Toen Susan Dietrich in de jaren ’80 als straatmuzikant in San Francisco speelde, had ze waarschijnlijk nooit durven dromen dat ze meer dan dertig jaar later voor een aandachtig publiek in Gent zou optreden. Haar verhaal is dan ook op zijn minst opmerkelijk te noemen. Als “The Space Lady” trad ze jarenlang op voor toevallige voorbijgangers – de ene meer geïnteresseerd dan de andere – en viel ze op dankzij haar iconische helm en (in die tijd) moderne keyboard, maar vooral door haar spraakmakende covers van rockklassiekers.
Het unieke talent van The Space Lady was ook muziekhistoricus Irwin Chusid niet ontgaan, die in 2000 een opname van haar op Songs In The Key of Z plaatste, een compilatie met werk van muzikale “outsiders”. De bal ging weer aan het rollen en plots werd ze artieste met een cultstatus en tal van fans. Na die herwonnen aandacht en wat aandringen haalde de inmiddels 70-jarige muzikante haar materiaal weer boven en ging er mee op tournee. Ondertussen is The Space Lady helemaal terug om ons, aardlingen, te verblijden met haar muziek op haar zesde bezoek naar Europa.
Bijgevolg streek ze gisteren neer in – kan de naam nog toepasselijker? – In De Ruimte te Gent, waar een talrijk publiek zich had verzameld in het gezellig zaaltje. De aanwezigen nestelden zich comfortabel in kleermakerszit voor het Casio keyboard van The Space Lady. Na een enthousiaste introductie van haar kleinzoon, zette ze haar cover in van de ontegensprekelijke Beatles klassieker “Strawberry Fields Forever”, waarna er meteen een gevoel van openheid, verrassing en bewondering ontstond voor de dame. De dankbaarheid kwam dan ook van twee richtingen. De fans waren blij dat The Space Lady terug is, terwijl zij er zichtbaar opgetogen uitzag om voor zo’n fijn publiek te spelen.
Ze reeg de klassiekers vlot, maar met veel focus en nauwkeurigheid aan elkaar. Nummers als “I Had Too Much Too Dream Last Night” van The Electric Prunes en de cowboylegende “Ghost Riders In The Sky” uit de jaren ’40 werden op een bijzonder originele en eerlijke manier gebracht. De psychedelische combinatie van droge drumbeats en eenvoudige keyboardklanken kleedden de liederen tot hun essentie uit. Die spaarzaamheid werd echter opgevuld met de wondermooie melancholie en het karakteristieke gevoel waarmee The Space Lady deze liederen haar eigen weet te maken. De echoënde zang en het plezier waarmee ze speelse klanken uit haar Casio toverde, deden je er aan herinneren waar Susan haar artiestennaam vandaan heeft.
Vergis je niet, The Space Lady is geen artieste die enkel covers brengt. Ze is bekommerd om de problemen in de wereld en daar schrijft ze over in haar eigen nummers. Zo zong ze over de verdrijving van de Modoc-stam in Amerika op “The Ballad of Captain Jack”, maar ook over het zorg dragen voor onze planeet op “The Next Right Thing” en de verkiezing van Trump op “Oh Brave New World”. Voor dat nummer schakelde ze over naar de elektrische gitaar waar – na wat technische problemen – een gevoelig nummer uitkwam dat het publiek zachtjes mee zong. Het feit dat iedereen op de grond zat, bracht al een samenhorigheidsgevoel in het zaaltje, maar The Space Lady wist dit alleen maar te versterken met haar tedere muziek en dankbaarheid.
Haar optimistische boodschap uitte ze echter op een subtielere wijze in haar covers. De nummers die ze kiest om te spelen, dragen dikwijls een gelijkaardige betekenis als die van haar eigen werk. Wanneer je de galmende stem van The Space Lady teksten als “Like a true nature’s child / We were born, born to be wild” (“Born To Be Wild” van Steppenwolf) of “There’s a starman waiting in the sky / He’s told us not to blow it / Cause he knows it’s all worthwhile” (“Starman” van Bowie) hoort zingen, hoor je dezelfde thema’s terug waar The Space Lady om geeft: vrede, vrijheid en ecologie.
Na haar signature song (een cover van Peter Schilling’s “Major Tom”) en het overbekende “Imagine” van John Lennon kon de dankbaarheid niet groter zijn. The Space Lady werd met veel lof en bewondering op handen gedragen In De Ruimte, maar je kon voelen dat de vreugde van deze unieke artieste minstens even groot was als die van ons. Een artieste die met zoveel oprechtheid als The Space Lady optreedt, kom je niet elke dag tegen.
Setlist:
Strawberry Fields Forever (The Beatles cover)
I Had Too Much to Dream (Last Night) (The Electric Prunes cover)
Ghost Riders in the Sky (Stan Jones cover)
The Ballad of Captain Jack
Born to Be Wild (Steppenwolf cover)
Synthesize Me
Oh Brave New World
The Next Right Thing
Starman (David Bowie cover)
Major Tom (Peter Schilling cover)
Imagine (John Lennon cover)
