Net nu we dachten dat we stilaan 2017 konden uitbollen, dropte BROCKHAMPTON op 1 december twee grote bombshells:
- BROCKHAMPTON zal op 15 december hun nieuwste album (hun derde dit jaar!), SATURATION III releasen en
- dat album betekent meteen ook hun ‘last studio album‘ (aldus de albumcover).
Verbazing, bedroefdheid, extase en onzekerheid vervulden ons op dat moment. Of de ‘American Boyband’ er mee zal stoppen na hun derde LP, is nog steeds een vraag. Er ontstond al heel wat speculatie en twijfel. Nadat de groep eerder dit jaar definitief doorbrak met SATURATION en SATURATION II, stond de Amerikaanse rapwereld helemaal op z’n kop en werd BROCKHAMPTON een ware hype. Quit while you’re ahead, dus?
Of de band er na 15 december mee kapt, kunnen we momenteel weinig over zeggen. Waar we het wel over kunnen hebben, zijn de twee singles die het Amerikaanse hiphopcollectief vannacht dropten. De eerste single die de groep vannacht op ons losliet, was “BOOGIE”, een nummer met een pumped-up beat vol politiesirenes, een elektronisch WAH-WAH-effect en een groovy saxofoon. ‘Me llamo Roberto y me gusta bailar,’ zegt de producer van de groep Robert Ontenient in de intro (‘ik heet Roberto en ik houd van dansen’). Diezelfde vreemde structuur wordt ook gebruikt in andere singles van de groep uit vorige albums, zoals in “HEAT” en “GOLD“. In het nummer komen maar liefst zes rappers aan het woord (Kevin Abstract, Ameer Vann, Matt Champion, Joba, Merlyn Wood en Don McLennon), elk met verschillende onderwerpen waar een zekere lijn in zit. Waar de oprichter van de groep, Kevin Abstract, het heeft over zijn problematische relatie met zijn ouders – zijn vader was er nooit, zijn moeder staat afwijzend tegenover haar zoons homoseksualiteit – en hoe het voor hem voelt om zwart én homo te zijn in Amerika, hebben Vann en Joba het over het succes van de groep en de soms scherpe kritieken die ze van sommige mensen krijgen. “Who the lame ass bitch wanna talk ‘bout us? / Ooo, come get it from me / Uh, come get it from me,” rapt Champion over de venijnige kritiek die hij kreeg van een Pitchforkredacteur over zijn teksten.
“BOOGIE” is een breackneck en experimenteler rapnummer dan we gewoon zijn in de hedendaagse hiphop. Net daarom weet het nummer ons zo te bekoren. BROCKHAMPTON neemt risico’s. De ‘All American Boyband’ heeft best een grootscheepse identiteit die niet terugdeinst om het over onderwerpen te hebben waar vaak een taboe rond hangt.
De tweede single “Billy Star” is een heuse Amerikaanse rap-epic over Abstracts alter-ego helmet boy die zijn liefde verklaart aan Summer, een blanke tiener die net als het hoofdpersonage worstelt met zijn latente homoseksuele geaardheid. Het nummer (dat op YouTube maar liefst 22 minuten lang is), is een bitterzoete cinematische ervaring over de worsteling van tieners met hun seksuele geaardheid. Met hoopvolle momenten die langs de hoogste toppen scheren en uiteindelijk in diepe dalen neergaan zonder al te veel overdreven melodramatisch of clichématig te zijn. Trap, melancholische intermezzo’s vol verwrongen gitaren en zachte akoestische dromen.
“We’re safe,” zegt de blanke Summer op het einde van een zwaarmoedige flashback van helmet boy. We zien twee jongens benzinesporen achterlaten die terugleiden naar een tweetal auto’s in de achtergrond, met in een van de auto’s helmet boy die speelt met een aansteker. De sporen staan in brand. Abstracts alter ego opent nog een laatste keer zijn aansteker en kijkt geconcentreerd naar de vlam.
de auto’s ontploffen en staan in lichterlaaie.
BROCKHAMPTON. The end?