©CPU – Ymke Dirikx
Geef je de komende maanden een feestje? Overweeg dan eens The Subs te contacteren, want zij weten wat een feest bouwen is. Het Gentse drietal mocht gisteren een bijna zes uur durende thuismatch spelen in de Kompass Klub. Wat volgde, was een avond vol euforie, surrealisme en harde knallers. Doorheen de nacht kwamen en gingen allerlei special guests, die het publiek alleen maar meer opzweepten. Shows van The Subs zijn sowieso al legendarisch, maar om dit uren aan te houden, is toch een kunst.
https://www.instagram.com/p/B5PuFUVHgXE/
Een opzwepende Konna mocht twintig minuten lang het publiek opwarmen, maar wanneer The Subs om iets voor één het podium betrad, was de zaal volgelopen en iedereen klaar voor een avond die nog lang zou blijven nazinderen. ‘Welcome to The Subs all night long’, riep Jeroen “Papillon” De Pessemier, gekleed in een pak met draden en snelbinders. ‘We gaan jullie alles geven’, beloofde hij ons, iets wat het publiek met een dankbare kreet onthaalde. Wat volgde, was een liveshow van bijna twee uur, waar er geen moment van stilstaan aan te pas kwam.
Beginnen deden ze met het toepasselijke “Longest Night”. Terwijl De Pessemier het publiek bezwoor, zorgden drummer Martijn “Melawati” Ravesloot en alleskunner Wiebe “Tonic” Loccufier dat de rave doorging. Er was geen moment van stilte en elk lied ging over in elkaar. Algauw gingen de handen in de lucht en werden hier en daar de typische driehoeken gevormd. “Kiss My Trance” vormde een eerste hoogtepunt. De jas van De Pessemier ging uit, hij viel op zijn knieën en het publiek sprong van euforie. Meteen daarna volgde de knaller “Mitsubishi” en de toon was gezet. Dat Papillon graag op dingen klimt, weten we al langer en ook gisteren had hij een perfecte spot gevonden op de hekkens links van het podium.
https://www.instagram.com/p/B5NOalqgmq9/
De eerste gast die het duracellkonijn kwam vervoegen, was Glints. Samen brachten ze hun single “Blank”. Glints deed zijn job goed: er werd gretig gemosht en gecrowdsurft. Hierna volgde een oud, eerder onbekend nummer: “Albatros”. In hun komst naar de studio bij Studio Brussel vertelden de groepsleden dat het nummer hen nauw aan het hart ligt en dit een uitgelezen kans was het te brengen. Tijdens het nummer verdwenen De Pessemier en Loccufier naar de dj-tafel die aan het uiteinde van de catwalk stond, te midden van de zaal. Terwijl bleef Ravesloot in het donker drummen. ‘Put some light on the dummer’, commandeerde Papillon, waarop gejoel ontstond. Na een half uur in het midden van de zaal verdwenen te zijn en daar amok gemaakt te hebben, keerden de heren terug naar het podium, waar Yves Paquet was opgedaagd om “UFO” te brengen.
Ondertussen werd het draagbare podium van Papillon erbij gehaald. Op de tonen van “Music Is the New Religion” verdween hij wederom in het publiek. Dvtch Norris verscheen om hun nieuwe knaller “Preacher” te brengen. De show bereikte een nieuw hoogtepunt met de energie van Norris. Hun versie van The Prodigy’s “Breath” passeerde de revue, terwijl Papillon zijn laatste vest uittrok. In blote bast deelde hij een fles vodka uit aan zijn publiek. Het werd broeiend in de Kompass. Er werd geduwd, getrokken, er kwam een sitdown. Alles bouwde op naar het hoogtepunt van de avond. Le Colonel kwam op, geheel met mijter en paapse attributen. “The Pope of Dope” deed iedereen losgaan; het publiek sprong op de catwalk (en zou er heel de avond blijven staan). Live bracht de Subs een show die gierde van de energie en belgitude.
Maar het zat er nog lang niet op. Boilerroomgewijs namen ze plaats achter de draaitafel aan het eind van de catwalk, met het publiek 360° rondom hen. “Flat Beat” van Mr. Oizo werd ingezet en voor drie uur en een half waren we vertrokken naar de muzikale wereld van de drie heren. Er volgden klassiekers van Green Vevlet, Tiga of Vitalic, maar ook bangers van hun label Lektroluv Recordings en legendarische Cherrymoon- en Bonzaitracks.
Een uur in de set volgde een nieuwe verrassing: Tsar B verscheen op de loper en bracht “Flesh & Bones”. Wat een schijf en wat een vrouw! De rave duurde voort, het warenhuis gevuld in een donkere gloed. Zwetende lichamen schuurden tegen elkaar, donkere beats dreunden doorheen onze buik en de lichtshow bracht iedereen in extase. Dit was een rave van een serieus kaliber. Ondertussen kwamen de verschillende gasten aan en af om te dienen als MC, terwijl de drie heren elkaar afwisselden tijdens het draaien. “L’amour toujours”, hoorden we Le Colonel schreeuwen, voor The Subs en de muziek. Tegen het eind nam Tsar B een tweede maal de microfoon in de hand. Terwijl het podium vooraan vakkundig was afgebroken door de crew, werd de rest van de Kompass even professioneel gesloopt door The Subs. All night long brachten ze ons in bekoring en extase. The Subs is een muzikaal gegeven om u tegen te zeggen.
