33 leuke ep’s uit 2019

GLOO — Stop and Stare

Dit Engels trio uit Sussex geeft van jetje van het begin tot het einde met hun eigentijdse mengeling van punk, alternatieve rock en hardrock. Veel invloeden hoor je, maar je hoort vooral een band waar de funfactor hoog ligt. De groep bracht vorig jaar al een heerlijk debuutalbum uit, en lijkt niet te stoppen met dit jaar een zeven nummers lange ep. Laat je niet misleiden, deze band doet meer dan gewoon wat lacherige, luide muziek brengen. De lach die verschijnt is ook gewoon omdat het ontzettend goede muziek is. Stevig, strak en vol doordachte refreinen, binnen de kortste keren moet GLOO wel doorbreken.

Sofie Birch – Island Alchemy

Sofie Birch is een Deense producer in de ambientscène. Island Alchemy is een sterk staaltje avant-garde elektro die je helpt te ontspannen en je meeneemt naar een ander universum. De nummers zijn stuk voor stuk melancholisch, zweverig en hebben een mate van somberheid rond zich hangen. Het lukt Birch om je mee te nemen en te raken in de eenvoud van de nummers, wat niet altijd even makkelijk is met ambientmuziek. Op die manier kan Island Alchemy niet zomaar worden beschreven als achtergrondmuziek op een triestige winteravond.

Joy Crookes – Perception

Joy Crookes werd dit jaar getipt door de BBC in hun ‘Sound of 2020’-lijst. Dit bewijst dat Joy Crookes aan een sterke opgang bezig is. De Britse is echter al langer een bekende voor de liefhebbers van honingzoete soul met een vleugje r&b. Dit jaar bracht ze maar liefst twee jazzy ep’s uit. Voor ons springt Perception eruit. Vijf straffe, zweverige nummers verwarmen ons hart terwijl onze benen moeite hebben om stil te blijven staan. Het broze en melancholische “Since I Left You” is voor ons duidelijk het hoogtepunt. We zijn er zeker van dat Joy enorm veel potentieel heeft en we kijken dan ook erg uit naar haar debuutalbum dat hoogstwaarschijnlijk volgend jaar zal verschijnen.

Mariam the Believer – String Variations

Mariam Wallentin is de laatste tijd bezig geweest met tal van projecten, waaronder jazzcollectief Fire! Orchestra en het duo Wildbirds & Peacedrums, maar ook solo bracht ze heel wat mooi materiaal uit onder de naam Mariam The Believer. Dit jaar trok ze met haar oeuvre onder de arm naar het strijkkwartet onder leiding van Josefin Runsteen en herwerkten ze samen haar muziek tot het beste wat we van Mariam The Believer hebben gehoord. String Variations is dan ook een ep die bol staat van gevoelige songs met verrassende structuren, prachtige maar onconventionele vocals en uiteraard een glansrol voor het strijkkwartet.

Celeste – Compilation 1.1

Celeste is volgens de BBC dé artieste die in 2020 gaat doorbreken. Wij durven de BBC daar wel eens gelijk in geven, want Celeste maakt heerlijke Londense soul die menig muziekliefhebber bekoren kan. Compilation 1.1 is niet de eerste ep van de artieste, maar misschien wel de beste aangezien ze hiermee bekendheid verwierf. Celeste heeft een unieke stijl en dat maakt haar nu net zo speciaal. Ballades zoals “Strange” en “Both Sides of the Moon” hebben de zelfde kracht als Aretha Franklin bezat en dat is toch wel een straffe prestatie. “Father’s Son” is dan weer een suikerspinnen r&b-nummer en absoluut de kers op de taart van Compilation 1.1.

Charlotte Adigéry – Zandoli

Dé Belgische doorbraak van het jaar is zonder twijfel Charlotte Adigéry. De muzikante die ook bekend is als WWWater bracht begin dit jaar onder goedkeurend oog van Soulwax de ep Zandoli uit. Hiermee wist ze in een mum van tijd aandacht te krijgen van de internationale pers en kreeg ze zelfs de kans om mee te touren als voorprogramma van Neneh Cherry. Wie de ep geluisterd heeft, zal ook kunnen beamen dat Zandoli groots en eigenwijs klinkt. De uitzinnige beats en catchy songs raken niet alleen tijdens de liveshows, maar blijven ook op plaat aan ons kleven.

dodie – Human

De Engelse dodie raakte bekend via YouTube, waar ze zowel covers van haar favoriete nummers als origineel werk liet horen. Dit gebruikte ze als opstapje om met de ep Intertwined in 2016 een commerciële muziekcarrière te beginnen. Drie jaar later heeft ze met Human haar meest complete release tot nu toe klaar. Intieme nummers zijn er genoeg, en die zorgen ervoor dat de ep het karakter van een lieflijk huiskamerconcert krijgt, met het ontroerende “She” als kroonjuweel. dodie weet echter ook hoe ze verslavende, aanstekelijke popsongs in elkaar moet steken (“Monster”, “Human”). Haar eerste langspeler kunnen we binnenkort verwachten, en Human doet alvast snakken naar meer.

Kero Kero Bonito – Civilisation I

Met Civilisation I bewijst de Britse groep Kero Kero Bonito andermaal dat ze niet onder een genre terug te brengen zijn. De band, die al een J-pop en een noisepop album hebben uitgebracht, maakt nu dansbare synthpop. Het zijn echter niet alleen de leuke melodietjes en funky synthsolo’s die van Civilisation I een uitstekende ep maken. De teksten handelen over een post-apocalyptische wereld die vernietigd is door de klimaatverandering. Op “When the Fire Comes” schetst zangeres Sarah Bonito aanvankelijk een heel destructief en somber beeld van brandende heuvels en bomen, maar vervolgens creëert ze op “The River” een eerder hoopvol gevoel op regen en onweer om het vuur te blussen. De funky muziek en de maatschappelijk relevante thema’s, die op een heel eigenzinnige manier gebracht worden, zorgen ervoor dat Civilsation I een meer dan welgekomen toevoeging is aan de zoete muzikale catalogus van Kero Kero Bonito.

DVTCH Norris – Fahad Seriki, I Hate You

Soms heb je als artiest wat tijd nodig om je draai te vinden in de muziekwereld en daar kan DVTCH NORRIS een woordje van meezingen. Lange tijd was hij voor velen de sideman tijdens shows van Coely, voor hij zich als soloartiest ook helemaal kon etaleren. Afgelopen zomer was het dan ook hoogtijd om nog eens een ep uit te brengen en wat voor een. Fahad Seriki, I Hate You is een van de persoonlijkste en meest diverse Belgische ep’s van het jaar geworden, waarop DVTCH NORRIS zijn klasse en muzikaliteit helemaal kon uitspelen. De nummers “Blessed” en “Save Us” deden het goed op de radio, terwijl DVTCH ons op “As Good As Bad News” in ons geweten kon schoppen. Een eerste album zou er volgend jaar moeten komen en dat wordt iets om naar uit te kijken.

Mormor – Some Place Else

2019 was het jaar waarin Mormor eindelijk een beetje boven de niche kon opstijgen. De naam doet al even de ronde op verschillende digitale platformen, maar een echte doorbraak was er nog niet. Die blijft nu ook nog een beetje uit, maar met zijn ep Some Place Else heeft Mormor zich wel eindelijk als artiest op de kaart kunnen zetten. De zachte soulpop van de man uit Toronto kan weliswaar een groot publiek aanspreken. Zo is er met “Outside” een fantastisch popnummer gemaakt dat je niet snel vergeet en zalft hij met zijn zwoele stem alle problemen weg. In zes nummers ga je van breekbaar naar zacht schuifelen met de voeten over de grond tot een traantje en terug. Heel mooie artiest die we alleen maar zien groeien.

(Lees verder op de volgende pagina!)