LiveRecensies

Florence & The Machine @ Sportpaleis: Boodschapster van liefde en vrede

© CPU – Sven Michiels

2007 vond de geboorte van één van ‘s werelds grootste indiebands plaats. De naam? Florence and The Machine! Met het succes van het debuutalbum Lungs werd al snel duidelijk dat de groep rond frontvrouw Florence Welch een grote carrière te wachten stond. En zo geschiede. Anno 2019 gaat de Britse groep op hun derde arena tour ter promotie van het nieuwe album High As Hope. Uitgebalanceerder en uitgewogener dan ooit tevoren presenteerde de groep zich op hun vierde langspeler, maar in een uitverkocht Sportpaleis wervelde Welch, ondanks dat ze duidelijk ziek was, met haar band naar goede gewoonte door de zielen en harten van haar fans. 

© CPU – Sven Michiels

Als voorprogramma diende de knotsgekke Schotse band Young Fathers, die vorig jaar nog hun derde album Cocoa Sugar op de markt brachten. Nadat ze vorig jaar op BRDCST in een uitverkochte AB mochten spelen, volgt dus nu dankzij Florence het bijna tien keer zo grote Sportpaleis. Terwijl we hun show in de AB bijna als perfect omschreven, was de show in het Sportpaleis geen al te gemakkelijk setje voor de groep. Het iets te holle geluid ontnam de muziek zijn enorme kracht die het publiek helemaal had kunnen pakken. Op zich klonk het niet slecht, maar onze verwachtingen lagen door hun uitstekende show in de AB misschien iets te hoog. Ook het driekwartier was voor een voorprogramma in zo een grote zaal misschien iets te lang.

© CPU – Sven Michiels

Een bombastische visuele show moeten we van Florence & The Machine niet verwachten, want met Florence Welch hebben ze een wandelende aandachtstrekker, die, ondanks confetti, lasers en op en neer gaande doeken, de show weer stal. In een sober, maar modern ogend, houten decor mocht de charismatische frontvrouw haar werk doen, en of ze dat deed. Het bemoedigende “June” beet de spits af en was meteen het eerste grote lichtpunt van de avond. Een simpele, maar immens mooie opener, die het publiek verrassend genoeg niet helemaal warm kreeg.

Het zou niet de enige keer blijven dat het publiek eerder terughoudend reageert. Het sprankeltje euforie dat na afloop van “June” naar boven kwam, bleef vervolgens bij het pittig gebrachte “Hunger” aanwezig en zo kon het nummer tot een eerste bescheiden meezingmoment gerekend worden. Ontdooid was het publiek pas echt wanneer Welch het huwelijksaanzoek van een grote fan na “Queen Of Peace” inleidde. Liefde alom in het oh zo grote Sportpaleis nadat de dame in kwestie waarrond het draaide met een volmondige ‘JA’ reageerde.

© CPU – Sven Michiels

Aan meezingmomenten in de show geen gebrek, want het optreden bestond voor een groot deel uit hits die al enkele jaren deel uitmaken van de show, die eerder al het Sportpaleis en Rock Werchter tot ontploffen brachten. “Dog Days Are Over”, “Ship To Wreck” en doe zo maar voort konden dan ook op groot enthousiasme rekenen en brachten de geschatte 18.000 aanwezigen aan het dansen en zingen. Opvallende afwezige nummers waren o.a. “Spectrum”, “No Light No Light” of “Rabbit Heart (Raise It Up)”, maar deze zijn intussen (tijdelijk) vervangen door het nieuwe werk.

Hoe peinzend de nummers ook klinken op het album, live is het dankzij de theatrale opvoeringen van Welch en haar achtkoppige band toch iets intenser en dynamischer. De moeilijke vocale bochten op “South London Forever” haalde Florence in het Sportpaleis, evenals de fragiele strofes van “Patricia”. Het is op sommige momenten zelfs beangstigend hoe toonvast en zuiver ze gedurende de aartsmoeilijke vocale stukken klinkt. Wanneer de Venetiaans blonde vocaliste dankzij het rustige “Sky Full Of Song” haar hele vocale capaciteit door de boxen jaagt, staan niet alleen alle haartjes van ons berenvachtje recht, maar spitsen we onze oren des te meer.

© CPU – Sven Michiels

Zowel in de rustige als snellere nummers weet ze de aandacht helemaal te grijpen en zo komt het Sportpaleis verscheidene keren in vervoering door de gebrachte emoties. Met de slotsprint, bestaande uit het door smartphone lichten begeleide “Cosmic Love”, “Delilah”, waarbij Florence Nick Cave-gewijs haar weg door het middenplein baande, en het fantastische “What Kind Of Man”, ontbloot zich nog maar eens de kracht van de band. In de bisronde betoveren ze ons dan nog eens met het nieuwe “Moderation”, het goddelijke maar ook lichtjes duistere “Big God” en het symfonische slotnummer “Shake It Out”, waarvoor het publiek als koor diende. Wat een show, wat een vrouw! 

© CPU – Sven Michiels

Florence & The Machine staat dankzij hun ijzersterke livereputatie wereldwijd in uitverkochte arena’s en zo dus ook in het Sportpaleis, waar Welch haar theatrale en vooral innemende zelve was. Grote (muzikale) fouten werden niet gemaakt en zo bleef het concert door de intrigerende liveprestaties op een wolk van hoogtepunten zweven. Ondanks het bij momenten lauwe publiek, kon de zieke Welch kracht uit haar grote massa die hard fans halen. Visueel zat de show zeer strak in elkaar en benadrukten de sobere showelementen de kracht van de muziek. Indrukwekkend ook in deze show was de intimiteit en interactie die Florence Welch aan de dag legde. Een live band zoals er in hun genre weinig zijn! Of de frontvrouw nu ziek is of niet.

Op zaterdag 29 juni staat Florence & The Machine als headliner op Rock Werchter. 

Fan van de foto’s? Nog meer foto’s van de show zijn op onze Instagram te vinden. Volgen is de boodschap!

Setlist:

June
Hunger
Between Two Lungs
Only If For A Night
Queen Of Peace
South London Forever
Patricia
Dog Days Are Over
Ship To Wreck
Sky Full Of Song
Cosmic Love
Delilah
What Kind Of Man

Moderation
Big God
Shake It Out

1856 posts

About author
aka fantom
Articles
Related posts
InstagramLiveRecensies

Editors @ Sportpaleis: Sluipt de sleur in het droomhuwelijk?

Editors en België, een geslaagd huwelijk dat al meermaals werd beklonken op de Belgische festivalweides. Wie vorig jaar tevergeefs voor de gesloten…
LiveRecensies

Niall Horan @ Sportpaleis: Vloedgolf aan gesmolten tienerharten

Boybands staan bekend als ware wereldsterfabrieken. Take That bracht ons Robbie Williams, *NSYNC had Justin Timberlake en Ricky Martin zette zijn eerste…
LiveRecensies

Rampage 2024 (Dag 1): Vijftien kaarsen, blazen maar!

Na het Total Takeover-experiment vorig jaar, waarbij drum-‘n-bass- en dubstepfestival Rampage naast het Sportpaleis zowat elke club in Antwerpen voor een nacht…

2 Comments

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.