En de award voor ‘best verkleed/beste muziek’ gaat dit jaar niet naar Slipknot of naar de Voil Jeanetten, maar naar nieuwkomer The Very Very Danger! Ze beweren dat ze uit een andere dimensie komen en verkleden zich naar hun aliassen Kitty, Bunny en Bear. Maar ze maken vooral muziek, goede muziek zelfs. Als je geen fan bent van de verkleedpartij, geniet dan maar van het straffe debuut dat deze band jou voorschotelt.
The Very Very Danger is een driedelige power-pop outfit uit Gent die een originele mix van garage, rock, indie en doom serveert, met de attitude dat je ze niet te serieus moet nemen. Wanneer Michélé (Horses on Fire), Femke en Ian (Wallace Vanborn) het podium betreden, transformeren ze in hun eigen superhelden Kitty (synths), Bunny (drums) en Bear (bas/zang).
The Very Very Danger is eerst en vooral hard, rechtdoor en straight in your face. De single “Watashi To Kite” vat het allemaal mooi samen. Dit is een vier minuten durende killertrack zonder enige vorm van rust, met een baslijn om U tegen te zeggen, een soort gezang in het Japans en een ritmesectie die ervoor zorgen dat je deze song niet snel zal vergeten. Ook typeert het de band om de eerste single te gebruiken als afsluiter voor de EP. De absurditeit van dit nummer kan leiden tot het niet au sérieux nemen van The Very Very Danger, maar dit is wel degelijk een staaltje kwaliteit van garagepunk-doom-pop.
Wat ook ongelooflijk knap is aan deze EP, is dat er naast het randgebeuren tijd in songwriting is gestoken. Dat merk je aan het popgehalte in (bijna) elk nummer, waardoor het geen al te moeilijk verteerbare kost wordt. De zang doet hier veel goed aan. Bij de eerste indruk doet de band je aan Raketkanon en consoorten denken, maar hier is er zo’n stevige portie pop geïnjecteerd dat die vergelijking snel wegvalt. Het openingsnummer “G.G. AFK Noob” is daar een schoolvoorbeeld van. Het is niet zo makkelijk om deze muziekgenres te combineren en zodanig te doseren dat er geen overheerst. Ook de single “Lite My Litah” illustreert dit. Een 100% terechte keuze als single!
Wat ook heel leuk en opvallend is aan Witness The Legitness is de afwisseling in tempo. Er kan heel traag gewerkt worden, maar er wordt ook uptempo gespeeld. “Legitness To Witness” varieert op vier minuten tijd een aantal keren van tempo en dat maakt dit nummer (zonder aan gekheid te verliezen) een interessant nummer. Nog een opvallend gegeven aan deze EP is dat de band dikwijls de balans zoekt tussen gekte en goede songs. Duidelijk is dat ze het talent hebben om deze twee te combineren.
Deze EP van acht(!) nummers die allemaal tussen de drie en vier minuten schommelen, wordt door veel hoger ingeschatte bands als een album verkocht. Als het beestje maar een naam heeft zeker? Witness The Legitness staat bol van goede songs en fantastische stukken. Voor fans die houden van een fusion van noise en pop en alles wat er tussenin ligt. Deze EP kwam uit op 15 maart en werd op 6 maart reeds voorgesteld in de Charlatan in Gent. Andere data vind je op hun Facebookpagina.
https://www.facebook.com/theveryverydanger/
