’t Is een zonnige vrijdagmiddag als we Equal Idiots treffen op een Antwerps terras. Praten doen we over Eagle Castle BBQ, het debuutalbum dat vanaf vrijdag in de rekken ligt. Ze komen net van tafel – gewoon een broodje, de barbecue sparen ze voor de releaseshow in Leuven.
Pieter: “We weten eigenlijk nog niet zo goed hoe we dat precies gaan doen. Hopelijk kunnen we iedereen een stuk worst geven. We willen graag dat iedereen van onze worst kan proeven. (lacht)”
Waar ligt Eagle Castle, en wanneer gaan we er naartoe om te barbecueën?
Thibault: “Eagle Castle ligt in iedereens hart, en kan bereikt worden door mij te bellen. Dan halen we een krat Cara, leggen we het vlees op het vuur en luisteren we naar de plaat. Dat is ook de rode draad van Eagle Castle BBQ. Elk nummer vertelt een apart verhaal, en ze komen op het einde van de dag samen om elkaar te vertellen wat ze meegemaakt hebben. De mensen mogen er nog steeds van maken wat ze willen, alles staat open voor interpretatie, maar ik vond het wel leuk dat er iets meer achter zat dan rakken, twaalf nummers, en gedaan.”
Dat merk je dan ook in de teksten. Het gaat over Judas, Midas en de mythische rivier Styx.
Thibault: “Inderdaad. Ik studeer letterkunde, en da’s wel iets waar ik veel inspiratie uit haal. Ik vond het leuk dat de plaat iets meer wil zeggen dan strikt bier, feesten en grieten. Dus ja, dat zijn dingen die mij interesseren.”
Pieter: “Die grieten ook, voor alle duidelijkheid. (lacht)”
Jullie doen het live nog steeds met z’n tweeën. Hoe verleidelijk is het om in de studio niet alles vol te proppen?
Pieter: “Daar hebben we wel rekening mee gehouden. Natuurlijk zitten die dingen er allemaal in, maar we hebben dat wel proberen te beperken. Want hoe je het ook draait of keert, we moeten die nummers ook live kunnen spelen.”
Thibault: “Pas op, voor ons was het wel tof om vanalles te proberen, met instrumenten die we op één of andere manier wel konden bespelen. Er zit wel ergens een klokkenspel in, of een orgeltje, of door te blazen in een plastic flesje gevuld met water.”
Pieter: “Onder “I Know” zit dan wel weer een basriff, die Thomas (Valkiers, producer) er absoluut in wou, omdat die het nummer effectief beter maakt. Maar we steken dat dan een beetje weg in de mix. Live vullen we dat op door vollenbak te gaan, omdat dan de présence telt. We willen niet dat iedereen zegt: oh, maar nu mis ik wel dat pianoriedeltje in de bridge.”
Jullie hebben het voorbije anderhalf jaar zowat overal gespeeld. Was dat nodig voor je aan het album kon beginnen?
Thibault: “Doordat we zoveel live gespeeld hebben, heb ik wel de indruk dat we iets beter voorbereid naar de studio konden trekken. Wij gaan niet onder stoelen of banken steken dat we geen geschoolde muzikanten zijn. Wij zijn gewoon twee man dat lag te klooien op een zolder, en er eigenlijk ingesmeten is door De Nieuwe Lichting en Humo’s Rock Rally.”
Pieter: “We wilden wel een toffe, enthousiaste plaat, die heel zomers klinkt, en natuurlijk energie en spelplezier uitstraalt. En dat merk je ook wel in de opnames, vind ik.”
Thibault: “Het spontane dat Equal Idiots typeert hebben we wel in de plaat kunnen steken. Wij zijn alvast content. Nu de rest van de wereld nog. (lacht)”
Als voorsmaakje op het album lieten jullie begin dit jaar “Put My Head In The Ground” los. Hadden jullie kunnen verwachten dat het zo huge zou worden?
Thibault: “He-le-maal niet.”
Pieter: “Het was ook nog maar het enige nummer dat we hadden opgenomen. Gewoon, om eens af te tasten. Maar dat is dan ontploft. Na vijf weken bovenaan in de Afrekening hadden wij ook iets van ‘wow, wow, kalm!’.”
Het creëert wel een hoop verwachtingen.
Thibault: “Inderdaad. Je wordt het zo snel gewend, terwijl je op hetzelfde moment denkt: what the fuck is hier aan het gebeuren. Ergens brengt dat wel een druk met zich mee. Mensen komen speciaal naar jou kijken op festivals en optredens. Terwijl wij ook maar gewoon twee klojo’s zijn die raggen op gitaar en drum.”
Hadden jullie twee jaar geleden verwacht hier te staan?
Thibault: “Neeneenee. Ik was er onlangs nog tegen mijn pa over bezig dat we twee jaar geleden enorm blij waren dat we gevraagd waren voor een lokaal festival in Brecht. En deze zomer spelen we op hetzelfde podium als Pixies en Iggy Pop. Da’s echt niet te vatten.”
Pieter: “Equal Idiots is gegroeid uit vriendschap, en da’s ook de key. Uiteindelijk zijn we maar geraakt waar we nu staan door onszelf te blijven. En als het komt, dan komt het. Maar niettegenstaande gaan wij in onze broek kakken wanneer we met Iggy Pop gaan spelen.
Ga je hem opzoeken?
Thibault: “Ik ga dat niet durven, denk ik. Dat zijn idolen, daar moet je van wegblijven voor je iets misdoet. Tenzij ik echt mottig zat ga zijn.”
Pieter: “Dus waarschijnlijk ga je hem wel gaan opzoeken. (lacht)”
Thibault: “Hey Iggy, do you want to drink a pintje with us?”
Stel dat je nieuwe Equal Idiots-fans wil inleiden in de garagerock, waar moeten ze naartoe?
Pieter: “Er is heel veel te doen in ons land. Ik zou om te beginnen al elke woensdag naar Kaffee Cabron gaan, daar is altijd wel iets goeds te zien. Of Hotsjumenas of Het Bos.”
Thibault: “In Gent heb je ook een heel coole scene. En dan heb je aantal bands waar wij nog altijd naar opkijken die misschien onterecht wat minder aandacht krijgen: Mountain Bike, Mind Rays, Double Veterans, The Glücks of Moar.”
Pieter: “King Dick is ook keigoed. Het leeft wel de laatste jaren. De meeste bands zijn al een paar jaar bezig, maar komen nu voor het eerst met een plaat. En er beginnen ook veel van die bands bij te komen.”
Thibault: “Zelf hebben wij ook veel geleerd door rond te hangen in die Kempische scene. The Priceduifkes, The Crackups of Psycho 44, om er maar een paar te noemen. Daar hangt een enorm coole sfeer rond. Je gaat naar elkaars shows en dan leer je al snel veel andere bands kennen. Daar hebben wij toch zeker in het begin veel aan gehad.”
Heren, bedankt voor het gesprek. Om af te sluiten: welke vleesjes mogen er op de perfecte barbecue?
Pieter: “Worst, ribbetjes, satés.”
Thibault: “Zeker ook spek. En een gemarineerd kipje, om het wat vettig te maken. En daarbij een stuk stokbrood met kruidenboter en een glas rosé. En een gepoft patatje. Alles eigenlijk, zolang het maar vol ligt.”
Pieter: “Eigenlijk moet het zo: in de eerste ronde vul je je bord met groentjes, patatjes en vlees. En daarna blijf je terugkeren om enkel vlees te nemen. Dat is de sleutel voor een goeie barbecue.”
Thibault. “En op de achtergrond onze plaat. Beetje bakken, beetje luisteren. Om de zomer goed te beginnen.”
Pieter: “Helemaal correct.”
Eagle Castle BBQ verschijnt op 23 juni bij Noisesome Recordings/Caroline Benelux