‘Speciaal’ is misschien wel de beste manier om The Dandy Warhols te omschrijven. Psychedelica, pop-funk, vreemde synthesizer geluiden en een album dat geweigerd werd door hun platenlabel zijnde ‘te saai’. Het minste wat we kunnen zeggen, is dat de Britten er een interessant vijfentwintigjarig bestaan op hebben zitten. Die 25 jaar wordt nu bezegeld met nieuwe plaat Why You So Crazy.
Openen doet het album met een hommage aan het Hollywood van de jaren ’30. Na de intro die recht uit de film Top Hat komt, duiken we in een 40-minuten durende trip die wordt afgetrapt met bevreemdende gitaargeluiden in “Terraform”.
Bevreemdend, het is een woord dat bijna in één adem met de bandnaam uitgesproken kan worden. Het olijke viertal spendeert dan ook uren in de studio om gitaren als synthesizers te laten klinken en omgekeerd. Met het aantal effectpedalen dat hieraan te pas kwam, zouden we niet graag in de schoenen van een roadie willen staan. Door de vele invloeden uit verschillende muzikale tijdperken en stijlen geven deze experimentele elementen wel een tijdloos gehalte aan de plaat.
“Why You So Crazy” schuwt geen enkel genre en bespeelt moeiteloos de luisteraar met een funky wah-wah gitaar in “Thee Elegant Bum”, country en folk in “Small Town Girls” en futuristische synth-pop in “To The Church”. De sterkte van de plaat ligt hem in het feit dat, ondanks de vele verschillende invloeden, er op geen enkel moment een stijlbreuk te bespeuren is. The Dandy Warhols slagen erin om ons van minuut één bij de hand te pakken en mee te sleuren op reis door een plaat die evenwel niet vanzelfsprekend is.
Nummers als “Next Thing I Know” die een uptempo bass combineren met trage vocals en een ontelbaar aantal subtiele samples kunnen niet meteen als easy-listening omschreven worden. Why You So Crazy is een plaat die actief beluisterd dient te worden. De vele verassende elementen en humoristische verwijzingen helpen hierbij. De afwisselingen van stijlen en tempo maken de plaat interessant genoeg om in één trek uit te luisteren.
Door de vele humor, overload aan clichés en overdreven acteerwerk (luister maar eens naar “Motor City Steel” – ‘Oh my lord, you could drive a Ford’) neigt het album spijtig genoeg regelmatig naar middelmatig parodiewerk dat zich kan meten met tv-programma’s als Tegen De Sterren Op.
De eerste twee platen in het oeuvre van The Dandy Warhols konden nog als pop omschreven worden. Met nummers als “Lou Weed” werd er zelfs openlijk verwezen naar de invloed die The Velvet Underground op hun muziek had. Na het debuutalbum en opvolger The Dandy Warhols Come Down werd er echter twee decennia lusteloos geëxperimenteerd. Anno 2019 lijkt de band zijn brede ervaring bloot te leggen op Why You So Crazy. Nog steeds klinken de Warhols wispelturig en bevreemdend, maar weinig brachten ze binnen één en hetzelfde album zo een breed scala aan stijlen.
Graag zouden we The Dandy Warhols dan ook de volle vijf sterren geven voor hun uitzonderlijk talent om de chaos die ze creëren veertig minuten muzikaal interessant te houden. Echter doen ze zichzelf de das om met grote overdrijvingen en jawel, na al die jaren nog steeds, speelse onvolwassenheid. Why You So Crazy wordt momenteel gevierd met een Europese tour die op 24 januari werd afgetrapt in de Roma.
Ik vond het na de eerste keer luisteren erg grappig en verrassend. Na de 2e keer luisteren eigenlijk best goed en na de derde keer gewoon een heerlijk album. Oh my lord, you could drive a Ford gaat niet meer uit mijn kop. Ga eigenlijk altijd als ze in de buurt zijn naar hun optreden en zie er nu extra naar uit.
Groet Jos.