De twee kleurrijke individuen, Audun Laading en Stephen Fitzpatrick vormen samen de indie dreampop groep Her’s. Dit duo neemt je mee naar de nostalgische 90’s videotheken, arcademachines en grillige modetaferelen. Met Invitation To Her’s komen ze voor het eerst sinds hun compilatie-van-eerder-werk album, Songs Of Her’s, met nieuw werk naar buiten. Met het ouder materiaal zagen we hen binnen in De Zwerver te Leffinge al aan het werk. Toen misten we vooral een organische touch aan de drumsounds. Op Invitation To Her’s missen we vooral pit en spitsvondigheid. Zo belandt de plaat eerder in een verlaten arcadespelhal, waar het ontbreekt aan winnaarsmentaliteit.
Algemeen beschouwd is Invitation To Her’s een erg laidback album. Ongedwongen, gezapige nummers die op geen enkel moment flamboyante allures krijgt. De veelgemaakte vergelijking met de muziek van Mac DeMarco is er één die we van begin af aan onderschrijven. Op “Mannie” en “Don’t Think It’s Over” is het vooral de nasale, lage stem van Stephen Fitzpatrick die karakter aan de nummers geeft, die verder vooral uitblinken in gebrek aan snelheid. In tegenstelling tot hun eerder werk klinkt het op deze plaat allemaal wat minder ‘poppy’. Toegegeven, we merken wel dat deze plaat structureel een pak coherenter ineen zit dan Songs Of Her’s.
Nummers die wel nog vissen in de catchyness-vijver zijn de eerder gereleasete single “Harvey”, die een soft-romantische Parijs-feel combineert met wat nasale robotachtige vocals, en “Love On The Line” die vrijwel het meeste radiopotentieel van de ganse plaat heeft. Verder catalogeren we het album ook onder noemers als ‘easy going kitsch pop’ en ‘rooskleurige Joy Division’. Zo probeert Her’s in “Carry The Doubt” de Rick Astley in ons naar boven te brengen en is “She Needs Him” een interessante 50/50-mix tussen fluffy new-wave en een cheesy balade.
Leuke referenties zo kun je wel denken, maar toch weet het album ons nauwelijks tot niet te raken. De soms erg fijne baslijnen ten spijt, mankeert het aan een hoop durf op Invitation To Her’s. Enkele straffe overgangen, melodisch vernuft, of een verwilderd gitaarlijntje,… we hadden het liever wat vaker gehoord op deze plaat, die algemeen niet aan onze verwachtingen tegemoet komt. “Under Warps”, is een mooi typevoorbeeld van het probleem dat we met Invitation To Her’s hebben. Er schuilt een interessante, coole R&B-insteek achter het nummer, maar toch klinkt het helaas allemaal te loom en plat om ons tot het eind te blijven boeien.
Her’s bewandelt een eigenzinnig pad, want met de (veelal onverstaanbare) lyrics mikken ze volop op het doorbreken van taboesferen als ‘toxic masculinity’ en liefdesrelaties met sekswerksters. Helaas kozen ze hiervoor het brave wandelpad en kiezen wij na enkele luisterbeurten dus het hazenpad. Invitation To Her’s is een ‘slacky’ plaat met interessante insteken, maar ontbreekt aan kracht en finesse om een stevige indruk te maken. Een afgebleekte variant, van wat mogelijks de potentie had om een album vol intense, kleurrijke nummers te worden.
Her’s speelt op 14 september op Leffingeleuren en 18 september in de Botanique.
