde neemt je zeker en vast mee in haar wereld en haar emoties.
Wanneer Linde zich aan de traditionele westerse zang houdt zoals op “Cold Sore” zal ze wellicht een groter publiek kunnen overtuigen. Rustige gitaar met aangename piano kan zelden kwaad. Een tsuur, een Mongoolse fluit, zorgt voor wat genot tijdens “Camelsong”, een lied over wenende kamelen. Het uptempo “Leave” is er ook eentje die we beluisteren met plezier. Hier beseffen we dat dit nummer niet misplaatst zou zijn op een radiozender als Radio 1. Ook wanneer de muzikanten experimenten met gitaarsnaren en andere geluiden tijdens “Fuck Me” luisteren we gefascineerd. We verschieten (opnieuw) wanneer het meisje luid blijft herhalen dat ze had gezegd dat we haar moesten neuken. Het is nog tien malen vreemder dan het geschreeuw op het einde van het kamelenlied waarna ze vervalt in het imiteren van zachte wind door een bos.
Cold Sore is zeker en vast een verrassend album dat een unieke sfeer weet te scheppen en de nodige emotie doorgeeft aan de luisteraar. Al wordt die luisteraar van tijd tot tijd ook wat afgeschrikt door keelzang of licht agressieve kreten die niet meteen lijken te passen bij de jonge stem van Linde Muylaert. Net zoals bij The Phantom Of The Opera worden we afgeschrikt door het gezicht van de muziek/het spook, maar als je verder kijkt dan die eerste indruk ontdek je een warme persoonlijkheid en mooie muziek. Linde balanceert soms tussen enerzijds mooi en intiem en anderzijds lichtjes saai, maar over het algemeen gaat deze angel of music zeker en vast niet vervelen methaar liedjes over kamelen en keelzang.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
