AlbumsRecensies

SZA – CTRL (★★★★½): Onzekerheid klonk nog nooit zo krachtig

Eindelijk, dat is wat er door ons hoofd ging op 9 juni. SZA, het vrouwelijke paradepaardje van hiphoplabel T.D.E., bracht na lang wachten en enkele onenigheden binnen het label dan eindelijk haar debuut CTRL uit. Na EP’s S en Z (het nieuwe album zou oorspronkelijk de naam A krijgen) waren we al vertrouwd met haar sound, die het best omschreven kan worden als melancholische hiphop/R&B met een speelse touch. Op CTRL wordt er niet afgeweken van die sound, maar eerlijk is eerlijk: dit was het wachten toch meer dan waard.

Het album opent met “Supermodel”, geproducet door onder meer Pharrell Williams en naar eigen zeggen een van de favoriete tracks van de zangeres. SZA, echte naam Solána Rowe, begeeft zich in haar comfort zone: op een sobere, maar gevoelvolle beat zingt ze over in de steek gelaten worden door een geliefde. Dit wekt zowel wraakgevoelens als een leegte op: het dubbele gevoel waarover ze zingt, herkennen we maar al te goed. Uit haar eerder werk, maar ook omdat iedereen zich er wel een beetje in herkent.

Op het volgende nummer neemt SZA de touwtjes weer in eigen handen. Het volstaat om de videoclip van “Love Galore” te bekijken om te zien dat ze niet met zich laat sollen. De clip, geïnspireerd op de nineties thriller Misery, eindigt met een bloederige scène waarin Travis Scott op filmische wijze gemarteld wordt. Muzikaal leidt het samenspel met een van de hotste rappers in town zeker en vast tot een geslaagd nummer: de aanstekelijke, sensuele flow werkt zelfs een beetje verslavend.

T.D.E. is tevens de thuisbasis van Kendrick Lamar. Aangezien die de laatste tijd de features in het rond smijt, kon hij ook hier niet ontbreken. Op “Doves In The Wind” gaat SZA de stoute toer op en Kung-Fu Kenny vergezelt haar natuurlijk met alle plezier. Zijn verse ligt helemaal in lijn met wat hij ons onlangs voorschotelde op zijn laatste plaat DAMN. en ook hier smullen we er weer van. ‘You can never trivialize pussy’, zingt SZA en samen met Lamar brengt ze vier minuten lang een ode aan dit vrouwelijke, gekmakende lichaamsdeel. Onderliggende boodschap is echter dat mensen elkaar zoveel meer te bieden hebben dan iets puur fysiek. SZA gebruikt een geniale filmreferentie om haar boodschap over te brengen: ‘Forrest Gump had a lot going for him, never without pussy, you know, Jenny almost gave it all up for him. Never even pushed for the pussy, where is Forrest now when you need him?’ Samen met haar vragen we het ons af: waar zijn de Forrest Gumps van de wereld toch gebleven?

Het hele album lang blijft de zangeres worstelen met onzekerheid en voert ze een continu gevecht om aandacht en liefde. De grote sterkte van SZA is dat haar stem breekbaar en tegelijk krachtig klinkt terwijl ze dit doet. Nummer vier op de plaat is hier een perfect voorbeeld van. “Drew Barrymore” werd uitgebracht in januari en hebben we de laatste maanden nog net niet grijsgedraaid. De vocals in combinatie met de muziek (die viool!) is één van de redenen waarom we zo reikhalzend uitkeken naar dit album. Op “Weekend” werpt ze zich dan weer op als the other woman: haar lover mag in de week dan wel aan een andere vrouw toebehoren, in het weekend is hij volledig van haar. Het werkt af en toe een beetje bevreemdend hoe de lyrics zowel afhankelijkheid van een man als de empowerment van de vrouw uitdragen, vaak in één en hetzelfde nummer.

Naar het einde van het album toe lijkt de onzekerheid om te slaan naar een positievere mindset. We worden ook nog om een andere reden blij, want met “Pretty Little Birds” krijgen we de onvermijdelijke samenwerking met Isaiah Rashad. De twee zijn zowel op artistiek als op persoonlijk vlak goeie maatjes: op elk recent project van SZA is Isaiah erbij en vice versa. Het resulteert steevast in een beetje magie. Jammer genoeg stellen we vast dat “Pretty Little Birds” niet kan toppen aan eerdere nummers zoals “Stuck In The Mud” of “Warm Winds”. Dankzij de dromerige bass zijn de nodige vibes wel aanwezig, maar terwijl hun stemmen op die andere nummers zo smooth in elkaar overlopen, wordt Isaiah’s stem hier op een vreemde manier ontdubbeld en dat creëert een afstand.

Toegegeven, er valt niet over elk nummer evenveel te zeggen. Dat betekent echter niet dat er afbreuk wordt gedaan aan het geheel. Nummers als “Garden (Say It Like Dat)” en “Broken Clocks” zijn zonder meer gewoon goed. Ze gaan thematisch rustig verder op hetzelfde elan en op instrumenteel vlak horen we enkele interessante dingen, zoals de slepende synths en subtiele trap invloeden op “Broken Clocks”. SZA sluit het album of met “20 Something”, een perfecte laatste track waarin haar stem helemaal tot zijn recht komt. Begeleid door een rustige gitaarmelodie, vat de zangeres het leven van de gemiddelde 20-something samen: ‘hoping my 20 somethings won’t end, hoping to keep the rest of my friends, praying the 20 somethings don’t kill me’. Hoewel het doorheen het album soms lijkt alsof ze al een heel leven achter de rug heeft, relativeert SZA hier: ze is 26, de hele wereld ligt nog voor haar open.

We hebben hard ons best gedaan om een minpuntje te zoeken, maar het is ons niet gelukt. CTRL is de perfecte balans tussen trage, intieme nummers en upbeat, straight-forward tracks. Op conceptueel vlak schipperen we voortdurend tussen onzekerheid en kracht, wat ervoor zorgt dat iedereen zichzelf wel eens tegenkomt op dit album. Lyrisch gezien valt er veel meer te ontdekken dan je op het eerste gezicht – of beter, gehoor – zou denken en ook de productie is van een constant, hoog niveau. Nergens boet SZA in aan soul en echtheid. Na het beluisteren van CTRL houden we een groot gevoel van voldaanheid over en zijn we stiekem een beetje trots op de evolutie die SZA heeft doorgemaakt.

Related posts
AlbumsFeatured albumsRecensies

Norah Jones - Visions (★★★): Jazz in een souljasje

Met wereldwijd vijftig miljoen verkochte platen en negen Grammy Awards op haar schouw hoeft de Amerikaanse zangeres Norah Jones het al lang…
AlbumsRecensies

Ferdous - Dreamland (★★★½): Flitsend neonlandschap

Stilzitten staat niet meteen in het woordenboek van de Afghaans-Nederlandse Ferdous Dehzad. De songwriter en producer verscheen rond 2016 op onze radar…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Andra Day - "Where Do We Go"

Andra Day werd in een winkelcentrum waar ze zong opgemerkt door de toenmalige vrouw van Stevie Wonder en die bracht de bal…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.