LiveRecensies

The Cure @ Rock Werchter 2019: De speelplaats van Robert Smith

© CPU – Bert Savels

Soms heeft Rock Werchter de luxe om twee bands te boeken die elk een headlinerstatus verdienen. Op vrijdag was dat zo met The Cure en Tool. Het gevolg: een volledige avond op de Main Stage voor hen gereserveerd. Om halftien mocht The Cure er aan beginnen, een ietwat onwennig uur voor hen. Robert Smith liet het alvast niet aan zijn hart komen en kwam vol energie het podium op. Hij had er duidelijk zin in en de rest van zijn bandleden ook, het gevolg een zeer sterk optreden, al verwachten we niet minder.

Het begon al meteen tamelijk potig met het stevige “Shake Dog Shake”, al meteen werd duidelijk dat Robert Smith in zijn nopjes was. Een glimlach verscheen dan ook bijna constant op zijn gezicht. Hij deinsde er ook niet voor terug om bij de nummers waarbij hij zelf geen extra gitaar verzorgde, even het podium te verkennen. Het publiek genoot ervan en at uit zijn handen.

© CPU – Bert Savels

The Cure is ook een band die 28 nummers kan brengen zonder dat er eentje overbodig voelde. Dat was op Rock Werchter niet anders. Ze brachten dan ook echt nummers en geen overbodige solo’s waarbij een bandlid zichzelf in de kijker moest spelen. Nee, iedereen straalde dezelfde passie uit en net daardoor bleef alles ook zo boeiend klinken. Maar het is natuurlijk niet gemakkelijk om een set zo lang naar je hand te zetten en een publiek te boeien.

De set viel dan ook na enkele nummers wat in een dipje door iets te veel trage nummers na elkaar te plaatsen, al kan je met “Pictures of You” nooit iets verkeerd doen. Het was ook gewoon niet gemakkelijk om hun nummers te brengen met een zon die op ons gezicht schijnt. Enkele mensen vonden het dan ook al snel welletjes en verlieten de show. Geheel onterecht want eens de lichtshow meer zichtbaar werd en de zon onder ging, werd het tijd om het niveau nog een tikkeltje hoger te tillen.

© CPU – Bert Savels

De aanhouder won dus en kreeg zomaar “Push”, “In Between Days” en “Just Like Heaven” na elkaar. Meteen nog maar eens het bewijs hoeveel bekende nummers de band in zijn arsenaal heeft zitten. En hoewel niet ieder nummer even proper werd gebracht, maakte het kindse enthousiasme van de bandleden alles goed. Het publiek ging wild, smeerde zijn stembanden en liet zich volledig gaan. Het eerste uur dus goed afgerond en er moest nog een tweede volgen.

Tijdens dat tweede uur merkte je dat de concentratie bij het publiek wat zoek was. Vooral dan als de band zich verdiepte in iets minder gekend werk. Het werd allemaal uitmuntend gebracht, maar het was moeilijk om te genieten met al dat geroezemoes. Toch waren het de singles die de echte euforie naar boven haalden. Neem nu de intro van “A Forest”: eens die weerklonk, was alle aandacht weer op het podium gericht. Of dat nu met een gsm was, laten we in het midden, maar hierdoor kreeg je dit nummer ook dubbel zo sterk binnen. Het samenhorigheidsgevoel was een immens belangrijk aspect bij deze show, want voor vele mensen is zo’n lange show vermoeiend.

© CPU – Bert Savels

Gelukkig kon The Cure ook het vuur laten wakkeren en dat deden ze heel simpel door “39” op een furieuze manier naar voor te brengen. Het was een hoogtepunt in een set die eigenlijk nergens inzakte, maar misschien gewoon te lang duurde. De band wist wel goed af te wisselen en net wanneer je dacht dat ze geen hits meer over hadden, toverden ze maar nog eentje uit de hoed.

Twee uur en een kwartier spelen is lang, zelfs voor een band als The Cure. Hoe los je dat op? Simpel: je speelt acht bisnummers. Die begonnen ze met “Lullaby” en zo was de toon meteen gezet voor het bisgedeelte van de set. De band spaarde zijn gigantische klassiekers voor het einde en toverde zo de weide om in een feestzaal. Iedereen zong uitbundig “Friday I’m In Love”, danste de ziel uit zijn lijf tijdens “Close to Me” en liet tijdens afsluiter “Boys Don’t Cry” nog eens alles los. Zo zorg je er natuurlijk voor dat iedereen met een hartverwarmend gevoel naar huis ging, en dat is meer dan terecht.

© CPU – Bert Savels

Een band als The Cure speelt waar ze zin in hebben en dat is maar goed ook. Op Werchter stond ieder lid er met veel enthousiasme, wat resulteerde in een kwieke set die net iets te veel tijd in beslag nam om echt iedereen te kunnen blijven boeien. Dat lieten ze echter niet aan hun hart komen. Het muzikaal sterke optreden was er een die zowel voor de fans als voor de gelegenheidsbezoekers heel hartverwarmend was. The Cure mag dan donkere muziek maken, op Rock Werchter gingen wij toch met heel veel liefde naar huis.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram zijn er nog meer beelden te vinden. Volgen is de boodschap!

Setlist:

Shake Dog Shake
Just One Kiss
Lovesong
Last Dance
Pictures of You
High
A Night Like This
Burn
Fascination Street
Never Enough
Push
Inbetween Days
Just Like Heaven
From the Edge of the Deep Green Sea
Play for Today
A Forest
Primary
Want
39
One Hundred Years

Lullaby
The Caterpillar
The Walk
Doing the Unstuck
Friday I’m in Love
Close to Me
Why Can’t I Be You?
Boys Don’t Cry

3662 posts

About author
Ook bekend als "Den Beir", oprichter van de site, leidt alles in goeie banen en schrijft ook wel eens iets.
Articles
Related posts
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Rock Werchter maakt affiche compleet met 22 nieuwe namen!

Al bekomen van de dertien nieuwe namen die Pukkelpop vanochtend op je los liet? Goed, want er volgt nóg meer festivalnieuws! Dat…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Declan McKenna, Tom Odell, Brihang en nog 15 nieuwe namen voor Rock Werchter!

Vorige week verklapte IDLES zelf al dat ze op Rock Werchter gaan spelen aanstaande editie en nu heeft de festivalorganisatie dat ook…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

IDLES staat op Rock Werchter 2024!

Nog niet genoeg festivalnieuws gehad deze week? Geen probleem! In de aanloop naar de release van TANGK en een bijbehorende uitverkochte Lotto…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.