Sonic City is stilaan een vaste waarde geworden in het Belgische festivallandschap en als we de line-up mogen geloven zal de dertiende editie er opnieuw ‘boenk’ op zitten. Neem daarbij de meer dan geslaagde curatoren in de vorm van Shame en Cate Le Bon en je weet dat Kortrijk dit weekend mag weglopen met de titel ‘epicentrum van de alternatieve muziek’. Dit centrum situeert zich opnieuw op de vertrouwde locatie van Kortrijk Weide, maar er is er dit jaar nog een tweede locatie aan het festival toegevoegd. Muziekcafé Pand.A biedt op zaterdag en zondag twee concertavonden aan en zo wil het festival ook jong, nationaal talent een kans geven op Sonic City. Maar beginnen deden we dus op vrijdag en die zette al meteen de toon voor de rest van het weekend.
Föllakzoid
Wie aan het land Chili denkt, zal deze niet meteen linken aan obscure kraut en toch is het dat wat de Zuid-Amerikanen brengen. Hun opzet is meteen duidelijk wanneer de frontman vanaf het begin enkele demonen lijkt op te roepen door middel van een minuscule vlam. Iets te overbodig en gemaakt misschien, maar dit rook vanaf het begin al naar iets apart. En dat vermoeden werd niet veel later ook bevestigd, want wat we de volgende veertig minuten kregen, was een aaneenschakeling van een bij momenten overrompelende sound, waarbij de monotone drums de enige houvast waren in de show. Föllakzoid staat voor georganiseerde chaos, die achteraf gezien veel weg had van een kosmische synthesizertrip. Niet dat het publiek er heel erg warm van werd, want daarvoor zat het publiek nog niet in hogere sferen, maar desalniettemin een mooi voorbeeld van hoe je als viertal de grenzen van de psychedelische muziek kan opzoeken met vallen en opstaan.
Lust For Youth
Een duo dat we iets dichter bij huis kunnen terugvinden is het Deense Lust For Youth. Vanaf 2011 transformeerde de band rond Hannes Norrivde zijn sound van noise naar synthpop die ons terugbrengt naar de eighties. Op het podium resulteert dit in een eigentijdse setup, want meer dan een pc, een gitaar en wat knoppen hadden zanger Norrivde en zijn kompaan niet nodig om het publiek aan het dansen te krijgen. Rond het tweede nummer was de massa mee en daar kwam de volledige set geen einde aan. Het weekend leek na vijf minuten pas echt ingezet. Toegegeven, het podium leek bij aanvang wat naakt door hun minimalistische aanpak, maar door de ontegensprekelijke kracht van nummers als “Better Looking Brother” of “New Balance Point” bleef Lust For Youth grotendeels overeind. En als je het lusteloze gezang even beu werd, dan wist het publiek zich zeer zeker op te warmen aan de drammende bassen die de pc uit zijn botten wist te spuwen. Lust For Youth speelde hun laatste show van hun twee maand durende tour en dat bleek een nostalgisch succes.
Sheer Mag
Onder het motto ‘mag het wat meer rock-‘n-roll zijn’ plaatste de organisatie van Sonic City de vintage powerpop van Sheer Mag op de affiche. In 2015 speelde het zestal rond frontvrouw Tina Halladay nog in de legendarische The Pit’s in Kortrijk, nu mocht het dus als derde band van de avond aantreden op het podium van Sonic City. De contradictie op het podium kan in vergelijking met Lust For Youth niet groter zijn, want Sheer Mag brengt maar liefst drie gitaristen, een bassist en een drummer met zich mee. Veel kabaal dus en dan zwijgen we nog over de unieke frontvrouw. Naderhand leek zij een eigenaardige creatie tussen grumpy cat en Brody Dale die een kind hebben verwekt en dat is zeker niet verkeerd bedoeld. Sheer Mag doet wat je van een rock ‘n’ roll show mag verwachten en dat is gooien met bier, whisky drinken op het podium en een gitaar die het even niet meer doet. Lekker oldschool met een gemeende, rauwe punkmentaliteit. Iets wat kennelijk niet iedereen kon smaken, want iets over de helft van de show bleek een flink deel van de menigte er genoeg van te hebben. Anderen smeten zich dan weer op de rauwe kreten van “Just Can’t Get Enough” of “Steel Sharpens Steel”. Wij konden het wel hebben, ook al werd Sheer Mag na enige tijd wel wat eentonig, waardoor het ons te weinig wist te verrassen.
Ceremony
https://www.instagram.com/p/B4n7vVOJ44X/
De Amerikanen van Ceremony zijn meer dan gekend binnen de hardcore/punkscène, maar na een hiatus van enkele jaren kwam het vijftal op de proppen met In The Spirit Now. Een plaat die het moet hebben van synths en dansbaarheid. Volgens de band zelf is die zesde plaat hun beste werk tot nog toe. Door vele fans werd die plaat gezien als verraad, anderen zagen het dan weer als een verademing die de grenzen van het genre nog verder aftast. Maar hoe je het ook mag draaien of keren, Ceremony is een publiekstrekker, die voor uitverkochte zalen zorgt en dat was vandaag niet anders. Het vijftal liet zijn publiek een dikke tien minuten na aanvangstijd sudderen zoals dat een echte headliner betaamt om dan de set op een droge en inspiratieloze manier in te zetten met “Presaging The End”. Op een gegeven moment dachten we zelf even ‘RIP Ceremony, hier is Ceremony’.
Toch konden ze ons na een drietal nummers wel ontdooien met nummers uit de oude doos. “Hysteria” en “The Doldrums” deden de zaal werkelijk ontploffen en daar hoorden enkele ouderwetse stagedives bij. Toegegeven, kijken naar Ceremony was soms een getouwtrek tussen de oude stijl waar hardcore primeert en de nieuwe stijl die veel synths en popallures met zich meedraagt. Daardoor was het vaak een aanpassing om een prima nummer als “In The Spirit World Now” te horen in dezelfde set met nummers met die typische hardcore waarmee ze groot werden. Wat de heren ons wel boden, is vernieuwing en laat het nu vooral dat zijn waar ook Sonic City groot mee aan het worden is.
Het eigenlijke festival barst op zaterdag pas echt uit zijn voegen, maar de openingsavond een ‘opwarmertje’ noemen zou oneerbiedig zijn. Sonic City slaagt er vanop dag één in om een boeiende en diverse’ line-up samen te stellen waar andere festivals nog veel van kunnen leren. Toch valt het niet te ontkennen dat het uitkijken is naar artiesten als Shame, Squid, Cate Le Bon, Jessica Pratt en zoveel meer.