Dag 2 in Lokeren en de Grote Kaai wordt bedekt met een deken van melancholische indiepop die menig vrouwenhart verblijdt. De Belgische kleuren zijn sterk vertegenwoordigd vandaag op het hoofdpodium met Gabriel Rios en Novastar, gevolgd door de huisbereide electronica van Goose en Dr. Lektroluv. De hoofdschotel echter die wordt geserveerd door de Britse iconen van Keane.
Gabriel Rios
Gabriel Rios gaf alvast het startschot. Het laatste werk van de Gentse Puerto Ricaan dateert alweer van 2014 met Marauder’s Night. De man brengt mooie, intieme muziek die hij live nog steeds zo weet te brengen. Spijtig genoeg had dit beter thuis gehoord in een donkere clubzaal dan overdag op een halfvol plein. Desalniettemin weet de singer-songwriter, geflankeerd door blazers en strijkers, met zijn zeemzoete muziek het aanwezige publiek toch in vervoering te brengen. Muzikaal geweldig gebracht, aan de bindteksten is er anders wel nog wat werk. Het is wachten op “Broad Day Light” voor de eerste echte interactie met het publiek. “Gold” zorgt voor een eerste hoogtepuntje en met wat publieksinteractie mits handgeklap en een streepje latin muziek, spreken we achteraf van een al bij al mooi optreden.
Novastar
Volgende aanzet in deze trilogie van zeemzoete indiepop is Novastar. Joost Zweegers, zoals de man echt heet, is niet meer weg te denken uit het Belgische muzieklandschap nadat hij vorig decennium meerdere hits uitbracht die in ons collectief geheugen gegrift staan. Wanneer de man dan ook opent met algemeen cultureel erfgoed zoals “Never Back Down” en “Because” weet hij het publiek meteen op een nostalgische trip mee te nemen. Zweegers zit als een opgeladen Duracell-konijn stampend achter zijn piano. Na een dipje met enkele minder gekende nummers, schudt hij met “When The Lights Go Down On The Broken Hearted” het publiek nog eens goed wakker met zijn klok van een stem.
Live staat Novastar als een huis. “Wrong” vormt een volgend hoogtepunt en eens de zon onder gaat en we bij “Caramia” aankomen, brengen de lichten de nummers volledig tot hun recht. Ook meer recente nummers zoals “Home Is Not Home” passeren de revue. Maar iedereen, ook de frontman weet waarvoor we gekomen zijn. Bij “The Best Is Yet To Come” bezorgt hij ons als slotmoment een meezingstuk, geen instrumenten meer, enkel hij en het publiek. Wat volgt kan tellen als eerste echte climax van de avond. Publieksinteractie 10/10.
Keane
Tijd voor de hoofdact en we blijven nog even verder in jaren tweeduizend heimwee baden. Net als bands zoals Snow Patrol en Coldplay wist Keane zich aan het begin van dit millennium te kronen tot een onontbeerlijk deel van de melancholische pop rock. In 2013 gaf de groep er de brui aan, maar na zes jaar stilte was er de aankondiging van een reünietournee, inclusief plannen voor een nieuw album Cause & Effect dat op 20 september uitkomt. De groep beschikt voorlopig nog over vier albums telkens gesierd met meerdere hitsingles. En van die hits kregen we een mooie greep uit hun arsenaal voorgeschoteld.
Openen gebeurt met “Bend & Break”, “Silenced By The Night” en “On The Road”. Drie nummers, meer is er niet nodig om ons te overtuigen dat dit een goed optreden wordt en eigenlijk hadden we aan het eerste alleen al genoeg. Zeker bij “On The Road” toont de zanger wat voor een stem hij heeft en dat het live nog beter kan dan op de plaat. Het startschot is gegeven en zowel de groep als het publiek heeft er overduidelijk zin in. Onder andere bij “We Might as Well Be Strangers” organiseert de frontman een zangwedstrijd tussen de linker- en rechterzijde van het publiek, met succes.
“The Way I Feel”, de eerste single van het aankomende album kon uiteraard niet ontbreken. Dat er moet en zal meegezongen worden, bewijzen ze nog maar eens op “Nothing in My Way”. Bij “This Is The Last Time” gaat het publiek al uit zijn dak alsof het reeds het laatste nummer is, en vooral op “Is It Any Wonder?” leeft de groep zich volledig uit. Voor een snelcursus gemeenschapsgevoel moet je vandaag met al deze samenzang overduidelijk te Lokeren zijn.
Het geheel laat de Grote kaai in een magische sfeer baden, gevuld door een gewillig publiek dat maar al te graag mee klapt en uitbundig de longen uit het lijf zingt. Dit alles mede dankzij frontman Tom Chaplin die in uitstekende vorm verkeert. Met zijn engelenstem neemt hij het publiek mee en constant spoort hij de menigte met gebalde vuist steeds verder aan door energiek over het podium heen en weer te lopen. Als afsluiters krijgen we “Everybody’s Changing” en uiteraard kon ook dé reden van hun doorbraak, het zeemzoete “Somewhere Only We Know” niet achterwege blijven. Alsof deze emotionele slag nog niet genoeg was, werden de kelen nog een laatste keer volledig opengesperd op een intens “Crystal Ball” en finale “Sovereign Light Café”. Keane is terug en het werd een uiterst vrolijk weerzien!
Goose
Goose lanceerde vorig jaar op Pukkelpop hun NONSTOP-concept en zetten dat feestje, toepasselijkerwijze, zonder stoppen al meer dan een jaar door. Het concept is simpel en afgeleid van Soulwax, eerst vindt men de eigen nummers opnieuw uit als remixes en vervolgens lassen ze deze dan allemaal op onnavolgbare wijze in één stuk aan elkaar. Dit experiment leidt toegepast in de praktijk tot een set waarbij niemand stil kan blijven staan. In één naadloze beweging rijgen ze kleppers zoals “British Mode”, “Bring It On”, “Can’t Stop Me Now” en “Words” aan elkaar.
Als een wervelwind razen ze in een geweldig samenspel van een live act over de Grote Kaai heen. Terwijl zweept frontman Mickael Karkousse eens vanachter zijn synthesizer, dan weer lopend over het podium en voor het publiek, de gehele boel nog wat verder op. Dit alles resulteert in het summum van de set, “Synrise”. Wat volgt is een massa die volop samen de koebelimitaties en ‘Ooohoohoows’ van het nummer nabootsen. Sommige nummers zijn immers zo goed dat ze geen tekst vereisen. Het toppunt van euforie vraagt u? Een meer dan tien minuten durende live versie van “Synrise” als het aan ons ligt. Goose bewijst nog maar eens waarom ze al meer dan een jaar onverbiddelijk de plak zwaaien in de Belgische electro-wereld.
Dr. Lektroluv
Na al dat non-stop dansen kan je met al die vermoeide ledematen maar beter eens bij de dokter langs. Daarom programmeerde de organisatie dan maar Dr. Lektroluv als afsluiter. Het publiek had er duidelijk nog zin in en werd daarin getrakteerd op een imposant en flitsend gebeuren. Een samensmelting van electro-house knallers van zowel toen als nu vormen het recept waarmee de groene dokter al jaren naam en faam maakt. En op wonderlijke wijze werden onze ledematen dankzij zijn bonkende beats nieuw leven ingeblazen. Dr. Lektroluv bewijst nog maar eens waarom hij de godfather is. Een monument in het electro/dancelandschap die met zijn set deze vooreerst intieme, vervolgens dansbare tweede dag tot een knallend einde brengt. ‘Just what the doctor ordered’.
Fan van de foto’s? Op onze Instagram zijn er nog meer beelden te vinden. Volgen is de boodschap!
Setlist Keane:
Bend and Break
Silenced by the Night
On the Road
We Might as Well Be Strangers
The Way I Feel
Spiralling
Bedshaped
Nothing in My Way
You Are Young
My Shadow
This Is the Last Time
Is It Any Wonder?
Love Too Much
Everybody’s Changing
Somewhere Only We Know
Crystal Ball
Sovereign Light Café