LiveRecensies

36 Crazyfists @ AB Club: “Oude rakkers vs. jonge snaken”


Met 36 Crazyfists kregen we een meute oude rotten voorgeschoteld, die nog niet doorhebben hoe oud ze zijn. Ze hebben hun strepen in de metalwereld al lang verdiend, maar ze blijven aan een ijzersterke reputatie werken en brengen nog heel wat te weeg. Ook bij een jong publiek. De doorwinterde Amerikanen uit Alaska gaan als band al langer door het leven dan uw nederige dienaar, maar moeten niet onderdoen als het op enthousiasme en energie aankomt. Met een beenharde set zetten ze de uitverkochte AB Club volledig op z’n kop en dat hebben ze volledig aan zichzelf te daaken.

Na een pauze van 5 jaar liet de band in 2015 terug van zich horen met Time and Trauma. Een goed album, maar met het in 2017 uitgebrachte Lanterns haalden ze ongeziene hoogtes in de Amerikaanse hitlijsten. Een donker album dat vooral gaat over de depressie van zanger Brock Lindow, maar met een happy ending. Deze kwamen ze dan live aan ons voorstellen en ze hadden vrienden meegebracht.

Om 19u stipt begon het piepjonge 68 aan hun set. Twee jonge kerels in een kostuum die nogal verlegen het podium opkruipen, maar vanaf de eerste noten gooien ze alle schroom van zich af en gaan ze als razende zotten te keer. Ze klonken als een duivelskind van moeder Mastodon en vader Jack White. Gitaren vliegen in het rond en de jongens tonen hun grappige kant tijdens de intermezzos. Het gering aanwezige publiek lust er pap van. Om 20u was het de beurt aan All Hail The Yeti. Al snel werd tijdens hun show duidelijk dat we toch vooral moesten wachten tot de hoofdact eraan begon. Een metalcoregroep zoals er dertien in een dozijn zijn. Een tot in de nek getatoeërde zanger die staat te brullen als een gek, twee muzikanten aan zijn zijde om de honingzoete melodieuze zangen te verzorgen, maar die kwamen enorm geforceerd over. Af en toe knalde een lekkere breakdown door de speakers, maar dat waren dan ook de enige lichtpuntjes.

https://www.instagram.com/p/BeWT9pqFNtd/?tagged=36cf

Zo gingen we toch met een wrang gevoel wachten tot 36 Crazyfists tevoorschijn kwam. De huis-DJ had het begrepen en draaide een goude oude van Heaven Shall Burn en die leek het publiek al warmer te krijgen op vijf minuten tijd dan waar All Hail The Yeti eigenlijk had voor moeten zorgen. Om 21u stipt (stiptheid was de grootste deugd vanavond) gingen de lichten uit en weerklonk een vreemd akoestisch deuntje. een beetje vreemd, maar dat wisten de jongens van 36 Crazyfists op vakkundige wijze uit het collectieve geheugen te wissen met hun loodzware opener “Death Eater”. De intenties van de avond werden meteen duidelijk, maar het publiek leek toch nog iets extra nodig te hebben om in beweging te komen. In tegenstelling tot Brock Lindow en de zijnen, die toch beduidend ouder zijn dan de gemiddelde leeftijd in de zaal. De oude rakkers vermaakten zich goed en stonden geen seconde stil: headbangen, het publiek wat opjutten… Alles deden ze eraan om het publiek in vervoering te brengen.

Het enige dat ze eigenlijk moesten doen om het publiek tot een moshpit aan te manen, was hun ouder werk aansnijden en dat gebeurde ook. Na het trio “I’ll Go Until My Heart Stops”, “The Heart and The Shape” en “We Gave It Hell” achtte Lindow het wijs om toch nog even te wijzen op het feit dat we allemaal vrienden zijn en dat we moesten opletten in de pit. Je kon hem geen ongelijk geven, want het publiek deed opeens zijn stinkende best om het laatste genoemde nummer waar te maken. Het heeft wat voeten in de aarde gehad, maar het licht verlegen publiek was ontdooid en raasde voor de verdere verloop van de show als een hysterisch wespennest op volle toeren.

Het verdere verloop van de set was een mooie mix tussen oud en nieuw en het viel ons op dat het nieuwe materiaal echt wel sterke is en bij momenten echt als een uppercut aankomen. Ze eindigden hun set met “Sea and Smoke” en verdwenen dan zonder boe of ba van het podium. Het publiek had nog niet genoeg slaag gekregen en zong de mannen terug door ’36’ te scanderen. Met een brede glimlach betraden Lindow en zijn companen de boksring terug en zorgden voor een laatste mokerslag van jewelste. Die begon met “Eightminutesupsidedown” en ging via “We Die Young” (een cover van Alice In Chains) over in het onvermijdelijke “Slit Wrist Theory”. Als we het publiek in het oog bleven houden stond een groot deel van de moshpit ineens tot tegen het podium om 36 Crazyfists duidelijk te maken dat ze de tekst kenden. Ze konden er wel mee lachen en genoten zichtbaar. Lindow kondigde achteraf nog aan dat hij ons binnenkort met veel plezier zal weerzien. We vroegen ons allemaal af of daar een verborgen boodschap inzat.

De show leek een beetje op een generatieslag tussen de moshpit en de mannen op het podium. Een duidelijke winnaar is daar niet uitgekomen, maar plezier en muziek vierden hoogtij vanavond. Beide partijen brachten een gezonde dosis energie aan de dag. Zoals het de metalwereld betaamt plakte de vloer van de AB Club na de show door toedoen van het rondvliegende bier. 36 Crazyfists liet zien waarom ze al zolang (23 jaar!) overleven in de metalwereld. Snoeihard, zuiver en gewoon heel goed. Zo mogen ze nog passeren in ons klein Belgenlandje, maar breng volgende keer wel een ander voorprogramma mee als het kan.

Instagram / Facebook / Twitter

Setlist:
Death Eater
At The End Of August
Wars To Walk Away From
I’ll Go Until My Heart Stops
The Heart And The Shape
We Gave It Hell
Old Gold
Sorrow Sings
Bloodwork
Also Am I
Better To Burn
Below The Graves
Sea And Smoke

Bis:
Eightminutesupsidedown
We Die Young (Alice In Chains cover)
Slit Wrist Theory

Related posts
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Dean Blunt - "Rinsed" (feat. TYSON)

Dean Blunt is een van de meest mysterieuze figuren in de muziekwereld. Fans die zich verdiepen in zijn discografie, constateren al snel…
2022FeaturesInstagramUitgelicht

De 101 beste singles van 2022

Het jaareinde komt nu echt wel in zicht, maar wij zijn nog lang niet klaar met onze eindejaarslijstjes. Nu we alle albums…
2022FeaturesUitgelicht

De 20 mooiste albumhoezen van 2022

Het is bij albums nooit de bedoeling om ‘the book by its cover te judgen’, maar dat is toch precies wat we…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.