Hippo Campus @ Botanique (Rotonde): Vrolijk spartelen in het water

Hippo Campus uit St. Paul bracht zowel vorig jaar als het jaar daarvoor een album uit. Een overschot aan inspiratie dat vloeide nadat de groep een reeks aan ep’s uitbracht. Hoog tijd dus om die laatste, Bambi, aan het Belgische publiek voor te stellen. De vorige hadden ze namelijk al meegebracht naar de Ancienne Belgique. In de Rotonde van de Botanique heerste een gezellige drukte, en dat ging gepaard met een al even gezellig optreden.

Openen mocht de uiterst sympathieke Lauran Hibberd. Voor haar was het meteen een primeur, in Brussel spelen, en zelfs op het Europese vasteland. Dat ze heel tevreden was eindelijk eens het Britse eiland te mogen verlaten, kon je van begin tot eind in haar set horen. Een set vol stevige power pop die heel aanstekelijke nummers bevatte. Met de nodige staartjes in het haar, waanden we ons zo terug in de jaren 90. Je voelde je meteen welkom op haar show doordat ze ook persoonlijke anekdotes begon te vertellen, en ook hier en daar een mopje vertelde. Hoewel iedere song bijna hetzelfde klonk, waren we toch van begin tot eind geboeid mede dankzij haar enthousiasme.

Het publiek was dus goed opgewarmd voor Hippo Campus en de mannen waren van plan om het alleen maar warmer te maken. “Bambi” zette meteen de toon voor de rest van de set. Een vrolijk, fris en fruitig nummer dat je meteen heel wat energie bezorgt. Het paste dan ook perfect bij de tropische temperaturen die buiten te ervaren waren. Dat het vijftal er dan nog eens uitziet als echte surfboys, versterkt dit gevoel alleen maar. Vooral de leadgitarist kan hiervoor doorgaan, dankzij zijn lange blonde lokken en petje. Maar ook de drummer in zijn frisse T-shirt hoefde niet onder te doen.

Hoewel Hippo Campus op plaat heel clichématige indie rock brengt zoals het er al zoveel doen in deze wereld, proberen ze het live net dat tikkeltje extra te geven. Dat tikkeltje staat er in de vorm van een multi-instrumentalist die nu eens de trompet, dan eens een trommel vasthield. Hij gaf de muziek van Hippo Campus een extra dimensie en dat was soms wel nodig. Anders hadden we hier gewoon de zoveelste indie rockband die klinkt als Bombay Bicycle Club of Foals aan het werk gezien.

“Poems” en “Monsoon” waren dan weer nummers waarin de set ineenzakte. Het ging te traag, duurde te lang en de band ging te veel aan het experimenteren. Op zich hebben we daar wel respect voor, maar het duurde allemaal veel te lang en klonk ook te eentonig waardoor de overtuiging miste en het na een tijd gewoon saai werd. Een kleine inzakking dus in het midden van de set, maar gelukkig hadden ze nog een knallend eindsalvo voor ons in petto.

Wanneer de trompet zich in het geheel mengde, voelden we ook een warmer gevoel in ons lichaam. Dat was niet omdat de volledige zaal compleet uit zijn dak ging, maar ook omdat zo’n instrumenten altijd een leuke extra vormen bij rockmuziek. Het publiek was dan ook van plan om van begin tot eind te dansen, en dat lukte hen wonderwel. “Why Even Try” bijvoorbeeld met een furieuze outro, of “Bubbles” dat zelfs bij momenten naar punk neigde. Het toonde aan dat de band ook divers kan klinken.

Toch was het pas bij “Suicide Saturday” dat echt iedereen aan het dansen ging. Dat kon ook niet anders want het is zo’n poppy en aanstekelijk nummer dat het zo iedereen meeheeft. Ook bisnummer “Buttercup” verzoorzaakte de nodige euforie, het publiek ging zelfs spontaan aan het springen. Leuk, en fijn ook om de volledige zaal zich te zien amuseren. En hoewel de zaal vooral bestond uit de typische fangirls die al van bij het begin gillen, waren ook wij gecharmeerd door het optreden.

Hippo Campus vindt het warm water dus niet uit, maar dat hoeft ook helemaal niet. Ze brengen frisse en zonnige muziek die iedereen weet te appreciëren. Het klinkt aanstekelijk en de band brengt het ook met de nodige overtuiging waardoor je altijd geboeid blijft kijken. Een dipje in het midden van de set zorgde er bijna voor dat we niet helemaal mee waren met wat de band bracht, maar op het eind ontplooiden ze zich volledig en werd het potentieel van de band nog maar eens tentoongespreid.