© Dan Kendall
Schlagenheim is een van de albums die als het nieuwste snoepje door de critici onthaald werd. Midden juni verscheen het, en sindsdien gingen er alsmaar meer deuren open voor de band uit Londen. Black midi is een band die geen grenzen kent en alle barrières aan hun laarzen lapt. Het concert in de Beursschouwburg was dan ook in geen tijd uitverkocht om de nieuwste hype van het moment aan het werk te zien, en ze stelden niet teleur. Voor iets meer dan een uur werden we ondergedompeld in hun eigenwijze wereld.
Maar black midi schuwt zijn invloeden niet en we moesten van bij het begin ‘ready to rumble’ zijn; met “Can’t Stop” van de Peppers kwam de band het podium op. Een nummer dat op het einde van de set nog zou terugkeren in een iets andere vorm. Black midi had ons van bij “953” in een houdgreep en liet ons daarna niet meer los. Het ging alle kanten uit: van mathrock naar noise en zelfs naar jazz. We wisten niet wat ons overkwam en we waren niet de enigen.
Een setlist van dit concert ontrafelen is een moeilijke zaak. Black midi maakt er namelijk een erezaak van om zoveel mogelijk verschillende jams en sounds te brengen dat we na een tijdje niet meer wisten waar ons hoofd stond. Maar dat is positief, want black midi bracht ons zo’n overvloed aan unieke sounds, dat je geboeid bleef kijken naar wat zich op het podium afspeelde. Ook de zaal moest even wennen aan alles wat de jonkies hier brachten.
Na een tijdje kwam het publiek wel losser, en zeker op het einde werd er ferm geheadbangd, maar in het begin leek iedereen wel heel geconcentreerd te zijn op het podium. De muziek heeft dan ook iets hypnotiserend, doordat het zo alle richtingen uitschiet. Een lijn trekken bij black midi is erg moeilijk, en dus gingen we omhoog en omlaag en van rechts naar links zonder dat we daarbij hoefden te bewegen. De ene keer hoorden we de bassist een verhaaltje vertellen en de andere keer brabbelde de frontman met zijn unieke stem heel wat onverstaanbare woorden door de microfoon. Net door die unieke vocals leek hij wel een of andere cultleider die ons in een trance moest brengen. Het werkte ook, want we stonden vol ontzag te kijken naar hoe hij zijn publiek bespeelde.
De geniale drummer bepaalde altijd het tempo en speelde soms zelfs naast de juiste melodie. Maar ook dat was net de bedoeling, want in die chaos ontstond dan weer schoonheid die de muziek van de groep zo boeiend maakt. En op die chaos zijn ook de fundamenten van de sound van black midi gebouwd. Met keiharde noise uitspattingen en verfijnde jazzy aspecten kunnen ze zich overal wel in vinden. Het is geen gemakkelijke band om te omarmen, maar eens je het doet is het het meest verfijnde genot dat je je kan inbeelden. Het is alsof je op een rollercoaster zit die maar blijft gaan en telkens een nieuwe salto voorschotelt.
Ook muzikaal was het om duimen en vingers bij af te likken. Er waren geniale uithalen die furieus door de zaal knalden, en die gingen dan weer naadloos over in extreem zachte, zelfs jazzy stukken. De bandleden zijn perfect op elkaar afgestemd en weten waar ze mee bezig zijn. Net daardoor smult iedereen zo van wat ze doen. Zelfs wanneer de frontman op een bepaald moment zijn snaar moest vervangen tijdens “talking heads”, viel niets uit de toon. Hij stemde zijn snaar gewoon op de melodie van de jam die de andere drie bandleden aanhielden.
Soms herkende je nummers van hun debuutplaat, zoals een “bmbmbm” dat live alle kanten uitschoot, of een “near DT,MI” dat met screams door de boxen knalde, maar het merendeel van de set leek ons gewoon improvisatie te zijn. Black midi is daardoor meer dan een muziekgroep, ze brengen ook kunst op een geheel eigenwijze manier. En kunst, dat wil je blijven bekijken, en ook black midi bleef onze aandacht opeisen. Voor we het wisten zat de set er helemaal op en stonden we verbouwereerd aan de grond genageld.
Black midi bracht een geniale set mee naar de Beursschouwburg, waarbij ze hun livereputatie nog maar eens in de verf zetten. De groep kon perfect tussen verschillende tempo’s, stemmingen en intensiteiten afwisselen, waardoor er eigenlijk altijd wel iets te zien was op het podium. Muzikaal valt er geen woord op te plakken, en het is ook moeilijk om te omschrijven wat de band allemaal brengt, want is heel wat. Maar wat ze doen, doen ze verschrikkelijk goed. Black midi is een band die je live moet zien, want het is een ervaring die je nooit zal vergeten.
