Jonathan “Johny” Pierce heeft opnieuw een plaat gemaakt met the Drums. Of eerder, onder naam van the Drums. Ook zijn trouwste kameraad, Jacob Graham, heeft ondertussen zijn handdoek in de ring geworpen. We spreken vanaf heden dus eigenlijk beter van the Drum, maar dan maken we het onszelf moeilijk.

Is er in wezen dan veel veranderd aan de muziek van the Drums? Portamento en Encyclopedia probeerden om niet opnieuw die surfpop-gimmick boven te halen, maar die moeite heeft Abysmal Thoughts zichzelf bespaard. Je hebt niet veel fantasie nodig om Johny opnieuw aanstellerig -of wat het nu net heel cool?- te zien dansen op zijn eigen deuntjes.

Op het merendeel van de plaat werkt die vertrouwde formule zeer goed. Tracks als  “Mirror” of “Shoot the Sun down”  of “Rick Kids” bijvoorbeeld, hoeven qua aanstekelijkheid niet onder te doen voor “Forever and Ever Amen”. The Drums smijten de sérieux die hen vroeger soms de das omdeed weer heel even van zich af. Sommige bands worden een gebrek aan originaliteit verweten wanneer ze teruggrijpen naar een gekende formule, maar in dit geval maken we graag een uitzondering. Enkel “Are U Fucked” schopt echt tegen de schenen van de trouwe fans.

“If All We Share” is de ongekroonde held van dit verhaal. Enkel Johny Pierce en zijn gitaar vormen een topduo, deze ballad klinkt minder poppy en meer gemeend dat alles wat the Drums in het verleden hebben gemaakt. Eenvoudig, zonder al dat theatrale gedoe dat we anders gewend zijn. Johny klinkt als een echte bard die de stiel volledig beheerst. Spijtig dat we dat niet eerder mochten ontdekken.

Als we eerlijk zijn, speelt Abysmal Thoughts  heel erg op veilig en het moet het vooral van nostalgie hebben. Maar de plaat is ook en vooral ongegeneerd plezierig en houdt zich nergens in. Ernaar luisteren zal je gemoed ongetwijfeld veel goed doen.

Wie The Drums live aan het werk wil zien, kan op vrijdag 29 september in de Botanique terecht.